Συνέντευξη σε γνωστή ιστοσελίδα έδωσε ο βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Πέτρος
Τατσόπουλος, ο οποίος δεν μάσησε τα λόγια του! Διαβάστε τη συνέντευξή που θα συζητηθεί!
Αποτελεί έναν πολιτικό διαφορετικό
από αυτούς που είχαμε συνηθίσει τα προηγούμενα χρόνια. Που περιφρονεί
την πολιτική ορθότητα, «φορτώνει» on camera, δεν φοβάται να
πραγματοποιήσει ευθείες επιθέσεις προς κατευθύνσεις που άλλοι τρέμουν! Ο
Πέτρος Τατσόπουλος
έχει σχολιαστεί αρκετές φορές για πράγματα που δεν αφορούν τις
πολιτικές του θέσεις, για δηλώσεις του τύπου «έχω πηδήξει τη μισή
Αθήνα», όπως και για τη στάση του απέναντι στη Χρυσή Αυγή, η οποία έχει κινηθεί και νομικά εναντίον του. Έχει διχάσει και έχει προκαλέσει αρκετούς. Μίλησε έξω από τα δόντια για όλους και για όλα! Για την πολιτική που πρέπει να ακολουθήσει ο ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές, για τον κίνδυνο πραξικοπήματος και φυσικά τη Χρυσή Αυγή!
Ορισμένες χαρακτηριστικές ατάκες για να μπείτε στο κλίμα....
-Στις εκλογές θα παιχτεί με αλλαγμένους τους πρωταγωνιστές το ίδιο παιχνίδι που παίχτηκε τον Ιούνιο.
-Τη Νέα Δημοκρατία και τη Χρυσή Αυγή σε κατάσταση ανάγκης εγώ τους
θεωρώ πάρα πολύ πιθανούς συμμάχους. Θα κάνουν το σκατό τους παξιμάδι και
θα τα βρουν στην ανάγκη.
-Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες είναι η επιτομή του λαϊκισμού.Αν ο Περόν έφτιαχνε κόμμα θα το έκανε έτσι. Ανεξάρτητους Αργεντίνους.
-Είναι σαν να στέλνεις πρόσκληση σε πραξικόπημα το επόμενο σενάριο.
-Δεν μπορούμε να έχουμε την πολυτέλεια να στρέψουμε την πλάτη μας προς το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ.
-Μας ζητούν να πούμε ότι είναι ίδια η ρατσιστική βία της Χρυσής Αυγής
με τη βία που μπορεί να ασκήσει κάποιος σε άμυνα ενώ δέχεται επίθεση από
τα ΜΑΤ.
-Έχουμε ένα κοινό το οποίο έχει μεγαλώσει με μια τηλεοπτική παιδεία τα τελευταία 25 χρόνια που είναι σχλαμαροπαιδεία.
-Η Ελλάδα δεν μπορεί να παίζει διαρκώς το ρόλο του Σπύρου Καλογήρου.
-Οι άνθρωποι είναι ρατσιστές επειδή είναι πολύ φτωχοί και επειδή
έρχονται κάποιοι ακόμα πιο φτωχοί από αυτούς και τους θεωρούν απειλή.
Και η Χρυσή Αυγή τους δείχνει.
-Ο νταβατζής σημαίνει προστάτης στα τούρκικα και κάνει αυτό που κάνει η
Χρυσή Αυγή. Προσφέρει προστασία και τρόμο μαζί. Σε κοινή συσκευασία.
-Οι άνθρωποι ουρλιάζουν ότι είναι φασίστες. Δεν το κρύβουν!
-Αυτή η οργάνωση είναι φασιστική με ωσαννά και βάγια! Δεν είναι κρυφοφασιστική.
-Πρέπει να αποδοθεί δικαιοσύνη για το πως ένα ναζιστικό κόμμα, με
εκδηλωμένες τις προθέσεις και τις θέσεις του, ποινικό παρελθόν, παίρνει
έγκρισή για πρώτη φορά στην Ευρώπη.
-Τον Κασιδιάρη, ας πούμε, θυμάμαι ότι τις πρώτες φορές που είχε
εμφανιστεί στην τηλεόραση, δεν υπήρχε άνθρωπος που να γνωρίζω και να μην
τον θεωρεί σαλταρισμένο.
-Ναι, υπάρχουν και συμπαθητικοί μέσα στη Χρυσή Αυγή. Μας ενδιαφέρει; Όχι! Χεστήκαμε!
- Δεν δέρνουν. Μαχαιρώνουν, σκοτώνουν, κάνουν πρωινή γυμναστική στην
ύπαιθρο πάνω σε ξένους μετανάστες. Κάνουν φοβερά εγκλήματα. Αλλά μήπως
είναι δικά τους; Τα παραδέχονται; όχι...
-Η Χρυσή Αυγή, βεβαίως, είναι μία μαλακία σε σχέση με το ναζιστικό κόμμα.
-Είναι τόσο εμφανές ότι είναι ξύλα απελέκητα οι περισσότεροι, δεν μπορούν να διαβάσουν ένα κείμενο που τους δίνουν γραμμένο.
-Σκέφτεσαι ότι όσο ηλίθιοι και να είναι, θα το σκεφτούν δύο φορές να
χτυπήσουν βουλευτή, γιατί θα στραφεί ένα ολόκληρο κόμμα εναντίον τους.
Και δεν θα το θέλουν, εκτός αν έχουν αποφασίσει να αρχίσουν εμφύλιο
πόλεμο.
-Δεν είμαστε στο 1944. Δεν υπάρχουν δύο ένοπλοι στρατοί, αυτή η
ψευδαίσθηση πρέπει να φύγει από το μυαλό των ανθρώπων της Αριστεράς.
-Ο πρωταθλητισμός ,όπως και ο καπιταλισμός θα έλεγα, οδηγεί σε τερατογενέσεις.
-Σίγουρα είμαι λιγότερο αυθόρμητος σε σχέση με το παρελθόν, δεν υπάρχει αμφιβολία.
-Ποτέ δεν είπα τον Κολοκοτρώνη αδερφή.
Ολόκληρη η συνέντευξη του Πέτρου Τατσόπουλου!
Ο ΣΥΡΙΖΑ διεκδικεί με με αξιώσεις τον σχηματισμό κυβέρνησης.
Υπάρχουν φωνές, όμως, ακόμα και μέσα από τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ, που
υποστηρίζουν πως θα πρέπει πρώτα να αποδείξει πως μπορεί να κάνει
κοινωνική αντιπολίτευση -κάτι που ως έναν βαθμό δεν έχει γίνει ακόμα-
και έπειτα να γίνει κυβέρνηση. Τι απαντάτε; Υπάρχουν παραδείγματα που να
δείχνουν το αντίθετο;
«Ο ΣΥΡΙΖΑ για την ακρίβεια καλείται αυτή τη στιγμή να αποδείξει πολλά
πράγματα, ορισμένα εκ των οποίων είναι αντιφατικά. Δηλαδή πρέπει να
αποδείξει και τη νομιμοφροσύνη του και τη νομιμότητά του, γιατί η
νομιμότητα του είναι το μόνο εχέγγυο, το μόνο διαπιστευτήριο για να
προσεγγίσει ανθρώπους από την κεντροαριστερά. Εκείνη την κρίσιμη μάζα
που μπορεί να δώσει την εξουσία στις εκλογές, η οποία όσο και να έχει
εξαθλιωθεί το τελευταίο διάστημα ραγδαία και όσο κι αν έχει
ριζοσπαστικοποιηθεί, παραμένει μικροαστική και φοβισμένη σε αυτό το
ταμπλό που παίζει η κυβέρνηση διαρκώς. Με τις βίλες, με το να δείξει ότι
ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μαι πλευρά μη νόμιμη, η οποία τρομοκρατεί τους
μικροαστούς. Αυτούς τους μικροαστούς ο ΣΥΡΙΖΑ επιβάλλεται να τους
καθησυχάσει. Δεν έχει άλλο τρόπο, άλλη διέξοδο. Αν φυσικά το παιχνίδι
παιχτεί στις εκλογές. Δεν μιλάμε ούτε για επανάσταση ούτε για
πραξικόπημα, αλλά για εκλογές. Τις εκλογές θα τις κερδίσει αν προχωρήσει
μόνο με τους μικροαστούς του κέντρου, της κεντροαριστεράς. Ακόμα και
τους μικροαστούς της πατριωτικής δεξιάς. Μονάχα έτσι. Παράλληλα όμως
ζητάμε σχεδόν κάτι ακατόρθωτο από τον ΣΥΡΙΖΑ, να τετραγωνίσει τον κύκλο:
Στην προσπάθεια του να καθησυχάσει και αν κερδίσει αυτούς τους
ανθρώπους να μην χάσουν τους άλλους . Εκείνοι που όπως είπατε λένε
'δείξε το κοινωνικό σου πρόσωπο, κατέβα στους δρόμους,
ριζοσπαστικοποίησε τον κόσμο στα σπίτια του, κήρυξε γενική απεργία
διαρκείας, όχι μιας μέρας, ρίξε την κυβέρνηση΄. Αυτός ο
ριζοσπαστικοποιημένος κόσμος τραβάει τον ΣΥΡΙΖΑ προς τα αριστερά. Ο
άλλος τραβάει τον ΣΥΡΙΖΑ προς τα δεξιά. Πρέπει να βρει μια χρυσή τομή».
Μπορεί να τη βρει αυτή την ισορροπία;
«Δεν είμαι σίγουρος και το λέω καθαρά. Επειδή είναι ένα στοίχημα δεν
είμαι σίγουρος αν θα το κερδίσει. Αν αναλύσεις όλες μα όλες τις
δημοσκοπήσεις, βλέπεις ότι στην καλύτερη των περιπτώσεων, εκτός αν
αλλάξουν τόσο δραματικά οι συνθήκες που ανατραπούν τα πάντα, αλλά αυτό
δεν φαίνεται προς το παρόν, θα έρθει πρώτος. Και στην καλύτερη των
περιπτώσεων με τον ισχύοντα εκλογικό νόμο, χωρίς να έχει αλλάξει και
χωρίς να υπάρχει αυξημένη πλειοψηφία ώστε να εφαρμοστεί ο νέος εκλογικός
νόμος από αυτές τις εκλογές. Γιατί μπορεί να αλλάξει, αλλά αν δεν έχει
τα 2/3 της Βουλής θα πάει στις μεθεπόμενες. Για να εφαρμοστεί σε αυτές
που θα έρθουν χρειάζεται τα 2/3 της βουλής. Το πιο πιθανό είναι να μην
αλλάξει. Γιατί είναι αδύνατο να το πετύχουν. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα αντιδράσει σε
ένα μπάσταρδο σχήμα απλής αναλογικής, εν μέρει ενισχυμένης. Δηλαδή θα
αντιδράσει σε οποιοδήποτε σχέδιο νόμου θα έχει ως σκοπό αποκλειστικό την
αποδυνάμωση του ΣΥΡΙΖΑ και να τον εμποδίσει να πάρει την πρωτιά και τις
50 έδρες, το μπόνους. Ας πάρουμε ως υπόθεση εργασίας ότι θα πάμε με τον
ισχύοντα εκλογικό νόμο. Σε όλες τις δημοσκοπήσεις βγαίνει απλός πρώτος,
δεν θα έχει αυτοδυναμία. Με πάρα πολύ κοντά τη Ν.Δ και με το χειρότερο
σενάριο, που δείχνει τρίτη τη Χρυσή Αυγή πολύ ψηλά σε σχέση με το
τέταρτο κόμμα. 10-12%. Εφιαλτικά ποσοστά. Μπορεί να φτάσει να
διπλασιάσει το ποσοστό της. Αυτό είναι ένα σχεδόν no winner game. Mission impossible το
λένε επίσης. Μία πύρρειος νίκη. Στην πραγματικότητα, είσαι πρώτος και
δεν μπορείς να σχηματίσεις κυβέρνηση. Γιατί θα παιχτεί με αλλαγμένους
τους πρωταγωνιστές το ίδιο παιχνίδι που παίχτηκε τον Ιούνιο. Δεν θα
μπορεί να σχηματιστεί κυβέρνηση χωρίς το πρώτο κόμμα, το ΣΥΡΙΖΑ σε αυτή
την περίπτωση. Τη Νέα Δημοκρατία και τη Χρυσή Αυγή σε κατάσταση ανάγκης
εγώ τους θεωρώ πάρα πολύ πιθανούς συμμάχους. Θα κάνουν το σκατό τους
παξιμάδι και θα τα βρουν στην ανάγκη. Συμφωνώ πάρα πολύ με το ότι είναι η
κρυφή συστημική δύναμη, το μακρύ χέρι του συστήματος η Χρυσή Αυγή και
ότι αν της πει η Ν.Δ “έλα τώρα να σχηματίσουμε κυβέρνηση ως δεύτερος και
τρίτος” θα πει ναι. Αλλά με τον εκλογικό νόμο που έχουμε δεν μπορεί να
σχηματιστεί κυβέρνηση με τον δεύτερο και τον τρίτο. Πρέπει απαραίτητα να
είναι ο πρώτος, όπως το καλοκαίρι ήταν η Νέα Δημοκρατία ό,τι κι αν
λέγαμε εμείς. Πιστεύαμε ότι θα ήμασταν πρώτοι, αλλά δεν ήμασταν και έτσι
δεν γινόταν να σχηματιστεί κυβέρνηση χωρίς τη Νέα Δημοκρατία. Έτσι, δεν
θα μπορεί να σχηματιστεί κυβέρνηση παρά μόνο με τον ΣΥΡΙΖΑ».
Και τι κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ;
«Πρέπει να δούμε αν θα αλλάξει η στάση των άλλων κομμάτων της
αριστεράς και μιας μερίδας της κεντροαριστεράς, δηλαδή εγώ βάζω και ένα
κομμάτι του ΠΑΣΟΚ. Της ΔΗΜΑΡ σίγουρα. Ποιον άλλον; Το ΚΚΕ λέει όχι, με
τίποτα. Ποτέ. Με κανέναν. Φεύγει από τη μέση. Μένει η ΔΗΜΑΡ. Μένουν οι
ανεξάρτητοι Έλληνες, πιθανόν για ψήφο ανοχής. Που κι αυτό συζητιέται
γιατί φυσικά και θα ζητήσουν πολλά ανταλλάγματα. Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες
έχουν μια ρητορική θα λέγαμε “αριστερή” σε ό,τι αφορά τα κοινωνικά
θέματα, μια ρητορική νεοφιλελεύθερη σε ό,τι αφορά τα οικονομικά και στα
εθνικά θέματα μια ακροδεξιά. Για μένα είναι η επιτομή του λαϊκισμού. Αν ο
Περόν έφτιαχνε κόμμα θα το έκανε, έτσι. Ανεξάρτητους Αργεντίνους.
Περιγράφει τα πάντα ο λαϊκισμός, ό,τι θέλουν να ακούσουν τα αυτιά
κάποιου. Χωρίς να μπαίνουν στη διαδικασία να δουν αν αυτά που λένε είναι
αντιφατικά με τα άλλα μισά. Εν πάση περιπτώσει λέω εγώ ότι ακόμα και σε
αυτή την περίπτωση, αν δεν είναι τρομερά αποδυναμωμένη η ΔΗΜΑΡ και
τρομερά αποδυναμωμένοι οι ΑΝ.ΕΛ., κάτι πολύ πιθανόν γιατί μετά τις
διασπάσεις τους και τα λοιπά έχουν χάσει σημαντικό μέρος της δύναμής
τους, ούτε μόνο με αυτούς θα μπορεί να συμμαχήσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι σαν να
στέλνεις πρόσκληση σε πραξικόπημα το επόμενο σενάριο. Είναι πολύ
ζοφερό. Τι θα πρέπει λοιπόν να γίνει; Μια υπερβατική, αν θέλετε,
κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας, κοινωνικής σωτηρίας, αυτό που λέει ο
Τσίπρας, στην οποία να μπουν δυνάμεις από όλες τις πλευρές. Όχι από τη
Χρυσή Αυγή. Δεν έχουμε την πολυτέλεια πια και αυτό είναι προσωπική μου
άποψη, όχι κομματική. Άλλωστε δεν είμαι μέλος του κόμματος,
συνεργαζόμενος είμαι με την αριστερά σε μια παράδοση που πάει ως τον
Λαμπράκη και πιο πριν, ανθρώπων που συνεργάζονται με την αριστερά χωρίς
να είναι μέλη του κόμματος. Εδώ εκφράζω αυστηρά τις προσωπικές μου
απόψεις. Και θεωρώ ότι δεν μπορούμε να έχουμε την πολυτέλεια να
στρέψουμε τα νώτα μας προς το ΠΑΣΟΚ, προς τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ. Προς
πολλά στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Το ίδιο με τη ΔΗΜΑΡ. Πρέπει να βρούμε τρόπο
επικοινωνίας. Δεν μπορούμε να πούμε στις επόμενες εκλογές ότι όποιος
συνεργάστηκε με το μνημόνιο δεν μπορεί να είναι εταίρος μας. Γιατί όλοι
αυτοί έχουν συνεργαστεί με το μνημόνιο. Ήταν και το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ
συνεργάτες της κυβέρνησης. Αν θέλουμε πραγματικά να πάρουμε την εξουσία,
να πάρουμε την κυβέρνηση γιατί το να πάρουμε την εξουσία είναι κάτι
πολύ δυσκολότερο, αλλά δεν γίνεται χωρίς την κυβέρνηση, πρέπει να βρούμε
τρόπο επικοινωνίας, να φτιάξουμε γέφυρες με αυτούς τους ανθρώπους».
Αυτό δεν θα έχει κόστος για τον ΣΥΡΙΖΑ;
«Θα έχει. Θα θορυβήσει ανθρώπους που θα θεωρήσουν ότι βάλαμε νερό στο
κρασί μας και κάναμε μια στροφή προς τα δεξιά. Το θέμα είναι ότι εάν
κάνουμε το αντίθετο, όχι αυτό το άνοιγμα προς την κεντροαριστερά και
ακόμα και την πατριωτική δεξιά, τότε τι μένει; Να στραφούμε προς τα
αριστερά; Εκεί είναι κλειστός ο δρόμος, έχουμε πιάσει ταβάνι. Δεν
υπάρχουν άλλα περιθώρια. Βεβαίως το ερώτημα είναι αν θα
ριζοσπαστικοποιηθεί ο κόσμος, που θα το κάνει με ραγδαίους ρυθμούς από
ό,τι φαίνεται, το έβλεπα τις προάλλες με τι τρόμο οι συνταξιούχοι
έβλεπαν τις νέες περικοπές. Ο κόσμος οργίζεται, αλλά φοβάται. Και το
θέμα είναι ότι αν κυριαρχήσει ο κόσμος πάνω στην οργή, ποια δύναμη θα
είναι αυτή που θα κυριαρχήσει. Εγώ λοιπόν αυτό βλέπω. Ότι πρέπει να
κάνουμε άνοιγμα προς πιο συντηρητικές ομάδες πληθυσμού και αυτό σίγουρα
θα έχει κάποιο κόστος. Αλλά μέσα σε αυτές τις εισροές-εκροές,
ευελπιστούμε ότι οι εισροές θα είναι περισσότερες».
Αναφερθήκατε στη θεωρία των δύο άκρων και είναι κάτι που το ακούμε
συχνά τελευταία. Κυβερνητικά χείλη τονίζουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει
δημόσια ληστές, βιαστές, τρομοκράτες και βαρυποινίτες. Τι λέτε για αυτό;
Πιστεύετε ότι έχει απήχηση στον κόσμο;
«Σίγουρα έχει απήχηση σε μια μερίδα του κόσμου, για αυτό και τη
χρησιμοποιούν άλλωστε, για αυτό την αναπαράγουν. Λένε ότι είναι οι
ίδιοι, βία από την μία πλευρά, βία και από την άλλη. Προφανώς και δεν
είναι ίδια η βία. Στην ερώτηση για το αν η βία είναι κακή, εγώ πολλές
φορές έχω απαντήσει ότι η βία είναι πάντοτε κακή για το θύμα και καλή
για το θύτη. Για να το πω ακόμα πιο αδρά, είναι νομιμοποιημένη πάντοτε
από την πλευρά του θύτη. Δεν θα βρεις άνθρωπο που χρησιμοποιεί βία που
να μην τη νομιμοποιεί ο ίδιος. Είτε είναι ο πατέρας που δέρνει το παιδί
του, είτε είναι ο πραξικοπηματίας, ο επαναστάτης, ο απατημένος σύζυγος
που θέλει να σκοτώσει τη γυναίκα του, ή η σύζυγος που θέλει να σκοτώσει
τον άνδρα της. Δεν υπάρχει θύτης που να μην νομιμοποιεί τη βία. Αυτό που
οι πραξικοπηματίες λένε ότι η επανάσταση δημιουργεί δίκαιο και που έχει
τη βάση του ακριβώς εκεί. Ότι ο ίδιος θεωρείται νομιμοποιημένος.
Οπότε το να μπαίνω εγώ στη διαδικασία να σου λέω εσένα, του θύτη, του
όποιου θύτη ότι έχεις άδικο και ότι η βία είναι κακή, είναι ανόητη
αντίδραση. Είναι πλήρως ανόητη αντίδραση, στερείται νοήματος για την
ακρίβεια. Σου λέω κάτι το οποίο το ξέρεις. Κάποιος που ασκεί βία δεν την
ασκεί επειδή θεωρεί ότι είναι καλή. Το κάνει είτε από οργή, είτε από
βλακεία μερικές φορές, δεν ξέρει άλλο τρόπο, είναι χαζούλης, είτε από
καιροσκοπισμό, από σχέδιο, επειδή δεν του έχεις αφήσει εσύ κανένα
περιθώριο. Γιατί όταν επιτίθενται ας πούμε στην πατρίδα σου τι περιθώριο
σου αφήνουν από το να ασκήσεις βία; Όταν έχεις κατοχή στην πατρίδα σου
δεν θα πρέπει να ασκήσεις βία; Όταν έχεις δικτατορία δεν θα πρέπει να
ασκήσεις βία; Αυτές τι είναι; καλές βίες; Για αυτόν που την υφίσταται
ποτέ δεν είναι καλή η βία. Οπότε και εγώ τώρα για να το πάρουμε από την
πλευρά του θύματος, αν έρθω, μπω σε ένα σπίτι και πω “παιδιά τώρα
συγγνώμη θα σας καθαρίσω όλους αλλά αυτό θα είναι για καλό σκοπό, ξέρετε
περνάμε μία φάση που πρέπει να καθαρίσουμε την περιοχή αυτή και οι
απόγονοί σας θα περάσουν καλύτερα από εσάς”, πιστεύετε ότι θα πείσω τα
θύματα, τα οποία για μένα λογικά θα πρέπει να βγουν από τη μέση, ότι
ασκώ καλή βία;
Μου θυμίζει το “Λούσια”, του Χουλιαρά που είχε γυριστεί πριν από πολλά
χρόνια, ένα βιβλίο. Το είχε κάνει ο φίλος μου ο Σταύρος ο Καπλανίδης.
Και κάποια στιγμή είχε μια σκηνή εκεί, σε αυτό το σίριαλ για την
τηλεόραση, όπου έδειχνε κάποιους μεγαλοαστούς Γιαννιώτες την εποχή που
είχαν φτάσει οι αντάρτες πολύ κοντά στο να μπουν στα Γιάννενα. Και
βεβαίως ο φόβος τους ήταν ότι θα τους καθαρίσουν. Και μία από αυτές τις
μεγαλοαστές Γιαννιώτισσες την έπαιζε η Αιμιλία Υψηλάντη. Η οποία τότε
ήταν στέλεχος του ΚΚΕ. Και την παρουσίαζε υπό μορφή υστερίας. “Αχ θα
μπουν οι Κομουνιστές, θα μας φάνε οι Κομουνιστές, θα μας σκοτώσουν!”.
Μια υστερική κρίση. Και ρώτησα τον σκηνοθέτη γιατί την παρουσιάζει
υστερική. Είναι υστερικός ο φόβος ότι θα έρθουν και θα σε σκοτώσουν,
όποιος και αν είσαι εσύ και όποιοι κι αν είναι εκείνοι; Δηλαδή εσύ τι
περιμένεις, ότι είσαι περικυκλωμένος, μπορεί να πεθάνεις και θα κάτσεις
και θα πεις “ναι ρε παιδί μου, αλλά κι εμείς εδώ είχαμε ρουφήξει το αίμα
του λαού, φυσικά θα έρθουν να μας σκοτώσουν”; Περιμένεις τέτοια
ψυχραιμία; Αυτό θέλω να πω, όποιος κι αν είναι ο θύτης κι όποιο κι αν
είναι το θύμα δεν υπάρχει δικαιολόγηση. Αυτό το οποίο είναι ακόμα πιο
βλακώδες είναι το να πεις ότι η βία είναι ίδια. Γιατί αυτό μας λένε. Δεν
μας λένε να πούμε ότι είναι καλή ή κακή. Βγαίνουμε και λέμε ότι είναι
κακή η βία. Και ειδικά αν την υποστώ εγώ χειρότερη. Δεν μας ζητούν αυτό.
Μας ζητούν να πούμε ότι είναι ίδια. Ότι δηλαδή η ρατσιστική βία της
Χρυσής Αυγής, η βία που μπορεί να ασκήσει κάποιος σε άμυνα ενώ δέχεται
επίθεση από τα ΜΑΤ, όλα αυτά είναι ίδιες βίες. Και ότι δεν υπάρχει καμία
βία στην πραγματικότητα, παρά μόνο η βία του κράτους, για την οποία δεν
έχουν κανένα πρόβλημα. Εκεί είναι το αφελές».
Είχατε σταθεί με ανάρτησή σας σε Μέσο Κοινωνικής Δικτύωσης στην
συμβολή της τηλεοπτικής παιδείας των τελευταίων ετών στην αποδοχή της
Χρυσής Αυγής από ένα μέρος της κοινωνίας...
«Βεβαίως, το μεγάλο ακροατήριο στην Ελλάδα ήταν, είναι και θα είναι
από ότι φαίνεται για αρκετό καιρό μικροαστικό. Είναι ένα κοινό το οποίο
έχει μεγαλώσει με μια τηλεοπτική παιδεία τα τελευταία 25 χρόνια που
είναι σχλαμαροπαιδεία. Εγώ το έχω βαφτίσει αυτό το φαινόμενο, το έχω
ονομάσει ηδονοβλεπτικό πουριτανισμό. Γιατί είχε δύο στοιχεία. Δεν ήταν
ηδονοβλεψία όπως στη δική μου νιότη, που είχε αντικείμενο στο να
ερεθιστούμε. Εδώ έχει νόημα στο να δεις για να πας να καταγγείλεις.
Γίνεσαι ένας μπανιστιρτζής-χαφιές. Όλα αυτά τα κατινοδικεία έφτιαξαν
έναν ολόκληρο λαό μπανιστηρτζήδων χαφιέδων. Να πάρουν μάτι για να πάνε
να καταγγείλουν. Ότι αυτό που βλέπεις και το βλέπεις με χαρά και το
παρακολουθείς ώρες ολόκληρες πρέπει να το πεις. Μου θυμίζει από τα δικά
μου παιδικά χρόνια, κάτι παπάδες. Τότε ήταν απαγορευμένος ο γυμνισμός
και πήγαιναν κάτι τουρίστες σε κάτι αποκλεισμένες παραλίες να κάνουν
γυμνισμό. Μιλάμε για τη δεκαετία του '70, δικτατορία. Και πήγαιναν οι
παπάδες με τα ράσα, φαντάσου πόσο επικίνδυνο ήταν για αυτούς, μέσα στα
κατσάβραχα να πάνε να δουν και να πάνε στη χωροφυλακή να τους “δώσουν”.
Να τους καταγγείλουν. Έτσι εκπαιδεύτηκε ένας ολόκληρος λαός. Βαθύτατα
συντηρητικός, βαθύτατα κομφορμιστικός. Εκπαιδεύτηκε σε ένα βασίλειο της
κατινιάς, του μικροκουτσομπολιού, της σαχλαμάρας και του περιττού. Αυτή
ήταν η παιδεία επί 25 χρόνια. Ε αυτόν τον λαό όταν τον έφτιαξες έτσι,
ένα από τα απότοκα αυτής της παιδείς είναι ότι δεν μπορείς να τον έχεις
σε επαναστατική ετοιμότητα. Ότι θα ξεχάσει όλη του τη μικροαστίλα, θα τη
βάλει στην άκρη. Δυστυχώς όμως μέσα σε αυτόν τον λαό ζούμε, δεν
μπορούμε να τον αλλάξουμε, όπως έλεγε και ο Μπρεχτ “δυσαρεστήσατε την
κυβέρνηση, να αλλάξουμε λαό αφού δεν μπορούμε να αλλάξουμε κυβέρνηση”».
Θεωρείτε ότι αυτός ο λαός πέραν των χρόνων που είπατε ότι υφίσταται
αυτή την τηλεοπτική παιδεία, έχει και κάποιες ριζωμένες αντιλήψεις περί
ρατσιστικού-συντηρητικού λόγου; Είναι μόνο θέμα της τηλεόρασης το ότι
έχουν βρει τόσο μεγάλη ανταπόκριση αυτές οι αντιλήψεις ή ήταν ριζομένες,
ίσως αδρανείς, στην ελληνική κοινωνία;
«Εδώ μπαίνουμε στη Χρυσή Αυγή. Η Χρυσή Αυγή κάνει
κάτι πάρα πολύ απλό. Όλα τα νεοναζιστικά κόμματα κάνουν κάτι πολύ απλό
και πολύ έξυπνο ταυτόχρονα, μέσα στην απλοϊκότητά του. Ευφυές μέσα στη
βλακεία του, να το πω με ένα οξύμωρο σχήμα. Στοχοποιούν πάντοτε κάτι το
οποίο να είναι βατό για την κοινή γνώμη. Στοχοποιούν κάτι το οποίο είναι
απτό. Τι θέλω να πω. Ο ΣΥΡΙΖΑ ή οποιαδήποτε άλλη δύναμη της αριστεράς ή
της κεντροαριστεράς μπορεί να μιλήσει για ανακατανομή του πλούτου, μέσα
από τη φορολογία προφανώς. Ο Γουόρεν Μπάφετ, ένας από τους
μεγαλοκαρχαρίες της Γουόλ Στριτ έχει πει ότι ο ταξικός αγώνας γίνεται
μέσω της φορολογίας. “Πάρτε και δείτε τη φορολογική δήλωση της
γραμματέας μου που κερδίζει το 1/10.000 από ότι κερδίζω εγώ, δείτε και
τη δική μου και θα καταλάβετε ότι πληρώνουμε τα ίδια λεφτά”. Απλό, ούτε
τανκς, ούτε αστυνομίες ούτε τίποτα. Φορολογία. Σου έρχεται στο τέλος του
μήνα. Αυτό που εφαρμόζεται στο σβέρκο των Ελλήνων τα τελευταία χρόνια
κατά κόρον. Με ένα βίαιο τρόπο. Έχουμε την πιο βίαιη εσωτερική υποτίμηση
εν καιρό ειρήνης. Εμείς λέμε ανακατανομή. Δεν γίνεται να συνεχιστεί
αυτό, να πληρώνουν οι συνταξιούχοι με τα λεφτά που δεν έχουν και οι
άλλοι να κάνουν τα κορόιδα και να πηγαίνουν στις off shore εταιρίες.
Η Χρυσή Αυγή έρχεται απέναντι σε αυτό και πάντοτε
τα φασιστικά κόμματα έρχονταν απέναντι σε αυτό και έλεγαν: “Ρε μαλάκα
τώρα, πού θα πας να βρεις τους πλούσιους και τις off shore εταιρίες;”.
Διάβαζα πρόσφατα σε ένα βιβλίο που λέγεται τα “νησιά των θησαυρών” ότι
με το που δίνεται σήμα ότι ο Τσοχατζόπουλος μπορεί να έχει στα Νησιά
Κέιμαν, ας πούμε, κάποια εκατομμύρια που καταχράστηκε, δεν υπάρχει όνομα
Τσοχατζόπουλος βέβαια, υπάρχουν κάποιοι δικηγόροι των δικηγόρων των
δικηγόρων και αμέσως με το που θα υποπτευτούν ότι πλησιάζεις, με δύο
πατήματα στο PC, άλλαξαν
οι δικηγόροι, άλλαξαν τα νησιά, πήγαν στην άλλη άκρη του κόσμου.
Λοιπόν, πού θα τα βρεις τα λεφτά αυτά; “Θα σου πω εγώ κάτι πιο απλό”,
λέει η Χρυσή Αυγή. “Δίπλα βλέπεις αυτούς εδώ τους σκούρους ανθρώπους,
αυτοί είναι το πρόβλημα. Αν τους πετάξουμε όλους αυτούς στη θάλασσα,
όλες οι δουλειές που μας παίρνουν θα έρθουν σε ελληνικά χέρια. Η
εγκληματικότητα δεν υπάρχει, όλα θα εξαφανιστούν ως δια μαγείας”. Αυτό
το πολύ απλοϊκό σενάριο έχει πάρα πολλά ευήκοα ώτα απέναντι του.
Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι στην ελληνική κοινωνία έτοιμη να το ακούσουν.
Όχι, συμφωνώ μαζί σας, οι σαχλαμαροποιημένοι από την τηλεόραση. Αυτό
προσπαθήσαμε να εξηγήσουμε στο συμβούλιο της Ευρώπης, όπου από το ΣΥΡΙΖΑ
είμαι εγώ, ο Παπαδημούλης και Δραγασάκης. Επειδή τέθηκε το θέμα αυτό
και ήρθε μία επιτροπή για την περίπτωση αυτή καθεαυτή από την Ευρώπη και
πήγαμε μαζί σε όλα τα κέντρα κράτησης, σε όλα τα στρατόπεδα που
υπάρχουν αυτή τη στιγμή στη Θράκη και την Αττική και είδαν τις απίστευτα
άθλιες συνθήκες που υπάρχουν εκεί, αντιμετωπίσαμε το πρόβλημα και τους
είπαμε, ότι δεν μπορούμε εσαεί να βάζουμε το κεφάλι στην άμμο. Δεν
μπορεί η Ευρώπη να παριστάνει το καλλιεργημένο αφεντικό, που ακούει
μουσική, δεν βρίζει δεν σηκώνει τη φωνή του, είναι σε όλα νηφάλιος και
έχει έναν κακό επιστάτη, το Σπύρο Καλογήρου ας πούμε, που και βρίζει και
δέρνει και κάνει όλη τη βρωμοδουλειά. Και ότι η Ελλάδα θα παίζει εσαεί
το ρόλο του Σπύρου Καλογήρου, θα είναι ο κακός επιστάτης.
Δηλαδή δεν θα λέμε στον κόσμο ότι η Ευρώπη όχι μόνο
θεωρεί, αλλά έχει δώσει εντολή η Ελλάδα να μην είναι η πύλη εισόδου,
αλλά η ζώνη ανάσχεσης. Η buffer zone. Η
ζώνη στην οποία θα σταματήσει το κύμα της μετανάστευσης προς την
Ευρώπη. Αυτό δεν το λέμε. Και να πάρετε και λίγο ιδέα από τα νούμερα και
τα μεγέθη. Η Ελβετία αντίστοιχα που έχει 20.000 μετανάστες χωρίς χαρτιά
και θέλει είτε να τους επαναπατρίσει, είτε να τους αφομοιώσει στην
αγορά, έχει 2% ανεργία, δηλαδή της πλάκας και διαθέτει για τον
επαναπατρισμό ή την αφομοίωση ένα δισεκατομμύριο ευρώ. Εμείς, έχουμε
ακαθόριστο αριθμό μεταναστών χωρίς χαρτιά, μπορεί να είναι και πάνω από
500.000, δεν ξέρουμε, κανείς δεν ξέρει. Μας δίνουν 120 εκατομμύρια ευρώ,
από τις οποίες η ικανότητα απορροφητικότητας η δική μας είναι στο 40% .
Δηλαδή γύρω στα 50-60 εκατομμύρια. Και με αυτά προσπαθούμε να λύσουμε
ένα πρόβλημα 500.000 ανθρώπων. Έχουμε αυτά τα κέντρα κράτησης που
έφτιαξε ο Χρυσοχοΐδης, τα οποία είναι για 6000 άτομα και το όνειρο του
Δένδια είναι να τα ανεβάσει στα 10.000. Κανείς δεν κάθετε πια εκεί
λιγότερο από ενάμιση χρόνο και οι συνθήκες είναι τρομακτικές. Δεν
μπορείτε να φανταστείτε. Πήγαμε στη Νέα Βύσσα, πήγαμε στο φυλάκιο,
πήγαμε σε μέρη όπου μπροστά σε αυτά η Αμυγδαλέζα είναι σαν τον Αστέρα
Βουλιαγμένης».
Και πως θα λυθεί αυτό το ζήτημα; Ποια μεταναστευτική πολιτική πρέπει να ακολουθηθεί;
«Είναι ένα πρόβλημα το οποίο δεν μπορεί να λυθεί παρά μόνο με τη
βοήθεια της Ευρώπης και παρά μόνο αν αναθεωρηθεί το Δουβλίνο 2, που
θεωρεί την Ελλάδα υποκριτικά πύλη εισόδου. Το οποίο σημαίνει ότι όποιον
συλλάβει στο έδαφός της τον ξαναστέλνει στην πύλη εισόδου. Στην Ελλάδα
δεν μπορούμε να αλλάξουμε τη Γεωγραφία, τι να κάνουμε, δεν μπορούμε να
την πάμε δίπλα στην Τσεχία και την Ιταλία. Η Ελλάδα είναι διάτρητη, έχει
τις μεγαλύτερες ακτογραμμές. Αυτά τα 3000 χιλιόμετρα ακτογραμμών της
Ελλάδας αν τα ξεδιπλώσεις είναι μεγαλύτερα από της Αφρικής. Είναι
τρομακτικό σουρωτήρι η Ελλάδα. Η Ευρώπη δεν μπορεί να κλείσει τα μάτια
σε αυτό. Το μόνο που μπορεί να γίνει είναι να επιμεριστεί το βάρος σε
όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Γιατί δεν έρχονται για να μείνουν εδώ, δεν
θέλουν να μείνουν... Άλλοι έρχονται και με τρομερές αυταπάτες.
Εκατοντάδες ίσως και χιλιάδες Μπαγκλαντεσιανοί εργάτες έρχονται από τα
Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, τους οποίους τους έχουν παραμυθιάσει ότι μόλις
θα έρθουν εδώ θα παίρνουν μεροκάματο 1800 ευρώ την ημέρα. Πηγαίνετε όλοι
στην Ελλάδα. Άλλους τους αφήνουν στο Φαρμακονήσι ή δεν ξέρω 'γω που και
τους λένε είστε στην Ιταλία, φτάσατε. Και υπάρχουν άνθρωποι που
πνίγονται σε αυτή τη διαδικασία. Έφτιαξαν το φράκτη από τον οποίο δεν
περνάει κουνούπι. Έκλεισαν τα χερσαία σύνορα. Το αποτέλεσμα είναι να
πηγαίνουν δίπλα, από το ποτάμι ή πιο πέρα από τη θάλασσα και να
πνίγονται. Οικογένειες που χάνονται. Άνθρωποι που δεν έχουν κάνει
απολύτως τίποτα και ξαφνικά φυλακίζονται. Απομονώνονται από την
οικογένειά τους. Εδικά στο χωριό Φυλάκιο δεν υπήρχε καν φως στους
θαλάμους, δεν υπήρχε νερό και θέρμανση. Έμεναν σε έναν θάλαμο 30-40
άτομα έτσι. Για πάστωμα.
Το θέμα λοιπόν του πως δεν θα χάσεις την ανθρωπιά σου μέσα σε τόσο
άθλιες συνθήκες. Γιατί κοιτάς το γενικό κάδρο, το οποίο σου λέει: Έχεις
μια πάρα πολύ φτωχή χώρα, με τη μεγαλύτερη εσωτερική υποτίμηση εν καιρό
ειρήνης, όπως σας είπα και πριν. Πέμπτος χρόνος σε ύφεση, βαθιά ύφεση,
ανεργία στο 30% σε όλο τον πληθυσμό, 60% και άνω στους νέους. Τραγικές
συνθήκες. Και σε αυτή την πολύ φτωχή χώρα, φέρνεις ξαφνικά τους πιο
φτωχούς γαβριάδες του κόσμου ολόκληρου και τους εγκλωβίζεις εδώ. Και
εγκλωβίζεις και τον πληθυσμό αυτής της χώρας. Δεν είναι μόνο τι γίνεται
στα κέντρα κράτησης. Σας διαβεβαιώνω ότι στις πέριξ περιοχές των
κέντρων, στην Κομοτηνή, στην Ξάνθη, στην Αμυγδαλέζα τριγύρω, έτοιμοι
είναι να κάνουν ντου. Δηλαδή αν πηγαίναμε με το πούλμαν να μπούμε μέσα
στο στρατόπεδο, θα υπήρχαν πάρα πολλοί πολίτες που θα μας έλεγαν “τι
ήρθατε εδώ, να τους φέρετε σοκολάτες;”. Αν τους άφηναν, θα τους
σκότωναν.
Είναι ένα κλίμα βιωματικού ρατσισμού. Δεν κάθισαν να διαβάσουν
Γκέμπελες και αποφάσισαν να γίνουν ρατσιστές. Αυτοί οι άνθρωποι είναι
ρατσιστές επειδή είναι πολύ φτωχοί και επειδή έρχονται κάποιοι ακόμα πιο
φτωχοί από αυτούς και τους θεωρούν απειλή. Και η Χρυσή Αυγή τους
δείχνει. Λέει “αυτούς, διώξτε αυτούς και τα λεφτά θα ξανάρθουν. Αυτοί
είναι το πρόβλημα”. Λοιπόν, δεν μπορούμε να κρύβουμε το κεφάλι στην
άμμο. Αλλά δεν μπορούμε να χάσουμε και την ανθρωπιά μας. Αυτό που είπε
κάποια στιγμή ο Αλέξης στη Θεσσαλονίκη, ότι μπορούμε να κάνουμε τα
πάντα, αλλά δεν μπορούμε να γίνουμε φασίστες. Γιατί η απάντηση η
φασιστική είναι η πιο απλή και η πιο γλυκιά στα αυτιά. “Διώξτε τους
άλλους και καθαρίσαμε. Εμείς θα τους καθαρίσουμε όλους”. Αυτό η Χρυσή
Αυγή το λέει και σε άλλα επίπεδα, όχι μόνο για τους μετανάστες.
Διπλασιάστε τη δύναμή μας στη Βουλή να τους δείρουμε όλους. Τους πάντες,
οτιδήποτε δεν μας αρέσει. Εμένα μου έχει κάνει μήνυση ο Χρήστος ο
Παππάς ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος. Και μου έκανε και αγωγή! Διότι
πιθανολογεί φαντάζομαι ότι η μήνυσή του δεν θα περάσει επειδή θέλει άρση
της κοινοβουλευτικής μου ασυλίας και επειδή βασίζεται σε μια πολιτική
συνέντευξη που εγώ τον αποκαλούσα νταβατζή, μου έκανε και αγωγή. Γιατί η
αγωγή εκδικάζεται χωριστά, ανεξαρτήτως του αν έχει αρθεί η ασυλία σου.
Μου ζητάει, νομίζω 150.000 ευρώ μου φαίνεται, για να τις διαθέσει στις
αγαθοεργίες της Χρυσής Αυγής. Να τον χρηματοδοτήσω...»
Είχε κινηθεί νομικά εναντίον σας μετά τα γεγονότα στο Χυτήριο, για μια συγκεκριμένη έκφραση...
«Πέρα από την πλάκα, εγώ όταν τους είπα νταβατζήδες κυριολεκτούσα και
με χαρά είδα ότι την ίδια έκφραση είχε και το ΚΚΕ στα Ιωάννινα τώρα, που
αντέδρασε στην παρουσία της Χρυσής Αυγής στην επέτειο για την
απελευθέρωση από τους Τούρκους. Κυριολεκτούσα, με όλο το νόημα της
λέξης. Δεν τους είπα μεταφορικά νταβατζήδες. Γιατί ο νταβατζής τι κάνει;
Ο νταβατζής σημαίνει προστάτης στα τούρκικα και κάνει αυτό που κάνει η
Χρυσή Αυγή. Προσφέρει προστασία και τρόμο μαζί. Σε κοινή συσκευασία. Στο
Χυτήριο λοιπόν που ήταν η αφορμή αυτής της μήνυσης και αυτής της αγωγής
η Χρυσή Αυγή πούλαγε νταβατζιλίκι κανονικότατο. Δηλαδή πήγαν οι
βουλευτές με την ασυλία τους, κάθισαν μπροστά και απαγόρευαν την είσοδο
σε όποιον ήθελε να δει την παράσταση. Πιο καθαρό ορισμό του
νταβατζιλικού δεν μπορώ να βρω! Και ταυτόχρονα τρομοκρατούσαν τους
ηθοποιούς μέσα. Έτρεμαν οι ηθοποιοί. Γιατί; Για μια παράσταση για την
οποία είχαν δύο φορές ζητηθεί ασφαλιστικά μέτρα και δύο φορές είχαν
απορριφθεί τα μέτρα αυτά από το δικαστήριο. Μια απολύτως νόμιμη
παράσταση. Δεν μας ενδιέφερε καθόλου το περιεχόμενο της παράστασης. Μας
ενδιέφερε ότι εσύ, εγώ ο παραδίπλα δεν μπορώ με το νταβατζιλίκι μου να
σου πω τι θα δεις. Και σε κλειστό, ιδιωτικό χώρο. Με εισιτήριο!
Να έλεγες ότι το ανέβασαν στην Πλατεία Συντάγματος,
να πεις “πω πω μία πρόκληση στο κοινό αίσθημα, μία πρόκληση στη
θρησκευτικότητα των Ελλήνων”. Μα δεν το έκαναν! Κανείς δεν το ήξερε,
πέραν από τους θεατρόφιλους που θα πήγαιναν και θα πληρώνανε. Ο Παππάς,
αυτό το αστέρι, το λουλούδι το φοβερό της Χρυσής Αυγής, το οποίο έχει
γράψει και έναν ύμνο για τα 38 χρόνια από το θάνατο του Χίτλερ. Και λέει
ότι τώρα που συμπληρώνονται 38 χρόνια πρέπει να στραφούμε όλοι προς την
Ανατολή και να χαιρετίσουμε ναζιστικά και να θυμηθούμε τα λόγια του
Φύρερ ότι σε δύο γενιές θα δικαιωθώ. Κανονικότατα. Μα οι άνθρωποι
ουρλιάζουν ότι είναι φασίστες. Δεν το κρύβουν! Τα κείμενά τους είναι
τρομακτικά και όποιος θέλει τα βρίσκει όλα. Όχι μόνο για το Χίτλερ, για
τον Γκέμπελς. Τα εξώφυλλα τους; Το θέμα είναι ότι αυτή η οργάνωση είναι
φασιστική με ωσαννά και βάγια! Δεν είναι κρυφοφασιστική. Μέχρι να
κατέβουν στις εκλογές, το οριακό σημείο, μιλούσαν ανοιχτά. Περιφρονούσαν
τον κοινοβουλευτισμό και το κοινοβούλιο, ακόμα λένε ότι το κάνουν, ότι
νιώθουν δυσφορία εκεί μέσα. Λες και εμείς νιώθουμε πάρα πολύ μεγάλη χαρά
που τους βλέπουμε... Μέχρι τότε που ήταν να κατέβουν στις εκλογές δεν
πρόσεχαν τι θα πουν, γιατί δεν τους ενδιέφερε το ευρύ ακροατήριο. Το
εθνικό ακροατήριο. Και έλεγαν πολύ καθαρά ότι είναι εθνικοσιαλιστές. Το
λέγανε τα κείμενά τους. Είχαν τον εθνικοσιαλιστικό χαιρετισμό, όλα.
Παγανιστικές ιδέες, αντιχριστιανικές ιδέες, ο Χριστιανισμός και ο
Ιουδαϊσμός ήταν οι δύο μεγάλοι τους εχθροί. Τα έλεγαν καθαρά.
Στα μέσα λοιπόν της δεκαετίας του '90, αλλάζουν,
όταν αποφάσισαν να κατέβουν στις εκλογές και έγινε το τραγικό λάθος από
τον Άρειο Πάγο που εγκρίνει το καταστατικό αυτού του ναζιστικού κόματος,
για μένα τρομακτικό σκάνδαλο και κάποια στιγμή πρέπει να αποδοθεί
δικαιοσύνη για το πως ένα ναζιστικό κόμμα, με εκδηλωμένες τις προθέσεις
και τις θέσεις του, ποινικό παρελθόν, παίρνει έγκρισή για πρώτη φορά
στην Ευρώπη. Εκεί γίνεται το μοιραίο λάθος και αλλάζει ταυτόχρονα η
ρητορική τους. Και αντί να λένε ότι είμαστε εθνικοσοσιαλιστές, λένε ότι
είμαστε εθνικιστές. Και λένε δεν είμαστε ναζιστές. Και παίζουν με την
άγνοια των περισσοτέρων μας.Εθνικισμός στα γερμανικά είναι ναζισμός. Το nazi σημαίνει έθνος. Nazisocialismus ήταν.
Λοιπόν όταν λες ότι είσαι εθνικιστής και έχεις τα ίδια ινδάλματα, τις
ίδιες αναφορές, τις ίδιες πηγές έμπνευσης, λες ότι είσαι ναζιστής. Στα
γερμανικά αν ρωτήσεις κάποιον πες μου πως είναι το εθνικιστής θα σου πει
nazi. Νation, είναι η ίδια λέξη».
Ο Ηλίας Κασιδιάρης δήλωσε προσφάτως στον Sportdog ότι «υπάρχουν και καλοί κομμουνιστές». Καλοί Χρυσαυγίτες υπάρχουν για εσάς;
«Καλοί ως άνθρωποι, ως χαρακτήρες; Η τραγωδία αυτή τη στιγμή που
παίχτηκε είναι ότι σε επικοινωνιακό επίπεδο έχει κερδίσει πάρα πολλά η
Χρυσή Αυγή. Και με την απουσία της από τα ΜΜΕ και κατόπιν με την
παρουσία της. Αρχικά, είχε την ευκαιρία να οικοδομήσει ένα αντισυστημικό
προφίλ. Ότι είναι η αντισυστημική δύναμη εκείνη που βοηθάει τον κόσμο,
τις γιαγιάδες να πάνε στα ΑΤΜ. Κάνει συσσίτια και οτιδήποτε άλλο. Και
δεν την παίζουν τα κανάλια διότι τη φοβούνται, φοβούνται αυτή τη
μεγάλη... φιλανθρωπική οργάνωση που είναι η Χρυσή Αυγή. Αυτό το έπαιξαν
για καιρό όταν κατάλαβαν ότι τους συμφέρει να μην εμφανίζονται. Και να
μην προδίδονται. Ζήτησαν μονάχα να βρεθούν στη δημόσια τηλεόραση γιατί
εκεί θα λέγανε το ποίημά τους. Είχαν το χρόνο τους και εκεί σε καλούσαν
όχι για να σε ανακρίνουν, αλλά για να πεις τις απόψεις σου, χωρίς
αντίλογο. Αυτό το επιζητούσαν. Σε οποιαδήποτε ήπια ή πιο άγρια
“ανάκριση” δημοσιογραφική, απείχαν. Σου λέει “εμείς κοιμόμαστε και η
τύχη μας δουλεύει. Δεν εμφανιζόμαστε και αφήνουμε τον καθένα να
φαντάζεται. Ουρλιάζουν όλοι εναντίον μας και έχουμε ακόμα μεγαλύτερη
ανταπόκριση”. Πολύ αργότερα έγινε το επεισόδιο με τον Κασιδιάρη τη
Δούρου και την Κανέλη, το οποίο εγώ πιστεύω ότι ήταν οριακό σημείο γιατί
τους άνοιξε τα μάτια. Τους άνοιξε τα επικοινωνιακά μάτια. Εγώ έγραψα
στη Ρένα τότε ένα μήνυμα και της είπα ότι θαύμασα την ψυχραιμία της. Τον
έβλεπε με ένα ύφος σαν να λέει, “μαλάκα έχασες 3-4% σε 40
δευτερόλεπτα”.
Μαλάκας ήμουν εγώ. Δεν έχασε τίποτα. Αυτό κατάλαβα,
ήταν σαν τον “Σαούλ στο δρόμο προς τη Δαμασκό”. Κατάλαβαν ότι αυτοί που
τους ψηφίζουν και κάποιοι άλλοι που θέλουν να τους ψηφίσουν δεν θα το
κάνουν αν δώσουν εχέγγυα καλών παιδιών, αλλά εχέγγυα βίας, τραμπουκισμού
και νταβατζιλικιού. Ότι τους θέλουν να πάνε ως γαμ..ες να γαμ...ν τη
Βουλή. Να τα διαλύσουν όλα, να δείρουν όποιον μπορούν. Αυτό τους άνοιξε
τα επικοινωνιακά μάτια και έπαιξαν ένα διπλό επικοινωνιακό παιχνίδι. Από
τη μία γαβγίζουν κατά καιρούς, για να δείξουν ότι είναι τσαμπουκάδες,
όχι καραγκιόζηδες. Ότι έχουν σκοπό πραγματικά να αλλάξουν τα πράγματα
.Και βγαίνει ο Κασιδιάρης και λέει “ναι εμείς χαιρόμαστε που είμαστε
βουλευτές, γιατί μπορούμε και να οπλοφορούμε και η βουλευτική ασυλία μας
βολεύει γιατί μπορούμε να ρίχνουμε και κανένα φούσκο χωρίς να υπάρχει
πρόβλημα”. Τα λέει. Τα λένε, δεν τα κρύβουν.
Από την άλλη όμως, επειδή ξέρουν ότι είναι δίκοπο
μαχαίρι η επικοινωνιακή πολιτική το παίζουν και αγαθοί άνθρωποι, το
παίζουν και στρουμπουλοί χοντρούληδες, καλοκάγαθοι. Βγαίνει ο Καιάδας ως
ένας καλοκάγαθος χοντρούλης και ο Παναγιώταρος που τι είναι; Αυτός που
τρομοκρατούσε όλο τον κόσμο στο Χυτήριο, τον έβλεπα κι εγώ και για αυτό
είχα σαλτάρει στην εκπομπή του Ευαγγελάτου μετά. Γιατί δεν μπορούσα να
είμαι απέναντι στον Παναγιώταρο, να τον έχω δει να απειλεί κόσμο. Να
απειλεί και να τρέμει δηλαδή, δεν ήταν μόνο ότι τους απειλούσε. Ήταν
πολύ πειστικός σε αυτό που έκανε, γιατί ξέρει αυτή τη δουλειά. Το να
τρομοκρατεί. Και μετά επειδή εμένα με έλεγε ξαφνικά κύριο θα έπρεπε να
του μιλήσω με το σεις και με το σας; Λοιπόν, βλέπουν ότι μπορούν να
παίξουν στο επικοινωνιακό παιχνίδι και ως συμπαθητικούληδες. Και εγώ δεν
φοβάμαι μονάχα την τρομοκρατία της Χρυσής Αυγής που άλλοτε φτάνει στο
πικ, άλλοτε έχει νηνεμία. Φοβάμαι και τη συνήθεια μέσα από τα ΜΜΕ, το
πως μπορούμε και τους συνηθίζουμε. Δημιουργείται ένας μιθριδατισμός. Τον
Κασιδιάρη, ας πούμε, θυμάμαι ότι τις πρώτες φορές που είχε εμφανιστεί
στην τηλεόραση, δεν υπήρχε άνθρωπος που να γνωρίζω και να μην τον θεωρεί
σαλταρισμένο. Τελειωμένο σαλταρισμένο. Όχι αναγκαστικά Συριζαίος, έχω
πολλούς φίλους που δεν είναι. Να κάνεις τη γνωμάτευση όχι από την
απόσταση που τον έχω εγώ στη Βουλή, αλλά από το Μπαχρέιν! Εσύ να είσαι
στο Μπαχρέιν και να τον δεις με Skype! Και
σιγά-σιγά με τους μήνες, μας ενδιαφέρει αν έχει ερωτευτεί, αν θα
παντρευτεί, με ποια τα έφτιαξε με ποια δεν τα έφτιαξε. Είναι και αυτός
ένας άνθρωπος!
Λοιπόν, υπάρχουν συμπαθητικοί άνθρωποι; Ναι,
υπάρχουν και συμπαθητικοί μέσα στη Χρυσή Αυγή. Μας ενδιαφέρει; Όχι!
Χεστήκαμε! Παιδιά, χεστήκαμε. Και το ναζιστικό κόμμα είχε συμπαθητικούς!
Και ο Χίτλερ, χάιδευε τα σκυλάκια. Στις χαζές ξανθιές και στα σκυλάκια
είχε έφεση ο Χίτλερ. Δεν ήθελε έξυπνους ανθρώπους, κυρίως έξυπνες
γυναίκες. Και ήταν εξαιρετικά φιλόζωος και χορτοφάγος, δεν ήταν
φιλάνθρωπος για κακή μας τύχη. Το ότι θα δω λοιπόν αύριο τον Παναγιώταρο
να χαϊδεύει την Μπλόντι του την αντίστοιχη όπως ο Χίτλερ, ο οποίος
βέβαια την δηλητηρίασε για να δοκιμάσει το υδροκυάνιο πριν το
χρησιμοποιήσει, δεν με ενδιαφέρει. Δηλαδή όσο φιλόζωος και να ήταν στο
τέλος πήρε τα μέτρα του. Δεν ξέρω αν ο Παναγιώταρος αύριο θα
δηλητηριάσει το σκύλο του αντίστοιχα και ούτε με ενδιαφέρει. Δεν με
ενδιαφέρει αν είναι καλοί, αν είναι συμπαθητικοί, αν κλαίνε με τα παιδιά
τους ή αν τα βάζουν για ύπνο. Είμαι σίγουρος ότι αυτά τα κάνουν. Και ο
Ρούντολφ Ες, όχι ο υπαρχηγός του Χίτλερ, ο τρελάρας που πήγε στην Αγγλία
για να κάνει πρόωρη συμφωνία ειρήνης με τον Τσόρτσιλ, αλλά ο άλλος, ο
οποίος ήταν διοικητής του Άουσβιτς το έκανε. Έχει δημοσιευτεί η
αλληλογραφία του. Τον καιρό που είχε καθαρίσει εκατοντάδες χιλιάδες,
εκατομμύρια ανθρώπους, είχε αλληλογραφία με τη γυναίκα του καθημερινή,
που έλεγε για τον κήπο του, πως τον φροντίζει, τι μουσική ακούει. Δεν με
ενδιαφέρει αν οι εγκληματίες είναι άνθρωποι.
Συνήθως, μάλιστα, είναι κοινότοποι άνθρωποι. Δηλαδή είναι αυτό που
είχε πει η Άριεντ νομίζω, για την κοινοτοπία του κακού. Ότι το κακό
είναι κάποιοι πάρα πολύ συνηθισμένοι ανιαροί τύποι. Δεν έχουν κέρατα και
οπλές. Καθόλου δεν με ενδιαφέρει».
Καταφέρνουν όμως να έχουν ανταπόκριση σε ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας...
«Η Χρυσή Αυγή τώρα κάνει το εξής, ειδικά στη
νεολαία όπου έχει μεγάλη θραύση. Πρώτα από όλα, με αυτό που σας είπα
πριν, ότι “δείρε το διπλανό που ψάχνει στα σκουπίδια γιατί αυτός
φταίει”. Απελευθερώνει όλη την τεστοστερόνη των εφήβων. Και μετά του
λέει “κοίτα να δεις, εσύ είσαι ξύλο απελέκητο στο σχολείο. Θα μείνεις
στην ίδια τάξη μάλλον. Στον υπολογιστή γράφεις greeklish γιατί
δεν ξέρεις να αλλάξεις από το λατινικό αλφάβητο στο ελληνικό. Δεν
ξέρεις κι αν το αλλάξεις θα γίνεις ρεζίλι γιατί γράφεις φοβερά
ανορθόγραφα. Είσαι και χάλια, είσαι κομπλεξικός, δεν βρίσκεις κορίτσι.
Μην σε νοιάζει όμως. Είσαι Έλληνας. Αυτό τα σβήνει όλα. Δεν ξέρεις
τίποτα για την ελληνική ιστορία; Δεν πειράζει, Έλληνας είσαι. Το αίμα
σου είναι ελληνικό. Δεν υπάρχει μόνο ρέζους και Α ομάδα, υπάρχει το
ελληνικό αίμα το οποίο το έχεις κληρονομήσει. Δεν χρειάζεται να
διαβάζεις βιβλία γιατί τη σοφία την κληρονομείς με το αίμα σου. Και
επειδή είσαι και εχέμυθος δεν θα σε ρωτήσει και κανένας. Τα πήρες από
τον παππού σου, που τα πήρε από τον παππού του με το αίμα. Γνώση δεν
χρειάζεται. Ούτε να μιλάς και να ξέρεις ελληνική ιστορία. Τίποτα δεν
χρειάζεται. Μόνο να είσαι Έλληνας”.
Ξέρετε τι φοβερό ναρκωτικό είναι αυτό; Όλοι οι Νεάντερταλ οι ημιμαθείς
νιώθουν μια απίστευτη ανωτερότητα και ένα απίστευτο άλλοθι απέναντι σε
οποιονδήποτε τους κουνηθεί. Που τι θα είναι; Κομπλεξικός ή αδερφή θα
είναι. Γιατί όσοι δεν είναι Χρυσαυγίτες είναι αδερφές οι άντρες και
πουτάνες οι γυναίκες, είναι γνωστό αυτό. Τρίτη κατηγορία δεν υπάρχει.
Και είναι και εχθρός της πατρίδας, οπότε τι να την κάνει τη μόρφωση;
Είναι εχθρός, εθνομηδενιστής και θέλει να καταστρέψει το έθνος. Ωραίο
πακέτο. Το έχουν φροντίσει και εδώ επανέρχεται η σαχλαμαροπαιδεία μας.
Με αυτή ήρθε και έδεσε γιατί η τηλεόραση τους προβάλει ως καλούς
χοντρούληδες και που που δέρνουν και έναν μετανάστη, σιγά τα αυγά. Δεν
δέρνουν. Μαχαιρώνουν, σκοτώνουν, κάνουν πρωινή γυμναστική στην ύπαιθρο
πάνω σε ξένους μετανάστες. Κάνουν φοβερά εγκλήματα. Αλλά μήπως είναι
δικά τους; Τα παραδέχονται; όχι... »
Έχουν ευθύνη οι δημοσιογράφοι για την άνοδο της Χ.Α;
«Θεωρώ τεράστια την ευθύνη των δημοσιογράφων που κάνουν ερωτήσεις του
τύπου: "Συγνώμη, μήπως είστε ναζιστές;". Πέρα από την υποκρισία, θεωρώ
ότι πυροβολούν στη νοημοσύνη των ανθρώπων που τους παρακολουθούν εκείνη
τη στιγμή. Και, κυρίως, πυροβολούν στη μνήμη. Και ο Αδόλφος πέρασε
φάσεις, ειδικά το κρίσιμο διάστημα που έκανε τις διαπραγματεύσεις για να
πάρει την εξουσία από τη Βέρμαχτ, έπαιξε το χαρτί του καλού παιδιού,
του καλού αστού, δεν φόβιζε κανέναν. Είχε ζητήσει στα τάγματα εφόδου να
κρατήσουν χαμηλούς τόνους και να μην κάνουν επιθέσεις όπως έκαναν στο
παρελθόν, να περιοριστούν στο φιλανθρωπικό τους έργο. Να μην
τρομοκρατήσουν τους μικροαστούς. Πάντα το θέμα ήταν οι μικροαστοί. Γιατί
τότε τα τάγματα εφόδου εκτός από το να σκοτώνουν, έκαναν όλα αυτά τα
“ανθρωπιστικά” που κάνει και η Χρυσή Αυγή σήμερα. Πήρε την εξουσία τον
Ιανουάριο του 1933 με εκλογές (χωρίς αυτοδυναμία, με την ανοχή της
συντηρητικής δεξιάς τής Γερμανίας και του στρατού και με ένα πολύ δυνατό
κομμουνιστικό κόμμα) και, 1,5 χρόνο αργότερα, τον Ιούνιο του 1934
έφτασε στο σημείο να εκκαθαρίσει τα τάγματα εφόδου, σε συμφωνία με τη
Βέρμαχτ. Να σκοτώσει μέσα σε μία νύχτα, τη Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών,
όλα τα ηγετικά στελέχη και με την ευκαιρία να καθαρίσει πολλούς
πολιτικούς του αντιπάλους που δεν είχαν σχέση με τα τάγματα εφόδου, όλα
τα μαντρόσκυλα.
Κι αυτό το μήνυμα, που θα έπρεπε να φτάσει στα αυτιά της Ευρώπης ως
μήνυμα “Προσέξτε αυτόν τον τυπάκο, είναι αδίστακτος, δεν έχει όριο και
κόκκινη γραμμή, σκότωσε τους συντρόφους του”. Το μήνυμα έφτασε στη Δύση
ως εχέγγυα μετριοπάθειας: "Ο κύριος Χίτλερ είναι ένας μετριοπαθής
δεξιός, ο οποίος σκοτώνει τους ακραίους στο κόμμα του, για να επιβάλλει
τη μετριοπαθή του πολιτική". Η Χρυσή Αυγή, βεβαίως, είναι μία μαλακία σε
σχέση με το ναζιστικό κόμμα. Δεν έχει την ίδια δύναμη. Αλλά την ίδια
εικόνα είχαν και για το ναζιστικό κόμμα στην εποχή του, ότι ο Χίτλερ
είναι του χεριού τους και θα τον ξεφορτωθούν σε μερικούς μήνες. Ήδη
έχουμε δώσει σε αυτούς τους συμμορίτες δύναμη, να βρεθούν στο
Κοινοβούλιο, κι αυτό είναι μία ντροπή για την ίδια την Ελλάδα. Δεν θέλω
να φτάσουμε αύριο στο σημείο αν ο Μιχαλολιάκος έχει ξεδοντιαστεί
πραγματικά και δεν θα γαβγίζει ή πότε θα ξαναγίνει ντόπερμαν. Αλλά για
να βρεθούν στο περιθώριο αυτοί οι άνθρωποι, πρέπει να τους βγάλει ο
ελληνικός λαός. Όχι μία απόφαση των υπολοίπων βουλευτών. Και εξαθλίωση
δεν τείνει προς την κατεύθυνση της περιθωριοποίησής τους».
Ποια ήταν τα συναισθήματά σας όταν είδατε τα παιδιά κάτω από τα
σύμβολα της Χρυσής Αυγής στο θέμα που είδες το φως της δημοσιότητας για
τα σχολεία;. Το αντιμετωπίσατε χιουμοριστικά στο facebook...
«Πάντοτε προσπαθώ να σκέφτομαι τη
σωστή αναλογία όταν θέλω να βάλω τα γέλια με αυτούς τους τύπους, που
τους βλέπω και στη Βουλή. Όταν πήγαμε πρώτη φορά στη Βουλή, η
συντριπτική πλειοψηφία των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ πήγαινε για πρώτη φορά,
δεν ήμασταν προηγουμένως ξανά βουλευτές. Πηγαίναμε λοιπόν σε σωματώδεις
τύπους στον διάδρομο και, επειδή δεν γνωρίζαμε, του ζητούσαμε
πληροφορίες για την τουαλέτα, το ασανσέρ κ.λπ. Θεωρώντας πως ήταν άνδρες
ασφαλείας της Βουλής. Αλλά ήταν Χρυσαυγίτες βουλευτές! Εμείς το κάναμε
με ειλικρινή αγαθότητα, οι άλλοι όμως προσβάλλονταν και θεωρούσαν ότι το
κάνουμε επίτηδες, για να τους σπάσουμε τα νεύρα. Δεν πιστεύαμε ότι
αυτοί οι άνθρωποι είναι βουλευτές. Επίσης είναι τόσο εμφανές ότι είναι
ξύλα απελέκητα οι περισσότεροι, δεν μπορούν να διαβάσουν ένα κείμενο που
τους δίνουν γραμμένο. Βλέπεις τον Καιάδα που συλλαβίζει μία γραπτή
πρόταση. Και ακούω αυτούς τους τενεκέδες τους ξεγάνωτους να λένε πως θα
υποκαταστήσουν το έλλειμμα παιδείας που υπάρχει, που έχουν βγει από
λαγούμια της Χούντας και τις ταινίες του Τζέιμς Πάρις (ένας κόσμος
δηλαδή που αν βγουν οι κομμουνιστές από τη μέση, λύνονται τα πάντα), να
είναι απίστευτης αφέλειας άνθρωποι και επικινδυνότητας την ίδια στιγμή.
Γιατί η ζημιά που έχει γίνει από την τηλεοπτική παιδεία, δεν κρατάει σε
εγρήγορση μία κοινή γνώμη που να λέει: “Έλα ρε Κασιδιάρη, πλάκα κάνεις;
Εσύ θα κάνεις μάθημα Ιστορίας; Αυτά τα καραγκιοζάκια θα κάνουν μάθημα
Ιστορίας;”. Αντίθετα υπάρχει ένα αίσθημα του τύπου “Λες; Μπορεί να ξέρει
περισσότερα από εμένα”...».
Μιλάτε ανοιχτά κατά της Χ.Α. Είχατε ποτέ ενοχλήσεις σε προσωπικό επίπεδο;
«Έχω μία προϊστορία με τις ηλεκτρονικές ενοχλήσεις, λόγω του 1821 και
του ΣΚΑΪ. Εκεί είχα συστηματικές απειλές και έγραφαν ένα διάστημα στο
διαδίκτυο πού είναι το επόμενο δημόσιο βήμα που θα έχω, για να έρθουν
και να μου δώσουν... συγχαρητήρια. Έκαναν το ηλεκτρονικό νταηλίκι και
μέχρι σήμερα το κάνουν. Είχαν ελεύθερη πρόσβαση στον τοίχο μου στο
facebook και έφτασα κάποια στιγμή να περιορίσω μόνο στους φίλους μου την
ελευθερία να γράφει κάποιος τη γνώμη του, που είναι πέντε χιλιάδες (το
ανώτατο όριο που υπάρχει στο facebook). Οι υπόλοιποι 22-23 χιλιάδες
εγγεγραμμένοι δεν μπορούν να σχολιάζουν, γιατί έπεσα πάνω σε έναν
συστηματικό τοίχο τρολαρίσματος. Μπορεί να ήταν κάποιος που ξυνόταν όλη
την ημέρα και να είχε φτιάξει δύο χιλιάδες. εικονικά προφίλ, για να
κάνει το νταβαντούρι δύο χιλιάδων ανθρώπων. Δεν γίνεται να απαντάω στον
καθένα από αυτούς χωριστά. Οπότε τώρα έχει κοπάσει το ηλεκτρονικό
νταηλίκι που υπήρχε. Αλλά κίνδυνος από οποιοδήποτε αδέσποτο ή
βασιλικότερο του βασιλέως που θα σε δει στον δρόμο μόνο σου και θα
θεωρήσει υποχρέωσή του να σε φτύσει, να σε χαστουκίσει, να σου ρίξει μία
γροθιά, πάντα υπάρχει. Απέναντι στους αδέσποτους, η βουλευτική ασυλία
δεν προστατεύει, όταν ο άλλος μέσα στη βλακεία του μπορεί να θεωρεί πως
θα του δώσει ο Μιχαλολιάκος και παράσημο. Αλλά προστατεύει απέναντι στην
οργανωμένη βία. Δηλαδή σκέφτεσαι ότι όσο ηλίθιοι και να είναι, θα το
σκεφτούν δύο φορές να χτυπήσουν βουλευτή, γιατί θα στραφεί ένα ολόκληρο
κόμμα εναντίον τους. Και δεν θα το θέλουν, εκτός αν έχουν αποφασίσει να
αρχίσουν εμφύλιο πόλεμο. Δεν έχω κάποια παρανοϊκή αίσθηση απειλής. Και
νιώθω πιο ασφαλής τώρα, από την περίοδο που δεν ήμουν βουλευτής. Αλλά
δεν υπάρχει εγγύηση για κανένας μας. Και επειδή η βουλευτική ιδιότητα
δεν είναι εσαεί, μπορεί να τη φυλάνε για μετά. Μόνο αν μπεις σε σύστημα
προστασίας μαρτύρων και πας στο Αϊντάχο μπορεί να γλιτώσεις!».
Υπάρχει η πεποίθηση ότι πέραν των σχολείων, η Χ.Α στρατολογεί και
στα γήπεδα. Με κάποιες εξαιρέσεις πάντως βλέπουμε αρκετούς οργανωμένους
οπαδούς ομάδων να εκφράζουν μηνύματα αλληλεγγύης και πρακτικά, να κάνουν
δράσεις όπως συλλογή τροφίμων, ρουχισμού κ.ο.κ. Μπορούν να αναπτυχθούν
κατά τη γνώμη σας σε σταθερή βάση ζωντανοί πυρήνες αλληλεγγύης μέσα στα
γήπεδα;
«Όχι μόνο μπορούν, αλλά πρέπει να γίνει αυτό. Με τον αθλητισμό δεν έχω
καμία σχέση, αυτό είναι το γεγονός. Αλλά ξέρω πως η δράση της Χ.Α. ήταν
επικεντρωμένη στον χώρο των γηπέδων και η στρατολόγηση γινόταν εκεί.
Είναι παρήγορο ότι υπάρχει αντίλογος σε αυτό και δεν είναι μόνο η Χ.Α.
ως οργανωμένη δύναμη στον χώρο των φιλάθλων. Αλλά αν φτάσουμε στο σημείο
να χρειαζόμαστε πολιτοφυλακή, τα πράγματα θα είναι πάρα πολύ άσχημα για
την Ελλάδα. Στην πραγματικότητα δεν είμαστε στο 1944. Δεν υπάρχουν δύο
ένοπλοι στρατοί, αυτή η ψευδαίσθηση πρέπει να φύγει από το μυαλό των
ανθρώπων της Αριστεράς. Τότε υπήρχε ο Λαϊκός Στρατός και απέναντι ήταν
οι χωροφύλακες, οι ταγματασφαλίτες κ.λπ. Εδώ δεν έχουμε δύο ένοπλες
δυνάμεις. Και οποιαδήποτε προσπάθεια να φτιαχτεί δύναμη που να τους
αντιμετωπίζει πραγματικά και όχι στα λόγια, θα χρησιμοποιηθεί σαν άλλοθι
απέναντι στον στρατό και την αστυνομία. Και, δυστυχώς, έχει μεγαλύτερη
πρόσβαση η .Χ.Α από την Αριστερά στην αστυνομία. Πάμε ντουγρού για
πραξικόπημα αν φτάσουμε στο σημείο να αντιμετωπίσουμε με πολιτοφυλακή
τις συμμορίες της Χ.Α. Δεν είμαι υπέρ στο να γυρνάμε και το άλλο
μάγουλο. Πρέπει να κάνουμε κάτι δύσκολο: να τους γελοιοποιούμε, αλλά να
μην φτάνουμε σε σημείο που να ξεχνάμε την επικινδυνότητά τους. Είναι
καραγκιόζηδες, αλλά επικίνδυνοι καραγκιόζηδες. Μη γίνει μία
φαρσοκωμωδία, γιατί δεν είναι».
Ένας από τους τομείς που έχει πληγεί τρομερά λόγω της οικονομικής
κρίσης στην Ελλάδα είναι ο ερασιτεχνικός αθλητισμός. Οι επιδοτήσεις
έχουν κοπεί εντελώς, γήπεδα κλείνουν και σύλλογοι περνούν στο μαρασμό.
Θεωρείται ότι σε τέτοιες δύσκολες μέρες ο αθλητισμός αποτελεί ένα
σημαντικό κοινωνικό αγαθό που θα έπρεπε να προστατευτεί;
«Παρόλο που δεν είμαι σχετικός, αυτό που μπορώ να ξέρω έστω κι απ' έξω
είναι ότι πρόκειται για ένα αναπόσπαστο κομμάτι μιας νέα νοοτροπίας, με
την οποία πρέπει να εμποτιστούμε μακροχρόνια, δεν είναι κάτι το οποίο
μπορεί να κάνει μια κυβέρνηση. Σε πάρα πολλά πράγματα η νοοτροπία μας
είναι συντηρητική και οπισθοδρομική, ανεξαρτήτως κυβερνήσεων και
χρώματος που μπορεί να έχει μια κυβέρνηση. Αλλά ως πολύ μακροπρόθεσμος
στόχος πρέπει να τεθεί το να ενισχυθεί ο ερασιτεχνισμός και η
ερασιτεχνική προσπάθεια, όχι μονάχα στον αθλητισμό, αλλά επειδή μιλάμε
τώρα για αυτό και στον αθλητισμό. Ποιο καλό έχει; Ότι μας φέρνει πιο
κοντά στην ανθρώπινή μας διάσταση. Ο πρωταθλητισμός έχει έναν απάνθρωπο
χαρακτήρα. Δεν είναι τυχαίο ότι οδήγησε στα αναβολικά και έξω από την
ανθρώπινη φύση στην πραγματικότητα. Το να πηδήξεις πιο ψηλά και να
τρέξεις γρηγορότερα έφτασε στο σημείο του να απαρνηθείς την ίδια σου τη
φύση. Και υπήρξαν εγκληματικά κράτη και με υποτιθέμενο σοσιαλιστικό
πρόσημο, όπως η Ανατολική Γερμανία που το ενίσχυσαν αυτό. Στο βωμό ενός
κρατικού πρωταθλητισμού, θυσίαζε ο άλλος τα παιδιά του. Τους αθλητές
του. Ακόμα και το φλλο του, γυναίκες γίνονταν άνδρες και όλα αυτά τα
πράγματα.
Ο πρωταθλητισμός ,όπως και ο καπιταλισμός θα έλεγα, οδηγεί σε
τερατογενέσεις. Δηλαδή η συγκέντρωση φήμης, όπως και κεφαλαίου οδηγεί σε
τερατογένεση. Δεν γίνεται να φτιάχνεις έναν αθλητισμό που να σκοπεύει
μονάχα στην παραγωγή πρώτων. Γιατί αυτοί φέρνουν διαφημίσεις και πάει
λέγοντας. Η ίδια λογική που έχει την ευφημιστική λέξη αυτορύθμιση,
επιβλήθηκε στην τηλεοπτική αγορά επί χρόνια. Είπαν η αγορά θα ρυθμιστεί
μόνη της. Η αγορά δεν ρυθμίζεται μόνη της, θέλει ένα πράγμα. Το πιο
φτηνό προϊόν με τη μεγαλύτερη ανταπόδοση. Μικρότερο κόστος, μεγαλύτερα
κέρδη. Αν αυτό το προϊόν είναι ένα ριάλιτι, όπου δέκα μαλάκες θα
κάθονται σε ένα σπίτι και θα συζητούν και δεν θα τους πληρώνουμε και θα
αλληλοεξεφτελίζονται, είναι το ιδανικό. Καταστρέφονται οι ηθοποιοί,
κλάδοι ολόκληροι ανθρώπων λιμοκτονούν. Οι ηθοποιοί αυτή τη στιγμή έχουν
95% ανεργία. Επειδή πίστευαν ότι η αγορά θέλει αυτό. Αν η αγορά θέλει να
τρέξω τα 100 μέτρα στα 8.5 δευτερόλεπτα και μετά από δέκα χρόνια να
βγαίνει ο Λιούις και δεν ξέρω ποιος και να λέει “έπαιρνα κι εγώ
αναβολικά, συγγνώμη”, όπως ο Άρμστρονγκ, αυτή την εικόνα δεν πρέπει να
την αλλάξουμε μακροπρόθεσμα; Δεν έχει να κάνει με το σοσιαλισμό ή κάτι
άλλο, με την ανθρώπινη φύση έχει να κάνει, με τον ουμανισμό».
Σας έχουν κατηγορήσει για... υπερβολικό αυθορμητισμό. Θα αλλάζατε κάτι στον τρόπο που εκφράζεστε, αν ξεκινούσατε από την αρχή;
«Ο τρόπος που εκφράζεσαι, σε μεγάλο βαθμό πηγάζει από την
ιδιοσυγκρασία σου. Και αυτό αποκρυσταλλώνεται με τα χρόνια και δεν
μπορείς να κάνεις πολλά πράγματα. Είναι όπως το ανέκδοτο με τον σκορπιό
και τον βάτραχο: Βρίσκονται στην όχθη ενός ποταμού ένας σκορπιός και
ένας βάτραχος. Και ζητάει ο σκορπιός από τον βάτραχο να τον κουβαλήσει
στην πλάτη του, απέναντι. “Μαλάκας είμαι;”, ρωτάει ο βάτραχος τον
σκορπιό, “θα με τσιμπήσεις”. Και απαντάει ο σκορπιός: “Για μαλάκα με
περνάς, αν σε τσιμπήσω θα βουλιάξουμε και οι δύο”. Με τον βάτραχο να
φορτώνεται τον σκορπιό και στη μέση του ποταμού τον σκορπιό να τσιμπάει
τον βάτραχο. “Καλά, μαλάκας είσαι, θα πνιγούμε και οι δύο”, ρωτάει ο
βάτραχος τον σκορπιό, για να πάρει την απάντηση: “Το ξέρω, αλλά δεν
μπορώ, είναι στη φύση μου”. Είναι στη φύση του ανθρώπου το πώς μιλάει ο
καθένας. Ο Αβραμόπουλος λέει τόσα πολλά, που στην ουσία δεν λέει τίποτα.
Για να μην ενοχλήσει κανέναν, να μην διαστρεβλώσει κανείς τίποτα. Ο
κίνδυνος, ειδικά όταν είσαι στοχοποιημένος όπως ο ΣΥΡΙΖΑ τώρα, να
απομονώσουν μία φράση, να την διαστρεβλώσουν και μετά να κληθούν άλλα
στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ για να σχολιάσουν τη διαστρέβλωση, είναι μεγάλος. Το
έχουμε δει πολλές φορές. Σε εμένα και στη δική μου καμπούρα το έχουν
παίξει πολλές φορές τους τελευταίους μήνες».
Υπάρχουν παραδείγματα που θέλετε να αναφέρετε;
"Ναι, για παράδειγμα εγώ μιλάω στο CRASH για τα στερεότυπα της Χ.Α.,
που θέλει τον άντρα ετεροφυλόφιλο, οικογενειάρχη, χριστιανό, όλα αυτά τα
υποκριτικά που κανένας από αυτούς δεν είναι. Και λέω εγώ δεν θα παίξω
σε αυτό το στερεότυπο, να βγαίνω φωτογραφίες με τη γυναίκα μου κ.λπ. Και
στο δικό τους στερεότυπο ο κακός είναι και χαζός και μοχθηρός και
αδερφή και όλα, αφού δεν μπορεί να υπάρχει έξυπνη αδερφή για παράδειγμα
για αυτούς. Γιατί με νοιάζει αν με λένε αδερφή στην Χ.Α.; Γιατί πάνω σε
αυτό έχουν στηρίξει ότι είπα τον Κολοκοτρώνη αδερφή, επειδή θεωρούν ότι
είμαι και εγώ. Προσπαθώντας να αποδείξω ότι δεν είπα ποτέ τον Κολοτρώνη
αδερφή, πρέπει να αντιμετωπίσω το δεύτερο ψέμα! Ένα ψέμα το στηρίζεις με
ένα δεύτερο ψέμα. Οπότε βγαίνει ότι λέω τον Κολοκοτρώνη αδερφή επειδή
είμαι και εγώ, διδάσκω τον αδερφισμό στα πέρατα της Γης, είναι μασόνος,
Εβραίος, ισλαμιστής, άθεος, αδερφή, τα πάντα! Για να πω ότι δεν είπα τον
Κολοκοτρώνη αδερφή, πρέπει να αποδείξω ότι δεν είμαι και εγώ αδερφή.
Αλλά αν πω ότι δεν είμαι κι εγώ αδερφή, είναι γιατί είμαι ομοφοβικός!
Ένα κλίμα ασύλληπτο, στο οποίο ζούνε τα περισσότερα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.
Οπότε σκέφτεσαι ότι όσοι σε ψήφισαν δεν το έκαναν γιατί πηγαίνεις κάθε
Κυριακή στην εκκλησία ή γιατί είσαι καλός μικροαστός ή για το ντύσιμο ή
που ξυρίζεσαι κάθε μέρα. Αλλά πρέπει να προσέχεις να μην κάνει κακό σε
εσένα ή στο κόμμα σου ο αυθορμητισμός σου. Γιατί αν ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρήσει
ότι του κάνει κακό ο Τατσόπουλος, η πιο απλή υπόθεση είναι να μην με
συμπεριλάβει την επόμενη φορά στις λίστες των υποψηφίων και να με
ξεφορτωθεί. Αλλά το κακό θα έχει γίνει ήδη για αυτόν. Αν πάψω να μιλάω
με αυθορμητισμό, θα πούνε άλλος ένας μαλάκας κομφορμιστής. Πάντως
σίγουρα είμαι λιγότερο αυθόρμητος σε σχέση με το παρελθόν, δεν υπάρχει
αμφιβολία. Αλλά στην πολιτική διαρκώς, κάθε μέρα, γίνονται τροχαία
ατυχήματα, όπως στους δρόμους. Είτε για μία δήλωση που έκανες είτε
επειδή ερμηνεύτηκε αλλιώς η ίδια δήλωση κ.λπ. Και όπως στους δρόμους,
μπορεί να την πληρώσεις εσύ που έφταιγες ή να φταις εσύ και να την
πληρώσουν οι άλλοι, οι σύντροφοί σου. Αν μπεις στη λογική να καλύπτεσαι
από δηλώσεις, κακοβουλίες κ.λπ. των εχθρών, θα οδηγηθείς στην πλήρη
ακινησία και απραξία. Οπότε τότε είτε μέσα στη πολιτική είτε έξω από
αυτή, ένα και το αυτό".
Για την περίφημη φράση «Έχω πηδήξει τη μισή Αθήνα» θέλετε να σχολιάσετε κάτι;
«Είναι στη λογική που αναφέρομαι τόση ώρα, δεν με ενδιέφερε εμένα να αποδείξω στην Χ.Α. ότι δεν είμαι ομοφυλόφιλος. Χέστηκα, ειλικρινά!
Αλλά επειδή πάνω σε αυτή τη συλλογιστική στήριζε το δεύτερο συμπέρασμα
της... Θα μου πεις και τι σημασία έχει αν είπαμε τον Κολοκοτρώνη αδερφή.
Έχει σημασία γιατί το τρίτο συμπέρασμα που έβγαινε, είναι ότι αν είπαμε
αυτό το τόσο εξωφρενικό για την εποχή και για τον γέρο του Μοριά που
ήταν 50 ετών, σε μία εποχή που τους απαγχόνιζαν στην Αγγλία και, στην
ουσία, ΔΕΝ ειπώθηκε ποτέ από εμένα. Ήταν το αστείο ενός φίλου μου στο
facebook. Ποτέ δεν είπα τέτοια μαλακία, ήταν τρελό και μάλιστα στα
σοβαρά, μέσα στην εκπομπή! Οπότε τι έχει σημασία για αυτούς; Να
υποστηρίξουν ότι αν είπα κάτι τόσο τρελό για τον Κολοκοτρώνη, φαντάσου
τι μπορεί να είπα για το κρυφό σχολειό, την Αγία Λαύρα κ.λπ. Λένε για
εμάς ότι "Αυτοί οι άνθρωποι δεν ορρωδούν προ ουδενός, λένε το ένα ψέμα
πίσω από το άλλο". Προφανώς για να διαλύσουμε το περήφανος έθνος μας».
Σχετικά με το αυθορμητισμό που λέγαμε προηγουμένως, αν μπορούσατε
τη φράση «εχω πηδήξει τη μισή Αθήνα» να μην την είχατε πει, να κόψετε
τον αυθορμητισμό σας, θα το κάνατε;
«Αν ήξερα τις συνέπειες φυσικά, ούτε συζήτηση!»
Έγινε ολόκληρο θέμα για τη δήλωσή σας περί... πηδήματος. Από την
άλλη ο Κασιδιάρης χαστούκισε την Κανέλλη. Τελικά προχωρούμε με... έρωτα ή
πόλεμο; Να βάλουμε λίγο χιούμορ θέλουμε...
«Το κατάλαβα, αλλά αν απομονώσουμε τις πράξεις έχει και μια διάσταση
γύρω από την πολιτική ορθότητα όλο αυτό. Πιστεύω ότι τις όποιες απόψεις
και φράσεις δεν πρέπει να τις απομονώνουμε από τον άνθρωπο. Όλοι μπορεί
να έχουμε τις ευτυχείς ή τις ατυχείς στιγμές μας στο πως εκφραζόμαστε.
Και ειδικά αν δεν μας ενδιαφέρει συνέχεια η πολιτική ορθότητα, η οποία
είναι μια νέα μάστιγα. Ξεκίνησε ως ευλογία, για να προστατέψει ανθρώπους
από τη λεκτική κακοποίηση στην Αμερική, τη δεκαετία του '90. Σιγά-σιγά
έφτασαν στο σημείο τον Μαρκ Τουέιν να τον λογοκρίνουν, να βγάζουν τη
λέξη νέγρος από τα βιβλία του γιατί νομίζουν κάποιοι ότι θίγονται οι
αφροαμερικανοί μαθητές που διαβάζουν Μαρκ Τουέιν. Οι ίδιοι
Αφροαμερικανοί όταν μιλούν μεταξύ τους λένε συνέχεια το niger. Όπως και
οι ομοφυλόφιλοι όταν μιλούν μεταξύ τους, γιατί έχω πολλούς φίλους
ομοφυλόφιλους, συνέχεια λένε λούγκρα και αδερφή ο ένας τον άλλον. Δεν
έχουν κανένα πρόβλημα. Υπάρχει λοιπόν η ορθότητα του να κάτσουμε να
προσέχουμε και να λογοκρίνουμε συνεχώς. Να λέω εγώ "το ξέρει κι η κουτσή
Μαρία" ή "εσύ δεν ξέρεις την τύφλα σου" και την ίδια στιγμή να
σκέφτομαι ότι η Ένωση τυφλών θίγεται ή οι Μαρίες και οι κουτσές και όλοι
άνθρωποι με ειδικές ανάγκες θίγονται. Δηλαδή αν η γλώσσα περνάει από
ένα τέτοιο καθαρτήριο, καφκικό εντελώς, ο κόσμος φτάνει να αγγίζει τα
όρια της παραφροσύνης».
Η Εταιρεία Ελλήνων Συγγραφέων έστειλε πρόσφατα
επιστολή προς αρμόδιους υπουργούς, για ένα ειδικό «χαράτσι» που κάνει τη
συγγραφή ζημιογόνα δραστηριότητα. Τα τελευταία χρόνια, μάλιστα, πολύ
λίγοι συγγραφείς έχουν πληρωθεί τα νόμιμα δικαιώματα από την έκδοση των
βιβλίων τους. Με την ιδιότητα του συγγραφέα, ποιες κινήσεις μπορούν να
γίνουν σε αυτή την κατεύθυνση; Γιατί ένας λαός χωρίς πνευματική
παραγωγή, είναι ένας χαμένος λαός. Ήταν στοχευμένη κίνηση;
Δεν πιστεύω σε κάποια θεωρία συνωμοσίας ότι θέλουν να μας αποβλακώσουν
επειδή φοβούνται ότι οι πνευματικοί άνθρωποι θα είναι πιο επικίνδυνοι
αλλά εκ του αποτελέσματος κάτι τέτοιο συμβαίνει. Χτυπιέται και το βιβλίο
όπως και οι άλλοι χώροι του πολιτισμού. Οι συγγραφείς είναι και
ανασφάλιστοι πέρα από όλα τα άλλα και όταν πρέπει να πάνε στο ΟΑΕΕ, το
πρώην ΤΕΒΕ και να πληρώσουν σαν να είναι εκδότες. Πληρώνουν σχεδόν όλα
τους τα δικαιώματα. Είναι μια τρελή κατάσταση, από την οποία όλη η
συγγραφική κοινότητα δεν μπόρεσε να λυτρωθεί παρότι το παλεύει πάρα
πολλά χρόνια. Ούτε φαίνεται και ορατή λύτρωση στο άμεσο μέλλον. Είναι
μικρή και δεν έχει άμεσο πολιτικό βάρος ώστε να τρέξουν το πρόβλημά της,
να φτιάξουν έναν ασφαλιστικό φορέα για τους συγγραφείς αντίστοιχο με το
τεχνικό επιμελητήριο που υπάρχει για άλλους καλλιτέχνες. Συν
εκατομμύρια άλλες παράμετροι, όπως το ίδιο το διαδίκτυο, ή η κουλτούρα
του διαδικτύου που διαδίδεται του τσάμπα που διαδίδεται. Κατέβασέ μου το
λινκ, κανείς δεν σου λέει πήγαινε στο βιβλιοπωλείο αγόρασέ το. Θεωρούν
όλοι ότι το βιβλίο πρέπει να παρέχεται δωρεάν. Δεν έχω καμία αντίρρηση,
αρκεί να μπορώ να ζω κι εγώ δωρεάν που το γράφω επί δύο χρόνια. Κάθομαι
σαν μαλάκας και γράφω ένα βιβλίο και πρέπει να ζω σε αυτό το διάστημα.
Αν δεν το ζήσω, θα πρέπει να κάνω άλλη δουλειά και να ασχολούμαι
ερασιτεχνικά με το γράψιμο.
Τότε μπαίνουμε στον κακώς εννοούμενο ερασιτεχνισμό, ο οποίος γίνεται
από το περίσσευμα του χρόνου σου και όταν είσαι κατάκοπος από μια άλλη
εργασία κάθεσαι και γράφεις ένα βιβλιαράκι. Ε, αυτό μάλλον δεν θα
διαβάζεται. Και γενικώς η απαίτηση του δωρεάν από τα πνευματικά είδη του
πολιτισμού για μένα είναι παράλογη, από τη στιγμή που δεν ακολουθείται
για την απαίτηση του δωρεάν από τα άλλα είδη. Δηλαδή δεν μπαίνεις σε ένα
κατάστημα να ζητήσεις ένα πουκάμισο και λες δώσέ μου το δωρεάν. Γιατί
το προϊόν εργασίας δύο χρόνων, πολύ σκληρής κάποιες φορές θα πρέπει να
το διαθέτεις δωρεάν; Αν από την άλλη διαδοθεί η κουλτούρα του δωρεάν,
ό,τι μέτρα και να λάβουμε,να κλειδώσουμε για παράδειγμα τα βιβλία που
διατίθενται στο διαδίκτυο, ο άλλος ο οποίος είναι εθισμένος στην
κουλτούρα του δωρεάν, απλά το προσπερνάει. Δηλαδή λέει: “κλειδωμένος ο
Τατσόπουλος, χέστηκα! Πάω παρακάτω, έχω άλλους 5000 ξεκλείδωτους
τίτλους. Λοιπόν, είναι ένα πολύπλευρο θέμα και η κατάσταση αυτή τη
στιγμή είναι τραγική, διότι η σααχλαμαροποίηση που σας είπα πριν,
οδήγησε και στην τραγική σήμερα κατάσταση. Σύμφωνα με τα στοιχειά του
Εθνικού κέντρου βιβλίου, του οποίου ήμουν αντιπρόεδρος για ένα διάστημα,
ο ένας στους δύο Έλληνες δεν διαβάζει κανένα βιβλίο στη ζωή του.
Κανένα, πέρα από τα σχολικά. Αυτός είναι ο περήφανος λαός μας και αυτές
τις γνώσεις έχει. Και απέναντι εκεί πρέπει να ανταποκριθούμε».
