Το να κερδίσεις τη Γερμανία αποτελεί παράσημο. Οι Κροάτες ακόμα θυμούνται το 3-0 στο Μουντιάλ του '98. Οι Βούλγαροι γιορτάζουν κάθε χρόνο τη νίκη επί των Γερμανών στο Παγκόσμιο των ΗΠΑ. Το να κερδίσεις την καλύτερη ευρωπαϊκή ομάδα και μία από τις καλύτερες στον κόσμο, γεμίζει το βιογραφικό σου. Μνημονεύεται για πολλά χρόνια. Μια νίκη θα ήταν σχεδόν ισάξια με την κατάκτηση του Euro.
Αυτή δεν ήρθε, αλλά σε καμία περίπτωση το 4-2 δεν σβήνει την επιτυχία της Εθνικής. Ενός συνόλου που από το 2004 έως και εφέτος μας χαρίζει χαρές. Aυτό είναι το παράσημό της. Εκανε τον κόσμο ξανά Ελλάδα. Εκανε τον κόσμο να υποστηρίζει ομάδα στις μεγάλες διοργανώσεις και να μην είναι άλλη εκτός της Εθνικής. Σπουδαία πράγμα αυτό για τις νέες γενιές. Σπουδαίο πράγμα και για εμάς, αλλά και τους παλαιότερους, που "αναγκαζόμασταν" να υποστηρίζουμε Βραζιλία, Αργεντινή, Γερμανία ή Αγγλία γιατί δεν είχαμε ομάδα. Σπουδαίο πράγμα να ξέρεις ότι έρχεται μια μεγάλη διοργάνωση και θα έχεις εκπρόσωπο.
Το μόνο κρίμα είναι για την έκταση του σκορ. Δεν άξιζε αυτό στην ομάδα. Από την άλλη, όμως, είναι τιμητικό να χάνεις από τον Οζίλ, τον Κεντίρα και τον Κλόζε. Είναι τιμητικό να ξέρεις πως ο αντίπαλος σε σεβάστηκε και σε πρόσεξε. Αυτό είναι το μεγαλύτερο κέρδος. Να χάνεις από έναν (ίσως και τον) καλύτερο.
ΥΓ1: Στο δεύτερο μέρος η ομάδα έβγαλε ποιότητα στο γήπεδο και έδειξε ότι δεν της ταιριάζει το παθητικό ποδόσφαιρο. Αυτό του 2004.
ΥΓ2: Ακόμα και να κερδίζαμε τους Γερμανούς δεν θα λυνόταν κανένα πρόβλημα. Δεν θα μειωνόταν η ανεργία, δεν θα αυξανόταν ο μισθός, δεν θα πληρώναμε λιγότερα στην εφορία. Θα μεγάλωνε, όμως, η εθνική μας αυτοπεποίθηση. Γιατί λίγη από την αξιοπρέπειά μας την κερδίσαμε όταν αυτή η ομάδα πέρασε στα προημιτελικά.
ΥΓ3: Τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή μας ενδιαφέρουν περισσότερο τα νέα χαράτσια που έρχονται, το μέλλον των παιδιών που μεγαλώνουν σε αυτό τον τόπο κτλ, κτλ. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο αθλητισμός (και δη ο ελληνικός) θα σταματήσει να αποτελεί διέξοδο στα προβλήματα. Εκτός αν πάρουμε όλοι φόρα να πέσουμε στο γκρεμό...
ΥΓ4: Την επιτυχία του 2004 δεν την εξαργυρώσαμε ούτε στο ελάχιστο. Δυστυχώς, το ίδιο θα συμβεί και τώρα. Σε ένα απαξιωμένο πρωτάθλημα, δεν περιμένουμε καμία καλύτερη μέρα. Τα μυαλά των διοικούντων (θα) παραμείνουν ίδια...
ΥΓ5: Ευχαριστούμε τον Γιώργο Σαμαρά που πανηγυρίσαμε, πιστέψαμε και βραχνιάσαμε...
