Κάποιοι τον θεωρούν διεστραμμένο. Άλλοι δεν θέλουν ούτε να τον διαβάζουν, ούτε να παρακολουθούν τις ταινίες του.
Ο Γούντι Άλεν όμως, με τον δικό του τρόπο, κατάφερε να γίνει ένας από τους σημαντικότερους δημιουργούς.
Σαν σήμερα, την 1η Δεκεμβρίου του 1935 γεννιέται στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης ο Άλεν Στιούαρτ Κένιγκσμπεργκ, ο οποίος τα 15 του χρόνια το έκανε Γούντι Άλεν.
Η κλήση του προς το χώρο του θεάτρου και του κινηματογράφου φάνηκε από πολύ μικρή ηλικία με όνειρό του να γράφει και να σκηνοθετεί ταινίες ο ίδιος. Το κατάφερε και με το παραπάνω.
Ο καυστικός ή και μερικές φορές αλλοπρόσαλλος τρόπος που παρουσιάζει τα γεγονότα στις ταινίες του ή στα βιβλία του, τον έχουν κάνει αντιπαθή σε πολλούς. Ωστόσο, πίσω από το ιδιαίτερο χιούμορ που διαθέτει, τόσο στα «παιδιά» του, όσο και στην πραγματική του ζωή, κρύβουν άλλα πράγματα και καταστάσεις που δεν είναι τόσο «ελαφριά» όσο τα κάνει να φαίνονται…
Αμερικανός σκηνοθέτης, σεναριογράφος, κωμικός, συγγραφέας και μουσικός, κατατάσσεται ως ένας από τους πιο διάσημους και δημιουργικούς παραγωγούς ταινιών της σύγχρονης εποχής.
Κύριος όγκος της έμπνευσής του είναι η λογοτεχνία, η φιλοσοφία, και φυσικά η πόλη της Νέας Υόρκης, ο τόπος που γεννήθηκε, λατρεύει και έχει περάσει όλη του τη ζωή εκεί.
νευρωτικός και εγωκεντρικός, κοσμοπολίτης και ταυτόχρονα ανασφαλής, με αυτοσαρκαστική αίσθηση χιούμορ.
«Δεν φοβάμαι να πεθάνω...απλά δεν θέλω να είμαι εκεί όταν συμβεί».
«Για κάποιο λόγο με εκτιμούν πιο πολύ στην Ευρώπη παρά στην πατρίδα μου. Οι υπότιτλοι εκεί πρέπει να είναι εξαιρετικοί».
«Στο σπίτι μου είμαι το αφεντικό, η γυναίκα μου απλά παίρνει τις αποφάσεις».
«Βασικά η πρώτη γυναίκα μου ήταν ανώριμη. Ενώ ήμουν στο μπάνιο, ερχόταν και βούλιαζε τα καραβάκια μου».
«Ο άνθρωπος έγινε κατ΄ομοίωση του Θεού; Πραγματικά πιστεύετε ότι ο θεός είναι κοντός, έχει κόκκινα μαλλιά και φοράει γυαλιά;».
«Με έδιωξαν από το κολέγιο γιατί κόπηκα στο τεστ μεταφυσικής: κοίταξα μες στην ψυχή του διπλανού μου».
«Το μόνο που έχω μετανιώσει στη ζωή μου είναι ότι δεν είμαι κάποιος άλλος».
Όλα τα παραπάνω είναι οι ατάκες του που έχουν μείνει στην ιστορία, χαρακτηρίζοντας απόλυτα την προσωπικότητά του, αλλά και το ιδιαίτερο χιούμορ του. Πολλοί το μιμήθηκαν, αλλά η αυθεντικότητα του Γούντι Άλεν, τον κάνει απλά μοναδικό.
Σπαρταριστές είναι και οι ατάκες που χρησιμοποιεί στα βιβλία του, στις διάφορες ιστοριούλες που γράφει.
Χαρακτηριστικά, στο «Σκέτη Αναρχία» αναφέρει:
«Νιώθω τεράστια ανακούφιση που, τελικά, το σύμπαν είναι εξηγήσιμο. Είχα αρχίσει να φοβάμαι ότι εγώ έφταιγα».
«Ο Μπλιαχ είναι αστυνομικός από τότε που μπορεί να θυμηθεί τον εαυτό του. Ο πατέρας του ήταν ένας διαβόητος ληστής τραπεζών και ο μόνος τρόπος να περνάει ο Μπλιαχ λίγο χρόνο μαζί του ήταν να τον συλλαμβάνει.»
«Ξύπνησα την Παρασκευή και, επειδή το σύμπαν διαστέλλεται, μου πήρε περισσότερο από το συνηθισμένο να βρω τη ρόμπα μου. Αυτό μ’ έκανε να φύγω αργοπορημένος για τη δουλειά και, επειδή η έννοια του πάνω και του κάτω είναι σχετική, το ασανσέρ στο οποίο μπήκα πήγε στην ταράτσα, όπου ήταν πολύ δύσκολο να βρω ταξί».
Απλά αμίμητος…
Ακόμα, από τα «Χωρίς Φτερά», «Πάτσι» και «Παρενέργειες» , έχει πάρει αποσπάσματα τα οποία συγκέντρωσε και δημοσίευσε στο «Όλα τα γραπτά του», δείχνοντας για ακόμα μία φορά μέσα από τα κείμενά του, πόσο ευφυής είναι…
Συνολικά ήταν 20 φορές υποψήφιος για ΟΣΚΑΡ, και τρεις φορές έφυγε με το χρυσό αγαλματίδιο στα χέρια. Επίσης, έχει στο ενεργητικό του εννέα Χρυσές Σφαίρες. Καθόλου άσχημα…
Μερικές από τις ταινίες του είναι: «What's New, Pussycat?» (1965), «Bananas» (1971), «Play it Again, Sam» (1972), «Everything You Always Wanted to Know About Sex» (1972), Sleeper (1973), Annie Hall (1977), Manhattan (1979), Τhe Purple Rose of Cairo (1985), Hannah and Her Sisters (1986), Radio Days (1987), Husbands And Wives (1992), Manhattan Murder Mystery (1993), «Everyone Says I Love You» (1996), Deconstructing Harry (1997), Celebrity (1998), Sweet And Lowdown (1999), Match Point (2005), Scoop (2006), Cassandra's Dream (2007), Vicky Cristina Barcelona (2008), You Will Meet a Tall Dark Stranger (2010), Midnight in Paris (2011).
