Την ονόμασαν η «επανάσταση των
γυναικών» γιατί στην Ταχρίρ και τις άλλες πλατείες της εξέγερσης
πρωταγωνίστησαν πλάι και ισότιμα με τους άντρες κατά του Μουμπάρακ. Η
αυταπάτη κράτησε ελάχιστα: 600 βιάστηκαν στη διάρκεια των διαδηλώσεων.
Τέσσερα χρόνια μετά, ο Μουμπάρακ αναμένεται να απελευθερωθεί, ο
δημοκρατικά εκλεγμένος πρόεδρος Μόρσι καταδικάστηκε σε θάνατο και η
σεξουαλική βία στις πιο ακραίες της εκφράσεις αποτελεί συστηματική
πρακτική του καθεστώτος Αλ Σίσι όχι μόνο στα κρατητήρια αλλά στους
δρόμους, τα πανεπιστήμια, τα σπίτια, με θύματα γυναίκες, άντρες και
παιδιά και στόχο μέσα από τον εκφοβισμό, την ταπείνωση και την απειλή να
φιμώσει κάθε αντίθετη φωνή.
Αυτό υποστηρίζει η έκθεση «Αποκαλύπτοντας την κρατική υποκρισία:
σεξουαλική βία από τις δυνάμεις ασφαλείας στην Αίγυπτο», της Διεθνούς
Ομοσπονδίας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (FIDH), που στη βάση δεκάδων
μαρτυριών καταγγέλλει τη σεξουαλική βία των αιγυπτιακών δυνάμεων
ασφαλείας μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα του 2013. Παρενόχληση,
σεξουαλικές επιθέσεις, βιασμοί (ακόμη και με αντικείμενα) πρωκτικά και
κολπικά «τεστ παρθενίας», ηλεκτροσόκ στα γεννητικά όργανα, εκβιασμοί και
δυσφήμιση για σεξουαλικά ζητήματα, είναι μερικές μόνο από τις πρακτικές
στις οποίες «καταφεύγουν αστυνομικοί, στρατιώτες, πράκτορες ακόμη και
πολιτικοί για να εξαφανίσουν κάθε δημόσια διαμαρτυρία».
Οι μαρτυρίες είναι αποκαλυπτικές για όσα διαδραματίζονται σήμερα στη
χώρα. «Ενας αξιωματικός έπιανε το στήθος μιας γυναίκας την ώρα που τη
συνελάμβανε και όταν του είπα ότι δεν έχει δικαίωμα να το κάνει, με
έπιασε όπως ακριβώς την κοπέλα και κάλεσε δύο ακόμη στρατιώτες να με
κρατήσουν. Με χτυπούσαν και με πρόσβαλλαν... Οταν πια με οδήγησαν στο
βανάκι, μου επιτέθηκαν ξανά ενώ ο αξιωματικός μού είπε: “Ελα τώρα να σου
δείξω αν είμαι άντρας”. Οσοι οι άλλοι γελούσαν, έβγαλε το παντελόνι
του, κάθισε πάνω στο στήθος και τα χέρια μου κι έβαλε το πέος του στο
στόμα μου, μία, δύο, τρεις φορές. Παρέλυσα. Αρχισα να ξερνώ αίμα... ενώ
εκείνος μου χτυπούσε τα πόδια, τα άνοιξε και με βίασε βρίζοντάς με»,
αφηγείται μια φοιτήτρια και μητέρα ενός μωρού, η οποία συνελήφθη έξω από
το Πανεπιστήμιο Αλ Αζχαρ.
Οι γυναίκες αποτελούν επίλεκτα θύματα αυτής της κτηνώδους βίας, καθώς
ο βιασμός τους πετυχαίνει έναν διπλό στόχο: να τις «πείσει ότι η θέση
τους είναι στο σπίτι» και να ατιμάσει τις ίδιες αλλά και τις οικογένειές
τους, σύμφωνα με την κυρίαρχη νοοτροπία. Γι΄ αυτό και αποτελεί πάγια
σχεδόν πρακτική στις περιπτώσεις των πολιτικών κρατουμένων μετατρέποντάς
τες σε «όπλα πίεσης» των αντρών συγγενών τους, όπως κατέθεσε μια
γυναίκα που κακοποιήθηκε στο αστυνομικό τμήμα της Μαντίνατ Νασρ το 2014:
«Με χτυπούσαν λέγοντας “βλέπεις τι σου κάνει ο άντρας σου;”. Με έβαλαν
στο δωμάτιο όπου τον κρατούσαν και προσπάθησαν να με βιάσουν. Ο άντρας
μου τους παρακαλούσε να με αφήσουν φωνάζοντας “αφήστε την, θα μιλήσω”.
Μου έβγαλαν τη μαντίλα και άρχισαν ξανά απειλώντας να με κρεμάσουν από
την πόρτα. Ο σύζυγός μου εκλιπαρούσε: “Προς Θεού, σταματήστε, πείτε μου
τι πρέπει να ομολογήσω, θα πω ό,τι θέλετε”».
Υποσχέσεις του Σίσι
Ο πρόεδρος Αλ Σίσι, μετά τη σεξουαλική επίθεση που υπέστη οπαδός του
κατά τους εορτασμούς της εκλογικής του νίκης πέρσι τον Μάιο, υποσχέθηκε
ως προτεραιότητά του την πάταξη των βιασμών και της σεξουαλικής βίας.
Αλλά σύμφωνα με την έκθεση, επί της θητείας του «η σεξουαλική βία
χρησιμοποιείται κατά πάντων (γυναίκες, άντρες, παιδιά, ηλικιωμένοι,
διαφωνούντες, λεσβίες, ομοφυλόφιλους κ.λπ.). Ασκείται πλέον όχι μόνο σε
αστυνομικά τμήματα, κρατητήρια, στρατόπεδα, αλλά δημόσια πια και
οπουδήποτε: σε σημεία ελέγχου, στο μετρό, στις εισόδους των
πανεπιστημίων, σε γυμναστήρια, στον δρόμο, στα σπίτια στη διάρκεια
επιδρομών. Και αποτελεί τμήμα μιας στρατηγικής εδραίωσης της εξουσίας
του και αφανισμού της αντιπολίτευσης».
Χριστίνα Πάντζου
