«Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα ευρήματα είναι πως δεν αρκεί να μιλήσει κανείς σε οποιονδήποτε φίλο του – πρέπει να είναι ο καλύτερος», λέει ο επικεφαλής ερευνητής δρ Ράιαν Άνταμς, επίκουρος καθηγητής Παιδιατρικής στο Ιατρικό Κέντρο του Νοσοκομείου Παίδων του Σινσινάτι.
Η μελέτη πραγματοποιήθηκε σε παιδιά, αλλά οι ερευνητές εκτιμούν πως τα ευρήματά της ισχύουν και για τους εφήβους και τους ενήλικες.
Για να διερευνήσουν την επίδραση της φιλίας, ο δρ Άνταμς και οι συνεργάτες του ζήτησαν από 103 παιδιά ηλικίας 10 έως 12 ετών να συμπληρώνουν καθημερινά, επί τέσσερις μέρες και πέντε φορές την ημέρα ένα ημερολόγιο, βαθμολογώντας πως ένιωθαν για ό,τι τους είχε συμβεί τα τελευταία 20 λεπτά, αλλά και για τον εαυτό τους.
Η βαθμολόγηση γινόταν σε μία κλίμακα από 1 (πολύ καλά) έως 7 (πάρα πολύ άσχημα).
Έγραφαν επίσης εάν την ώρα που συνέβαινε οτιδήποτε ήταν μόνα ή με τους γονείς, τα αδέλφια, τον καλύτερο φίλο τους (αγόρι ή κορίτσι), τους συμμαθητές, τον δάσκαλο ή οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο.Επιπλέον, οι ερευνητές τους έπαιρναν δείγματα σάλιου, για να μετρούν τα επίπεδα της ορμόνης του στρες, της κορτιζόλης.
Αποτέλεσμα: η παρουσία του «κολλητού» τους, περισσότερο απ’ ό,τι αυτή οποιουδήποτε άλλου, περιόριζε δραστικά τις σωματικές επιδράσεις των αρνητικών εμπειριών τους, με αποτέλεσμα να παράγουν λιγότερη κορτιζόλη. Ταυτοχρόνως, τα έκανε να νιώθουν καλύτερα για τον εαυτό τους.
Όταν κανένας φίλος τους δεν βρισκόταν δίπλα τους στη διάρκεια στρεσογόνων γεγονότων, τα επίπεδα της κορτιζόλης τους εκτοξεύονταν στα ύψη, ενώ η αυτοεκτίμησή τους καταποντιζόταν.
«Οι καλύτεροι φίλοι ενός παιδιού μπορούν να είναι προβληματικοί και να τους δημιουργούν προβλήματα, επειδή η κρίση τους δεν είναι πλήρως ανεπτυγμένη», σχολιάζει τα ευρήματα η ψυχολόγος δρ Κάρεν Μέιτζορς, από το Λονδίνο.
«Μπορούν όμως να είναι και εξαιρετικά θετικοί και υποστηρικτικοί. Οι φιλίες εξυπηρετούν πολύ σημαντικούς ρόλους από κοινωνικής, συναισθηματικής και νοητικής πλευράς, ενώ αποτελούν και πηγή ψυχαγωγίας και συντροφικότητας Προγενέστερες μελέτες λ.χ. έχουν δείξει πως όταν αλλάζει κανείς περιβάλλον – λ.χ. αλλάζει σχολείο ή γειτονιά – η παρουσία ενός φίλου στο νέο περιβάλλον διευκολύνει την προσαρμογή και την δημιουργία νέων γνωριμιών και φίλων».
Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Developmental Psychology».
http://www.planitikos.com
