Ο υπολοχαγός που απελευθέρωσε τους κρατούμενους από το ναζιστικό στρατόπεδο, όπου έχασε τη ζωή της η Άννα Φρανκ. Εικόνες πέρα από τη λογική

 

Γερμανία 1945. Ο 25χρονος Βρετανός υπολοχαγός John Randall συναντά τυχαία ένα κτήριο που του κίνησε την περιέργεια.
Παλιό με ψηλή σιδερένια εξώπορτα όπως οι παλιές βίλες.
Αποφάσισε να μπει και να το εξερευνήσει μαζί με έναν άλλο στρατιώτη.
Ήταν το στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπέργκεν-Μπέλζεν (Bergan- Belsen) στην περιοχή ανάμεσα στο χωριό Μπέλζεν και την κωμόπολη Μπέργκεν της Κάτω Σαξωνίας.

Ο υπολοχαγός John Randall

  Οι ναζί που στέκονταν στην πόρτα, παραδόξως δεν τους σταμάτησαν. Ένας από τους λόγους που παραδόθηκαν αμαχητί ήταν ότι οι θανατηφόρες επιδημίες εξ αιτίας των άθλιων συνθηκών είχαν  θερίσει και τους ίδιους!

Το θέαμα που αντίκρισαν οι Βρετανοί  ήταν σοκαριστικό.
Γυμνοί, ημιθανείς αιχμάλωτοι περιφέρονταν σαν φαντάσματα.
Πολλοί από τους αιχμαλώτους είχαν μεταφερθεί εκεί από το Άουσβιτς. Χιλιάδες άρρωστες γυναίκες και λιγότεροι άντρες στοιβάζονταν υπό άθλιες συνθήκες. Δεν υπήρχε τρεχούμενο νερό και προσπαθούσαν να πλένονται  με κατακάθια καφέ που έβρισκαν  σε πεταμένα από τους Γερμανούς φλιτζάνια, με αποτέλεσμα ο τύφος και η φυματίωση να θερίζουν.
Βρέθηκαν σωροί από χιλιάδες  πτώματα σε σήψη και άλλα με εμφανή σημάδια κανιβαλισμού, αφού φαινόταν να είχαν αφαιρεθεί το συκώτι, η καρδιά και τα νεφρά.
Αυτό που εξέπληξε ιδιαίτερα τους Βρετανούς  στρατιώτες  ήταν η αλληλεγγύη και η συντροφικότητα μεταξύ των αιχμαλώτων. Ακόμα και τα πτώματα αντρών και γυναικών βρέθηκαν χέρι χέρι, ένδειξη ότι και τη στιγμή του θανάτου  έδιναν κουράγιο ο ένας στον άλλο.

Οι κρατούμενες γυναίκες έδιναν κουράγιο η μία στην άλλη. Ανάμεσά τους ήταν η Άννα Φρανκ και η αδερφή της Μαργκότ.

Ο Randall ήταν ο πρώτος  που μπήκε στο στρατόπεδο. Κατάλαβε πως έπρεπε να δράσει άμεσα αφού οι αιχμάλωτοι ήταν σε απελπιστική κατάσταση. Κάλεσε ενισχύσεις και συνέλαβαν τους επικεφαλής του στρατοπέδου. Στη συνέχεια απελευθέρωσαν τους αιχμαλώτους. Η μεγάλη εκκένωση άρχισε στις 21 Απριλίου 1945.
Καθένας από τους λάκκους  είχε ως και 5000 πτώματα. Οι αιχμάλωτοι μεταφέρθηκαν σε νοσοκομεία αλλά ήταν τέτοια η κατάστασή τους που για χιλιάδες δεν είχαν ελπίδες επιβίωσης. Από τους 38.500 που απελευθερώθηκαν μόνο οι 28.000 έζησαν.

Οι Γερμανοί στρατιώτες υποχρεώθηκαν, να βγάλουν τα πτώματα έξω από το στρατόπεδο

Κατά τη διάρκεια τις λειτουργίας του 50.000 άνθρωποι, κυρίως Εβραίοι, έχασαν τη ζωή τους μεταξύ των οποίων η Άννα Φρανκ και η αδερφή της Μαργκό.
Ο υπεύθυνος του στρατοπέδου Josef Kramer καταδικάστηκε σε θάνατο για εγκλήματα πολέμου.

Στις 21 Μαΐου 1945 το στρατόπεδο καταστράφηκε ολοσχερώς. Σήμερα στη θέση του υπάρχει  πάρκο.

Έχουν περάσει 70 χρόνια και ο Randall θυμάται ακόμα τη μυρωδιά θανάτου, το σοκ των δημοσιογράφων που κλήθηκαν εκεί, αλλά και τις υπεράνθρωπες προσπάθειες των γιατρών να κρατήσουν στη ζωή όσους κατάφεραν να επιβιώσουν σε αυτό το κολαστήριο.
Στο βιβλίο του «The last Gentleman of the SAS», περιγράφει λεπτομερώς τις εικόνες φρίκης και τις αγωνιώδεις προσπάθειες των συμμαχικών δυνάμεων να προσφέρουν βοήθεια στα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας.
Το φίλμ ντοκουμέντο του 1945
 

www.mixanitouxronou.gr