Συνιστά παράδοξο το γεγονός ότι η λειψυδρία απειλεί να πνίξει τις περιοχές των ακτών της Πολιτείας της Λουιζιάνας. Κάθε ώρα που περνάει εξαφανίζεται μια έκταση ίση μ’ ένα γήπεδο ποδοσφαίρου...
Βασικότερη αιτία για αυτό είναι τα πάμπολλα υδατοφράγματα του ποταμού Μισισιπή τα οποία καθιστούν την περιοχή φτωχή σε φερτά υλικά και ιζήματα με αποτέλεσμα τον περιορισμό της επιχωμάτωσής της και άρα την διατήρησή της πάνω από το επίπεδο της θάλασσας.Έχουν καταστρωθεί μεγαλεπήβολα σχέδια διάσωσης των απειλούμενων περιοχών. Για τα πρώτα από αυτά έχει ήδη δρομολογηθεί η υλοποίηση τους.
Ο Albert Naquin βρίσκει συχνά το σπίτι του μέσα στο νερό. Τα τελευταία έξι χρόνια η πόλη στην οποία ζει, στα νότια της Πολιτείας της Λουιζιάνα έχει πλημμυρίσει πέντε φορές. Όπως όλα δείχνουν η κατάσταση θα επιδεινωθεί.
Το νησί Jean Charles αποτελεί ένα μικρό κομμάτι ξηράς μέσα σ’ έναν από τους πιο ευάλωτους υδροβιότοπους του κόσμου. Κάθε μέρα η θάλασσα του Κόλπου του Μεξικού πλησιάζει όλο και πιο πολύ τα σπίτια που έχουν τόσο άσχημα πληγεί. Οι ετήσιοι τυφώνες φέρνουν μαζί τους όλο και περισσότερα νερά αλλάζοντας όλο το τοπίο. Εκεί όπου πρωτύτερα υπήρχε στεριά, οι άνθρωποι κυκλοφορούν με βάρκες ενώ ο μοναδικός δρόμος που οδηγεί προς το νησί Jean Charles βυθίζεται κάτω από τα νερά πολλές φορές το χρόνο.
«Στο 30% του έτους ο δρόμος είναι πλημμυρισμένος», λέει ο Albert Naquin. Είναι ο αρχηγός των ινδιάνων Biloxi-Chitimacha που ζουν στην περιοχή εδώ και εκατοντάδες χρόνια. Η παρουσία τους ωστόσο στη περιοχή μπορεί σύντομα να αποτελεί παρελθόν. Από το 2002 και μετά έχουν εγκαταλείψει την κοινότητα 250 κάτοικοι. Σήμερα στην περιοχή παραμένουν μόλις 70. Οι περισσότεροι σκέφτονται σοβαρά να εγκαταλείψουν την πόλη που γεννήθηκαν πριν να είναι πολύ αργά. «Αργά ή γρήγορα η κοινότητα μας θα εκλείψει. Μαζί με αυτήν θα σβήσει και η ινδιάνικη κουλτούρα μας», σημειώνει ο Albert Naquin.
Κάθε ημέρα που περνά, η έκταση της Πολιτείας της Λουιζιάνα συρρικνώνεται. Οι υδροβιότοποι της ακτής – ένα μοναδικό οικοσύστημα που συνίσταται από ρηχά και βαθιά έλη στα οποία ζουν αλιγάτορες, πέστροφες και ερωδιοί – απορροφώνται από τον Κόλπο του Μεξικού. Κάθε ώρα εξαφανίζεται έκταση αντίστοιχη ενός ποδοσφαιρικού γηπέδου.
Από το 1930 και μετά έχουν βυθιστεί στη θάλασσα 6.500 τετραγωνικά χιλιόμετρα στεριάς – μια περιοχή περίπου δυο φορές μεγαλύτερη από την έκταση της Εύβοιας. Η θέση της ακτής σήμερα είναι τριάντα χιλιόμετρα εγγύτερα της Νέας Ορλεάνης απ’ ότι ήταν τη δεκαετία του 1930 – και ο ρυθμός αυτός επιταχύνεται.
www.scienceillustrated.gr
