Εκεί που η εφιαλτική ευρηματικότητα του "Twilight Zone" συναντά την τεχνολογία του 10-λεπτά-από-τώρα, γεννιέται η πιο πολυσυζητημένη πρόσφατη αγγλική σειρά.
“Κάθε επεισόδιο έχει διαφορετικό καστ, διαδραματίζεται σε διαφορετικό σκηνικό, ακόμα και σε διαφορετική πραγματικότητα,” λέει ο αρθρογράφος του Guardian Τσάρλι Μπρούκερ για τη σειρά που δημιούργησε για το αγγλικό Channel 4. “Όμως όλα τους έχουν να κάνουν με τον τρόπο που ζούμε τώρα - και με τον τρόπο που ίσως να ζούμε σε 10 λεπτά από τώρα αν είμαστε αδέξιοι.”
Αυτό το στοιχείο είναι και το πιο ενδιαφέρον κομμάτι του ”Black Mirror”, μια σειρά που προσεγγίζει την παλαιάς κοπής έννοια της σειράς ανθολογίας επαναπροσδιορίζοντάς την για το σήμερα. Δηλαδή είναι σαφώς ένα σημερινό update του “Twilight Zone”, όμως σε αντίθεση με όλες τις προηγούμενες αναβιώσεις της θρυλικής σειράς (εκείνες επίσημες μάλιστα, με το ίδιο όνομα), ετούτη εδώ φοράει τη χρονιά της ως στοιχείο ταυτότητας. Το “Black Mirror” είναι σημερινό όσο δεν πάει άλλο.
Ακόμα κι ο τρόπος που κοιτάζει το μέλλον είναι βαθιά ριζωμένος στην ‘πρώιμα ‘10s’ αντίληψή μας. Δεν μιλάει για ένα μακρινό, αγνώριστο μέλλον όπως άλλες σειρές επιστημονικής φαντασίας. Μιλάει για το ακριβώς “σε λιγάκι” ή έστω το ακριβώς τώρα όπως θα μπορούσε κάλλιστα να είναι σε μια διαφορετική τροπή του σήμερα. Πράγματα όπως το twitter και το facebook, η κουλτούρα των youtube σχολίων, η τάση μας να θέλουμε όλο και πιο πολλά, όλο και πιο άμεσα, παίζουν κεντρικό ρόλο στο τι προσπαθεί να πετύχει ο Μπρούκερ μέσα από αυτές τις ιστορίες τεχνολογικού τρόμου.
Με σημεία εκκίνησης μερικές από τις πιο απολαυστικά ακραίες ιδέες του πρόσφατου sci-fi, το “Black Mirror” κοιτάζει τον διαστρεβλωμένο αντικατοπτρισμό της κοινωνίας μας, παρατηρεί και προειδοποιεί. Αυτό το τελευταίο γίνεται συχνά με εντελώς παιδικό τρόπο (τα μισά από τα σενάρια της σειράς είναι λίγο λες και γράφτηκαν από υπερβολικό 15χρονο) όμως η δύναμη των ιδεών και των εικόνων δεν μειώνεται. Εξάλλου, όταν η σειρά πετυχαίνει διάνα, το κάνει με τρόπο που μετά σε στοιχειώνει.
Το “Black Mirror” έχει ολοκληρώσει δύο μικρές σεζόν στην αγγλική τηλεόραση, τριών επεισοδίων η κάθε μία. Στην ουσία μιλάμε δηλαδή για 6 εντελώς ανεξάρτητες μεταξύ τους, αυτοτελείς τηλεταινίες, με μοναδικό κοινό τους στοιχείο, το πώς αντλούν στοιχεία της καθημερινότητάς μας και από αυτά πλάθουν τεχνολογικούς εφιάλτες για τους οποίους θα ήταν περήφανος ο Ροντ Σέρλινγκ, δημιουργός του “Twilight Zone”.
Οι 6 ιστορίες με σειρά προβολής:
The National Anthem
Ποιος είναι ένας αρκετά καλός τρόπος να ξεκινήσεις μια σειρά ανθολογίας ώστε να κάνεις αίσθηση και να δείξεις πως παίρνεις σοβαρά την αποστολή ‘θα τρελάνω τον κόσμο με απίστευτες, προκλητικές ιδέες’; Να βάλεις τον πρωθυπουργό σου στο δίλημμα του αν θα κάνει σεξ με ένα γουρούνι. Ζωντανά. Σε εθνικό δίκτυο.
Η αρχική ιδέα είναι πως κάποιος απαγάγει την λατρεμένη από όλους πριγκίπισα και απειλεί πως θα τη σκοτώσει αν ο πρωθυπουργός δεν κάνει αυτό ακριβώς το αρρωστημένο που μόλις περιγράψαμε. Στη συνέχεια εξελίσσεται ένα απίστευτης έντασης πολιτικοκοινωνικό θρίλερ καθώς η κοινή γνώμη, εκφρασμένη μέσα από τη μάζα σχολίων στο youtube και στα hashtags του twitter, ουσιαστικά διαμορφώνει αποφάσεις και ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις. (Όχι κυριολεκτικά, αλλά ενδεχομένως κάποια άλλη στιγμή, γιατί όχι.)
Είναι λίγο απλοϊκές οι μεταβάσεις και υπερβολικά μαζικές οι αντιδράσεις, όμως το ζήτημα που τίθεται (έστω και δίχως να εξερευνάται) είναι απόλυτα καίριο. Η έννοια της ‘κοινής γνώμης’ σήμερα σε σχέση με 15 χρόνια πριν έχει γνωρίσει σαρωτική αλλαγή. Και με το επεισόδιο αυτό η σειρά σίγουρα κέρδισε την αμέριστη προσοχή μας.
15 Million Merits
Το χειρότερο επεισόδιο της σειράς- πάντα ρίσκο στις ανθολογίες να έχεις κάτι συναρπαστικό να ακολουθείται από μια ανοησία κι αυτή μετά από ένα αριστούργημα (περισσότερα σε λίγο γι’αυτό). Τελοσπάντων, εδώ έχουμε μια σαχλή ριαλιτοεκδοχή του μέλλοντός μας όπου οι άνθρωποι ζουν έγκλειστοι σε κοιτώνες-κουβούκλια, κάνουν ποδήλατο όλη μέρα μπροστά σε μια οθόνη κι απλώς παράγουν εικονικά νομίσματα που μετά ξοδεύουν αγοράζοντας πορνό ή/και ανόητη ριάλιτι διασκέδαση.
Μια κοπέλα μπαίνει στο διαγωνισμό για να γίνει το επόμενο ας πούμε American Idol με τη βοήθεια ενός αγοριού που την άκουσε να τραγουδά κι έπαθε λαλα. Η εξέλιξη και των δύο, ενώ θα ήθελε να περνιέται για κοφτερή σάτιρα της εποχής του 24/7 entertainment, είναι μια απλοϊκή, ακραία σαχλαμάρα. Συμβαίνει σε όλους, πάμε παρακάτω.
The Entire History of You
Αυτό είναι μακράν το ωραιότερο από τα επεισόδια, μια πικρή επαναδιατύπωση του “Eternal Sunshine of the Spotless Mind” για μια κοινωνία που έχει ξεχάσει πώς είναι να μην έχεις τα πάντα υπό διαρκή και κοινή θέα. Πρωταγωνιστεί ο Τόμπι Κεμπέλ (από τον οποίο είχαμε πάρει συνέντευξη πέρσι, δυστυχώς όχι με αφορμή το “Black Mirror”) στο ρόλο ενός άντρα που εμμονικά ανατρέχει στην παραμικρή λεπτομέρεια της σχέσης με τη γυναίκα του όταν παρατηρεί μικρές ενδείξεις πως σε εκείνη αρέσει ένας άλλος.
Το twist; Ότι μπορεί κυριολεκτικά να ανατρέξει στην παραμικρή λεπτομέρεια. Σε αυτό το κοντινό μέλλον/εναλλακτικό παρόν, η μνήμη μας αποθηκεύεται σε ένα τσιπ δίνοντάς μας τη δυνατότητα να σβήσουμε και να αποθηκεύσουμε ό,τι θέλουμε, σε αντίστοιχα αρχεία, σαν σε σκληρό δίσκο υπολογιστή.
Το σενάριο, που μάλλον όχι συμπτωματικά, είναι και το μοναδικό της σειράς που δεν έχει γράψει ο ίδιος ο Μπρούκερ, ξετυλίγει με επίπονο τρόπο το μίτο αυτής της σχέσης, αφήνοντας στο τέλος κάτι άδειο, κενό, απογυμνωμένο. Το επεισόδιο έχει ήδη αγοραστεί από τον Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ για πιθανή μελλοντική κινηματογραφική μεταφορά. Θα ήταν συγκλονιστικός σε αυτό τον ρόλο, αν μας ρωτάτε.
Be Right Back
Η 2η σεζόν ξεκίνησε με ένα ακόμα εντελώς #symvainei_twra θέμα: Όταν ο εθισμένος στα social media συζυγός της σκοτώνεται, μια νεαρή κοπέλα τον ‘ανασταίνει’ μέσα από μια πειραματική υπηρεσία που δίνει ψηφιακή φωνή και προσωπικότητα σε νεκρούς βάσει όλων όσων είχαν γράψει ή αναρτήσει ποτέ τους οπουδήποτε στο ίντερνετ.
Είναι μια ιδέα που όλο και περισσότερο θα μας απασχολεί βαδίζοντας βαθύτερα στον 21ο αιώνα. Καθώς αφήνουμε εμφανή ίχνη του εαυτού μας πίσω μας, το φάντασμά μας σίγουρα θα ζει με έναν τρόπο πολύ πιο ορατό και ‘χειροπιαστό’ από ό,τι παλαιότερα. Το επεισόδιο ξεχειλώνει μετά τη μέση αλλά ο προβληματισμός για το τι συνιστά αυτό που λέμε ‘ψυχή’ σήμερα, παραμένει. Και θα συνεχίσει να επανέρχεται, όλο και εντονότερα, τα επόμενα χρόνια.
(Επίσης πρωταγωνιστεί η Χέιλι Άτγουελ του “Captain American”, το οποίο είναι ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ ΝΕΟ.)
White Bear
Όσο λιγότερα πούμε για αυτό, τόσο καλύτερα. Είναι το πλέον “Twilight Zone” επεισόδιο όλων, το πιο εφιαλτικό, το πιο τρομακτικό, και μάλλον αυτό που σε κάνει πιο πολύ από όλα τα υπόλοιπα, να θες να σταθείς για μια στιγμή και να επανεξετάσεις όλες τις κανιβαλιστικές τάσεις σου.
Δες το.
The Waldo Moment
Αυτό πάλι, δεν χρειάζεται. Μη χαλάμε τις καρδιές μας κιόλας.
Η ουσία είναι, το “Black Mirror” (σε φτηνό DVD κιόλας) είναι must-watch τηλεόραση. Άνισο, όπως κάθε σειρά ανθολογίας αναμενόμενα είναι, αλλά με ιδέες συναρπαστικές. Και, κυριότερα, με θεματικές που αφορούν εμάς και μας αφορούν τώρα.
