Τη στιγμή που το φοιτητικό κίνημα εισέρχεται σε ένα νέο γύρο έντονης κινηματικής δυναμικής στα κυβερνητικά επιτελεία έχει σημάνει συναγερμός. Καταλαβαίνουν πως έχει πυροδοτηθεί μια άνευ προηγουμένου αναμέτρηση. Για το λόγο αυτό και αμόλησαν τα κατοικίδια τους στα συγκροτήματα των ΜΜΕ ώστε να συκοφαντήσουν τον φοιτητικό αγώνα.
Ένας πρωτοφανής συνδυασμός μιας ομερτά, μιας απόλυτης απόκρυψης των κινητοποιήσεων και των καταλήψεων, μαζί με μια εκστρατεία λάσπης για να ανοίξουν οι σχολές, λαμβάνει χώρα. Εδώ και τρεις εβδομάδες, ο αριθμός των κατειλημμένων τμημάτων ξεπερνά τα 250, η συντριπτική πλειονότητα, κάτι που το 2006 συνέβη μετά από ένα μήνα. Οι πορείες είναι ακόμα πιο μαζικές, ενώ το φοιτητικό μπλοκ στη ΔΕΘ ήταν το μεγαλύτερο που έχει διαδηλώσει ποτέ. Για όλα αυτά δεν υπάρχει χώρος και μελάνι. Βέβαια αυτό δε σημαίνει ότι τους ξέφυγε το κίνημα από την προσοχή. Ίσα ίσα. Ολόκληρος Πάσχος Μανδραβέλης, αφιέρωσε ένα τεράστιο άρθρο για να περιγράψει μια «έκπληξη στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο». Και ποια ήταν αυτή; Ότι κατέβηκε ένα «ανεξάρτητο πλαίσιο φοιτητών» που ζητούσε να μείνει ανοιχτή η σχολή και βγήκε δεύτερο. Φοβερό νέο. Η λογική ήταν η εξής: η ΠΑΣΠ βγήκε πρώτη με 431, δεύτερο το παραπάνω με 347, τρίτο το πλαίσιο του συντονιστικού επίσης με κατάληψη με 296 και τέταρτη η ΠΚΣ με 128 πάλι με πρόταση κατάληψης. Με βάση τα μαθηματικά του δημοσιογράφου το 347 είναι πιο ισχυρό και από το 431 αλλά και από το άθροισμα 855 υπέρ της κατάληψης και άρα μια μειοψηφία φοιτητοπατέρων δεν μπορεί να κλείσει τις σχολές. Μεγάλο μυαλό.
Η μεγάλη αγάπη του Πάσχου, αλλά και πολλών στα Νέα, το Έθνος, το Σκάι, το in.gr και κ.α. είναι οι ανεξάρτητες ομάδες φοιτητών για ανοιχτές σχολές και η υποτιθέμενη «χιονοστιβάδα» που έχουν προκαλέσει στο διαδίκτυο. Τέτοια δόξα που να τη φανταστούν που πάνε από κανάλι σε εφημερίδα και μετά σε ραδιόφωνο και πάλι από την αρχή για να πουν τη στεναχώρια τους που οι σχολές είναι κλειστές, και δεν μπορούν να σπουδάσουν και που μπορεί ο νόμος να έχει προβλήματα αλλά η κατάληψη δεν είναι σωστό μέσο και κυρίως που λαμβάνονται αποφάσεις αντιδημοκρατικά. Ενώ στα group στο διαδίκτυο φαίνεται η πραγματική πλειοψηφία. Για να δούμε λοιπόν τι ισχύει:
Καταρχήν τα group αυτά δεν είναι και τόσο μαζικά τουλάχιστον με τους όρους του διαδικτύου. Πχ το «Ανοιχτό Πανεπιστήμιο Πειραιά» αριθμεί 350 μέλη, λιγότερα των 550 που ψήφισαν κατάληψη στη συνέλευση αυτής της εβδομάδας, ενώ το γκρουπ που προτείνει τον αξιαγάπητο αγωνιστικό σκύλο της πλατείας Συντάγματος, Λουκάνικο, για πρωθυπουργό έχει 8.500.
Δεύτερον η εντύπωση ότι οι συνελεύσεις είναι άμαζες είναι πλαστή. Ας δούμε μερικά αποτελέσματα για τους αριθμούς που συγκέντρωσαν τα πλαίσια των συντονιστικών επιτροπών κατάληψης: Ηλεκτρολόγοι ΕΜΠ 270, Μηχανολόγοι ΕΜΠ 180, Πανεπιστήμιο Μακεδονίας 497, Μαθηματικό Αθήνας 170, Φυσικό Αθήνας 200, Γεωπονική 240, Φυσικό ΑΠΘ 221, Φιλοσοφική 340. Στους αριθμούς αυτούς αν προστεθούν διαφορετικά πλαίσια που υποστηρίζουν την κατάληψη όπως της ΚΝΕ (που δε συμμετέχει στις συντονιστικές επιτροπές) η πλειοψηφία υπέρ των καταλήψεων στις περισσότερες συνελεύσεις είναι απόλυτη, ξεπερνά το 70% και συχνά τον αριθμό ψήφων των πρώτων στις φοιτητικές εκλογές. Σε άλλες σχολές που ψηφίστηκαν αποσπασματικά η μορφή από το περιεχόμενο της πάλης όπως πχ στην ΑΣΟΕΕ η κατάληψη υπερψηφίστηκε από πάνω από 1.000 άτομα.
Πρέπει να υπάρχει άλλη αντίληψη για τη δημοκρατία. Γιατί οι κύριοι στα ΜΜΕ θέλουν να μας πείσουν ότι μια κυβέρνηση που την ψήφισε μια μέρα πριν χρόνια ένα ποσοστό του αρκετά μικρού, λόγω αποχής, ποσοστού των πολιτών με ένα πρόγραμμα για κοινωνικές παροχές, και μετατράπηκε σε χούντα που καταλύει κάθε κατάκτηση, με όπλο τα χημικά και τα κλομπ, είναι δημοκρατική. Χιλιάδες φοιτητές που κάθε εβδομάδα συμμετέχουν ενεργά στην ανταλλαγή απόψεων και στην απόφαση δράσεων, ξεπερνώντας κατά πολύ τις τυπικές απαρτίες δεν είναι. Όταν αυτοί οι χιλιάδες ψηφίζουν κατάληψη είναι κατάπτυστοι. Όταν μέσα από το Facebook μαζεύονται εκατοντάδες είναι λαμπροί νέοι. Κάτι δεν πάει καλά.
Και αυτό δεν είναι άλλο από την ίδια την κυβέρνηση και τους υποταχτικούς της. Δεν πάνε καλά. Ξέρουν ότι η πολιτική τους δεν μπορεί να πείσει, αλλά μπορεί να ανατραπεί από το μαχόμενο κίνημα. Γι αυτό θέλουν όχι μόνο να μας υποσκάψουν, όχι μόνο να μας καταστείλουν. Να υπονομεύσουν την πολιτική συζήτηση, το μαζικό αγώνα, συνολικά το μοντέλο πολιτικής που επέτρεψε την αμφισβήτηση και την πάλη. Να το αντικαταστήσουν με την παθητική αποδοχή της κυριαρχίας και την διαμόρφωση πιέσεων ακίνδυνων μέσα από ιντερνετικά δίκτυα. Αυτό που δεν έχουν καταλάβει είναι ότι τα δίκτυα αυτά έχουν δύναμη, όμως όταν είναι για να εκφράσουν με νέα μέσα την κοινωνική οργή και να την κατευθύνουν στο δρόμο, όπως έγινε πρόσφατα στις πλατείες. Σε άλλη περίπτωση δεν μπορούν να υπερνικήσουν τη διαπάλη και τη συλλογικότητα.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΠΡΙΝ την Κυριακή 18 Σεπτέμβρη
