Ο Τρόμος έχει όνομα, και το όνομά του είναι Stephen King. Αν όχι ο καλύτερος συγγραφέας, σίγουρα ο διασημότερος, κι εκείνος που έφερε το είδος στο ευρύ κοινό. Το σπάνιο κράμα συγγραφέα που γράφει ΠΟΛΥ και γράφει καλά εδώ και 40 χρόνια. Ποιο να πρωτοδιαλέξεις από τον βασιλιά του Τρόμου; Καταλήγω στο φοβερό και τρομερό «Το Αυτό», με τον Pennywise που έχει κάνει εκατομμύρια κόσμου να αντικρίζει κλόουν και να του σηκώνεται η τρίχα. Και μετά από το Αυτό… όρεξη να έχετε να διαβάζετε. Λάμψη, Σάλεμ’ς Λοτ, Μίζερι, Το Κοράκι, και κυριολεκτικά εκατοντάδες άλλες τρομαχτικές ιστορίες.
«Τα Βιβλία του Αίματος» – Clive Barker
Η λογοτεχνία Τρόμου ήταν ανέκαθεν λογοτεχνία διηγημάτων. O Clive Barker μπορεί να είναι γνωστός για το Hellraiser –εξαιρετικός τίτλος- όμως με αυτά τα βιβλία πετάχτηκε από το Λίβερπουλ σαν πυροτέχνημα και 30 χρόνια μετά, είναι ακόμη εδώ. Η εξαλογία των Βιβλίων του Αίματος είναι γεμάτη ιστορίες που θα σας στοιχειώνουν για χρόνια.
Η βιβλιογραφία του Howard Phillips Lovecraft
«Στάθηκα στον τάφο του Edgar Allan Poe και ανατρίχιασα γιατί ήξερα ότι εκεί είχε σταθεί πριν από εμένα ο μεγάλος Howard Phillips Lovecraft». Όπως πολύ γλαφυρά γράφει ο Edward Lee στο «Innswich Horror», το όνομα του Lovecraft το μνημονεύει δεκαετίες τώρα η πλειοψηφία συγγραφέων και καλλιτεχνών της «σκοτεινής» λογοτεχνίας, από τον King και τον Borges ως τον Neil Gaiman, τον H.R. Giger, τον Carpenter και τον Del Toro.
Ο άρχοντας του “weird fiction”, μπαμπάς του Cthulhu και των υπόλοιπων Μεγάλων Παλαιών, μόνος του σχεδόν εδραίωσε τον Κοσμικό Τρόμο σαν αγαπημένο είδος. Εδώ δεν έχω να προτείνω βιβλίο. Οι εκδόσεις Κάκτος έχουν τα άπαντά του.
Δράκουλας – Bram Stoker
Θα πείτε τώρα: «Εντάξει, έχει 120 χρόνια που γράφτηκε, σιγά μην τρομάξουμε κιόλας». Κι όμως το βιβλίο αξίζει τον αναγνωστικό του χρόνο. Και όπως ο ομώνυμος κακός, δεν έχει χάσει τη δύναμη και τη σαγήνη του όσοι αιώνες κι αν περάσουν. Και τρώει για πρωινό κάτι λαδωμένους βρικολακίσκους που τριγυρνάνε τα τελευταία χρόνια.
Εργοστάσιο Εφιαλτών – Thomas Ligotti
Ίσως ο μοναδικός εν ζωή συγγραφέας που σε μετέπειτα γενιές θα λέμε ότι στέκεται ανερυθρίαστα στο πλάι του Poe και του Lovecraft. Απαισιόδοξος και κλινικά δυστυχισμένος σε βαθμό κακουργήματος, ο Ligotti αποφεύγει μετά μανίας τους μεγάλους εκδοτικούς και είναι τόσο απόμακρος που για καιρό ο κόσμος αναρωτιόταν αν είναι πραγματικός ή είναι ομάδα συγγραφέων που έχει βάλει σκοπό να βάψει τους τοίχους με τα μυαλά μας. Κι όμως το γράψιμό του ξεπερνάει άνετα τους περισσότερους αν όχι όλους τους συγγραφείς αυτής της λίστας. Δίχως σταγόνα αίμα στην πλειοψηφία των διηγημάτων του, καταφέρνει να φρικάρει και να προκαλέσει εφιάλτες.
«Το Στοίχειωμα» – Richard Matheson
Άλλο ένα ιερό τέρας της λογοτεχνίας του φανταστικού, οι περισσότεροι θα ξέρουν τον Richard Matheson από το «Ζωντανός Θρύλος» που ο Will Smith παίζει το ρόλο του ξανθού γαλανομάτη Γερμανού ήρωα. (Σοβαρά όμως). Αφού το Χόλυγουντ σκύλεψε το βιβλίο και το τέλος του, το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να το βρείτε και να το διαβάσετε για να διορθωθεί το έγκλημα στο μυαλό σας. Και ύστερα να διαβάσετε «Το Στοίχειωμα», ένα από τα καλύτερα βιβλία στοιχειωμένου σπιτιού που έχουν γραφτεί ποτέ.
«Οι Δαίμονες του Χιλ Χάουζ» – Shirley Jackson
Για πολλά χρόνια, το βιβλίο είχε τον τίτλο του πιο τρομαχτικού μυθιστορήματος με στοιχειωμένα σπίτια. Ίσως δείχνει πια την ηλικία του, όμως υπάρχουν στιγμές, όταν η ηρωίδα είναι ξαπλωμένη στο κρεβάτι της και η υπόνοια του ξένου αρχίζει να αγγίζει τις γωνίες, που ελπίζεις να γίνει κάτι, απτό, που θα μπορείς να εξηγήσεις επ’ ακριβώς με λέξεις για να πεις «ουφ, εντάξει, αυτό ήταν. Πάει...» Το βιβλίο δεν θα σε αφήσει όμως.
«Σπίτι από Φύλλα» – Mark Danielewski
Εδώ τι να περιγράψεις. Ένα βιβλίο πραγματική εμπειρία, ένα βιβλίο που παίζει στο δικό του είδος. Μ’ αυτό κλείνει η τριάδα βιβλίων με στοιχειωμένα σπίτια της λίστας, αλλά από κει και πέρα… Σελίδες γραμμένες ανάποδα, λέξεις και παράγραφοι διάσπαρτες στο χαρτί, κλινική περιγραφή παράδοξων κι αλλόκοτων που κάνει το Inception να μοιάζει με απόλυτα γραμμική ιστορία όμως δουλεύει, δουλεύει! Η δουλειά που έριξε ο συγγραφέας για να βγει αυτό το θηρίο προκαλεί δέος και άγχος.
«Το Κορίτσι της Διπλανής Πόρτας» – Jack Ketchum
Ιδού το μοναδικό βιβλίο της λίστας που προτείνω χωρίς να θέλω να ξαναδώ ούτε σελίδα του. Ναι, είναι αριστουργηματικά γραμμένο. Ναι, ο Ketchum είναι εκπληκτικός συγγραφέας (και φιλέλληνας, άσχετο). Ξέρω όμως ότι ο μεταφραστής της Ελληνικής έκδοσης το πέταξε από τα χέρια του όταν έφτασε στη φάση με τον πυρωμένο λοστό... Μια παρέα παιδιά υπό την καθοδήγηση μιας μεγαλύτερης γυναίκας, βασανίζουν για μέρες μια συνομήλική τους. Φυσικά και θα ήταν βασισμένο σε αληθινή ιστορία.
«Ψυχώ» – Robert Bloch
Ο Alfred Hitchcock έκανε το βιβλίο διάσημο με το έργο, αλλά η επιτυχία του δεν ήρθε τυχαία. Φαινόταν από τα διηγήματά του ότι ο συγγραφέας ήξερε να γράφει σαλεμένους χαρακτήρες και στο Ψυχώ το απέδειξε περίτρανα. Μέσα από τους εσωτερικούς μονολόγους και από τις ματιές άλλων χαρακτήρων, η διαταραγμένη φύση του Bates μας αποκαλύπτεται σταδιακά. Ειλικρινά, δεν είναι το κλισέ των βιβλιόφιλων: το βιβλίο το καταφέρνει πολύ καλύτερα από την ταινία.
«Το στρίψιμο της Βίδας» – Henry James
O James ήταν ανέκαθεν λάτρης των ιστοριών με φαντάσματα. Στο γνωστότερο έργο του κατάφερε να φτιάξει μια τόσο ισχυρή ιστορία που ακόμα και σήμερα καταφέρνει να σε μπερδέψει και να σε «αλλοκοτιάσει» με τις εικόνες του και με όσα συμβαίνουν στην κακόμοιρη την γκοβερνάντα του έργου. Ένα λογοτεχνικό κομψοτέχνημα που δουλεύει έναν αιώνα αφότου κυκλοφόρησε.
«Ο Εξορκιστής» – William Peter Blatty
Τους περισσότερους μας έχει αφήσει τραύματα η ταινία. Η εικόνα της τρισχαριτωμένης μικρής που ξερνάει μπιζελόσουπα υπάρχει ακόμα εντυπωμένη στο νου μας, όμως το μυθιστόρημα υπερέχει με πολλούς τρόπους. Μπροστά στις εικόνες που ζωγραφίζει στο κείμενο ο Blatty, οι σκηνές του έργου είναι κινούμενα σχέδια.
«O Ένοικος» – Roland Topor
Πενήντα χρόνια μετά τη συγγραφή του, το βιβλίο αγγίζει ακόμη ευαίσθητες χορδές. Ο ξένος στην πόλη κ. Trelkovski νοικιάζει ένα διαμέρισμα στο οποίο αυτοκτόνησε η προηγούμενη ένοικος, και αρχίζει να του στρίβει. Ο Polanski, στην ομώνυμη ταινία, καταφέρνει να αγγίξει την τρέλα του χαρακτήρα, το βιβλίο όμως σε βάζει πραγματικά μέσα, καθώς ακολουθείς τον χαρακτήρα σ’ ένα απαίσιο όνειρο από το οποίο δεν μπορεί να ξυπνήσει.
«Ιστορία φαντασμάτων» – Peter Straub
Αυτό το τούβλο των 700 σελίδων εκτόξευσε την καριέρα του Straub και τον έφερε στο προσκήνιο ως έναν από τους κορυφαίους μοντέρνους συγγραφείς τρόμου με αρκετά βιβλία-δυναμίτες. Ιδιαίτερα δημοφιλής στην Ελλάδα χάρη στις καλές μεταφράσεις των τελευταίων ετών, το βιβλίο είναι ακριβώς αυτό που λέει ο τίτλος του, και ένα από τα καλύτερα δείγματα υπερφυσικού τρόμου που μας έχουν έρθει από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Και δεν το λέω μόνο εγώ, το λέει και το φιλαράκι του ο Κινγκ.
«Το μωρό της Ρόζμαρι» – Ira Levin
Ένα ευτυχισμένο ζευγάρι μετακομίζει σε ακριβό κομμάτι της Νέας Υόρκης και όλα κυλάνε καλά ώσπου η γλυκιά Ρόζμαρι μένει έγκυος. Το βιβλίο είναι σκέτη παράνοια, όχι και ό,τι πιο εύκολο για να αποτυπωθεί σε μυθιστόρημα, κι όμως ο συγγραφέας το κάνει υπέροχα. Τρομακτικό, ρεαλιστικότατο, φεύγει τόσο γρήγορα που μπορεί να το διαβάσετε ακόμα και σε μια καθισιά. Ο Polanski που γύρισε την ταινία έμεινε τόσο εντυπωσιασμένος που έπαιρνε τηλέφωνο τον Levin για χίλιες δυο λεπτομέρειες, ακόμα και για τα χρώματα των ρούχων που φορούσαν οι χαρακτήρες.
«Η Νεράιδα των Δοντιών» – Graham Joyce
Η ιστορία μιας παρέας αγοριών που ζούνε διάφορα... υπερφυσικά κι ανείπωτα –που θα έγραφε κι ο Lovecraft– και τα κουβαλάνε μέχρι την ενηλικίωσή τους είναι ένα από τα κλασσικά μοτίβα ιστοριών τρόμου τις περασμένες δεκαετίες. Το βιβλίο είναι ένα από τα καλύτερα του είδους, και θα σας αφήσει μεταξύ άλλων μια γλυκιά νοσταλγία της παιδικής ηλικίας, αλλά προσοχή: δεν βρίσκεται σ’ αυτή τη λίστα για τη γλυκύτητά της. Υπάρχουν σκηνές που θα σας ανατριχιάσουν, και θα περάσουν αρκετές σελίδες όπου θα ρίχνετε και μερικές ματιές τριγύρω... έτσι για σιγουριά.
«Άσε το κακό να μπει» – John Ajvide Lindqvist
Ο μοναδικός Σουηδός που βγάζει λεφτά σήμερα γράφοντας τρόμο. Μια ιστορία «αγάπης» ανάμεσα στον 12χρονο Oscar και στην επίσης 12χρονη –εδώ και πολλά χρόνια– βρικολακίνα Eli, καταπιάνεται με θέματα σχολικής βίας, αλκοολισμού και παιδοφιλίας, χαρίζοντάς μας ένα instant classic. Λιγότερο από μια δεκαετία αφότου κυκλοφόρησε, έχει γίνει όχι μια αλλά δυο καταπληκτικές ταινίες. Κι όμως, παρά την ποιότητά τους, μόλις που αγγίζουν τον τρόμο που δημιουργεί ο Lindqvist στις σελίδες του βιβλίου. Ένα πραγματικά αξιέπαινο μυθιστόρημα που στέκεται άνετα ανάμεσα στα πιο κλασικά βιβλία της λίστας.
«Το Τραγούδι της Κάλι» – Dan Simmons
Είναι έγκλημα που δεν υπάρχουν όλα τα βιβλία Τρόμου του Simmons στα Ελληνικά. Τούτο εδώ όμως έχει μεταφραστεί, μια ιστορία φρίκης στην Καλκούτα της Ινδίας. Ένας καθηγητής, η γυναίκα του και το μωρό τους ταξιδεύουν στην πόλη για να εντοπίσουν το χειρόγραφο ενός νεκρού ποιητή. Απίστευτη γραφή, φοβερές εικόνες, νιώθεις τη λάσπη, τη δυσωδία και τις μύγες στο πρόσωπό σου. Έχετε φωνάξει ποτέ θυμωμένοι προς τις σελίδες ενός βιβλίου; Τη σκηνή στο αεροδρόμιο την κουβαλάω αρκετά χρόνια τώρα.
«Το Άρωμα: Η ιστορία ενός δολοφόνου» - Patrick Süskind
Η ταινία είχε δυνατές φάσεις, αλλά δεν θα την έλεγες τρόμου. Πάντως το μυθιστόρημα του γερμανού συγγραφέα τιμά το είδος. Ο χαρακτήρας του χαρισματικού Γκρενουί καταφέρνει να σε ανατριχιάζει με το πόσο «ξένος» παρουσιάζεται και πώς χρησιμοποιεί το δώρο που του χάρισε η φύση. Το βιβλίο κυλάει σαν νερό –βοηθάνε τα πολύ μικρά κεφάλαια που το χωρίζουν σε πενήντα κομμάτια- και ο αναγνώστης δεν μπορεί να καταλήξει αν ο Γκρενουί είναι συμπαθής ή τέρας. Μάλλον και τα δυο. Πράγματι το κείμενο μένει εντυπωμένο στη μνήμη του αναγνώστη σαν ένα πολύ ιδιαίτερο άρωμα.
«Z Παγκόσμιος Πόλεμος» – Max Brooks
Για όσους ακούνε ζόμπι και φεύγουν τρέχοντας λες και όντως τους κυνηγάει πραγματικό ζόμπι, αυτό το βιβλίο ίσως σας αλλάξει γνώμη. Όση σχέση έχουν όμως τα ζόμπι-Γιουσέιν Μπολτ με εκείνα του Ρομέρο, άλλο τόσο έχει σχέση το βιβλίο με τη συμπαθητική ταινία του Brad Pitt.Από τα λίγα βιβλία που δεν ήθελα να τελειώσουν και όντως είχε αρκετό υλικό για να είναι διπλάσιο: μια ανασκόπηση ενός παγκόσμιου πολέμου από τις απαρχές του ως και το μετά όταν η ανθρωπότητα έχει βγει νικήτρια. Οι μαρτυρίες των μαχών στις σκοτεινές κατακόμβες του Παρισιού, οι ετήσιες μάχες όταν τα χιόνια έλιωναν και οι απέθαντοι ξεκολλούσαν από τους πάγους στις βόρειες χώρες... τι να λέμε τώρα, βρείτε το και διαβάστε το.
