Το Downton Abbey δεν είναι πια μια σειρά εποχής

Η τέταρτη σεζόν μεταμόρφωσε αυτό που πολλοί έβλεπαν ως σειρά εποχής σε μία πολύ καλή σειρά γεμάτη χαρακτήρες να ταυτιστείς, αν όχι να πωρωθείς.
  Θα ξεκινήσω με λίγα λόγια για εκείνους που δεν έχουν παρακολουθήσει μέχρι τώρα τη σειρά πριν περάσω στα σημαντικά που μας περιμένουν στην πέμπτη σεζόν.  Η σειρά του BBC που θα προβάλλεται και φέτος από το κανάλι ΟΤΕ CINEMA 1HD, έχει βαλθεί να αλλάξει την άποψη που είχες για τις σειρές εποχής και τις αναφορές στην λορδοκρατούμενη Βρετανία.

Το Downton μπορεί να μοιάζει με μία σειρά που θα έβλεπε η μητέρα σου με το απογευματινό της τσάι αλλά από τα πρώτα κιόλας επεισόδια πριν 5 χρόνια, απέδειξε ότι είναι πολλά παραπάνω, ακόμα και για το ανδρικό κοινό.

 Δεν θα σου πει κανείς ότι από τα παράθυρα του Downton ξεχειλίζει τεστοστερόνη. Αλλά όσο περνά ο καιρός και εξελίσσονται οι ιστορίες, ανακαλύπτεις μικρά πράγματα που θα σε κάνουν κι εσένα να κολλήσεις. Από το χαμόγελο της Sybil, στην πανουργία του Thomas, το role model του Robert και την υπέροχη καυστικότητα της Maggie Smith, σε έναν από τους καλύτερους ρόλους της ζωής της.

 
Αλλά αρκετά γενικολόγησα. Στις αρχές Οκτωβρίου ξεκινά να προβάλλεται στην Ελλάδα από τον OTE TV η πέμπτη σεζόν. Kαι όσοι παρακολουθούν τη σειρά, έχουν πολλά (έως πάρα πολλά) να περιμένουν.

Το κρεσέντο της τέταρτης σεζόν

Στα πρώτα δύο επεισόδια της 4ης σεζόν ήμασταν στα πρόθυρα κατάθλιψης. Από το προσωπικό μέχρι τις κοντέσες και τους παρατρεχάμενους στον Πύργο, όλα πήγαιναν στραβά. Και η κατήφεια ήταν δεδομένη μετά τον θάνατο του Matthew. Με την Mary να είναι ανυπόφορη μέσα στον θρήνο της.

 Μικρό διάλειμμα να πω την άποψή μου για τη Mary. Είναι μακράν για εμένα ο πλέον εκενυριστικός χαρακτήρας του Downton. Μονίμως με ένα πρόβλημα να λύσει, μονίμως δυστυχισμένη μες στην ευτυχία της, μονίμως με δυσβάσταχτα φορτία στην πλάτη της, μνηστήρες που δεν μπορεί να τους κάνει δικούς της και μία δυσαρέσκεια χτυπημένη με τατουάζ στο πρόσωπό της.
Πρέπει να πέρασα μισή ώρα σε facepalm όταν πέθανε η Sybil και μείναμε με την Mary και την Edith. Εντάξει, ισοφάρισαν αργότερα με την Rose αλλά το τέλος της Sybil με πείραξε 7 φορές περισσότερο από το θάνατο του Matthew. Μη σου πω ότι ο θάνατος του Matthew βοήθησε τη σειρά. Τέρμα το διάλειμμα.
Η τέταρτη σεζόν ξεκίνησε λοιπόν με πλερέζες. Με την Mary κλαίουσα, τα κτήματα του Πύργου βορά του Βρετανικού κράτους, το υπηρετικό προσωπικό σε αναταραχή και τον Bates σε αρκετά δεινή θέση. Αλλά όπως εξελισσόταν η σεζόν, όπως προχωρούσαν τα επεισόδια, το κλίμα άλλαζε ραγδαία.

 Η Mary άρχισε να έχει τον καθιερωμένο περίγυρο, ο Bates φάνηκε να την γλιτώνει, όλοι υγιέστατοι εκτός από κάτι ανούσια περιστατικά και οι Αμερικάνοι ήρθαν για να γελάσουμε όλοι μαζί τους με το φλεγματικό μας χιούμορ σε μια μικρή συμβολική βρετανική νίκη. Στα πρότυπα του “αφού δεν μπορούμε να γελάσουμε μαζί σας στα σοβαρά ζητήματα, ας βλέπετε μια βρετανική σειρά που να σας κοροϊδεύει και λίγο”. Πολύ καλή η συμμετοχή του Paul Giamatti παρεμπιπτόντως.

 Όλοι χαρούμενοι πάντως. Μέχρι και η Edith φαίνεται ευτυχισμένη με την τροπή που πήρε η υπόθεση του παιδιού της.

Το κρεσέντο αυτό ολοκληρώνεται προς το τέλος της τέταρτης σεζόν με χορούς και πανηγύρια για τους έχοντες και μια εκδρομή στη θάλασσα για τους μη έχοντες. Όλοι όμως σε κλίμα απόλυτης ευτυχίας. Μπορεί το πιο βαθύ σκοτάδι να είναι πριν την αυγή, όπως έχουν τραγουδήσει πολλάκις Έλληνες ερμηνευτές αλλά και μετά από μια περίοδο παρατεταμένης ευημερίας, δεν μπορεί, έρχεται καταιγίδα.

Τρεις μικροί πανηγυρισμοί πριν την πέμπτη σεζόν

Πριν αρχίσω τις εικασίες για την ερχόμενη σεζόν και την κινδυνολογία, θα πω εκείνα τα τρία στοιχεία που με έκαναν να πανηγυρίσω στο κλείσιμο της τέταρτης σεζόν και να περιμένω την εξέλιξή τους στην πέμπτη.

Οι αυξημένες ελευθερίες της Rose

 Χαρά Θεού αυτό το κορίτσι και τα καμώματά της. Δίκαια της δίνουν ολοένα και περισσότερο τηλεοπτικό χρόνο και όχι μόνο γιατί έχει απομείνει μόνη στη μάχη της πιο ωραίας αλλά και γιατί δίνει ζωή σε ένα σπίτι που πολλές φορές μοιάζει να πέφτει σε λήθαργο. Η ιστορία με τον πρίγκηπα σίγουρα θα μας απασχολήσει ξανά και πολύ ευχαρίστως. Την κάμερα στην Rose παιδιά.

Ο γεροντοέρωτας του Carson

 Σαν γκολ στο 90. Πολλά από τα ζευγάρια του Downton έχουν ζήσει τον έρωτα μετά από μήνες και μήνες απραγίας και εκατέρωθεν δειλίας αλλά μόνο για το συγκεκριμένο αξίζει να πανηγυρίσεις και λίγο. Το περπάτημα στη θάλασσα στο τέλος του τελευταίου επεισοδίου της τέταρτης σεζόν ήταν τόσο απλό όσο και ρομαντικό για τον δυσκοίλιο Carson και την ανακατώστρα Hughes. Όπως και να 'χει, είμαι #team_Carson.

Η δυναμική του Tom

 Θα πούμε ξανά για τον Tom σε επόμενο κείμενο. Ήταν σίγουρο ότι το “παιδί της αλλαγής” δεν θα έμενε άπραγο στον Πύργο και θα αναλάμβανε ηνία σε πολλά θέματα. Είναι ο καλύτερα οικοδομημένος χαρακτήρας της σειράς και επεισόδιο με το επεισόδιο τον έφτασαν σε ρόλο πρωταγωνιστή.

Οι νέες ιστορίες που χρειαζόταν η σειρά

Μπορεί οι πυλώνες του Robert, της Cora, της Mary και την Violet να παραμένουν στη θέση τους αλλά είναι οι ιστορίες των σχετικά μικρών πρωταγωνιστών της σειράς που κρατούν το ενδιαφέρον και από τις οποίες θα τραφεί νομίζω η πλοκή στην πέμπτη σεζόν. Ευφυέστατα οι δημιουργοί ξέφυγαν από το μοτίβο που είχε χτιστεί στην πρώτη σεζόν όπου παρακολουθούσαμε τις προκαταλήψεις και τα δεδομένα της εποχής να ξεδιπλώνονται μπροστά μας αυστηρά μέσα από τις ιστορίες των μελών της οικογενείας και 2-3 υπηρετών.

 Πλέον έχουμε σειρά. Με χαρακτήρες που γνωρίζουμε πλέον όχι μόνο στοιχεία του χαρακτήρα τους αλλά φτάσαμε και να τους συμπαθούμε ή να τους αντιπαθούμε. (Ή και τα δύο στην περίπτωση του Thomas, με την τέταρτη σεζόν να προσπαθεί να μας τον κάνει λιγότερο αντιπαθή). Έχουμε μια σειρά που ξεφεύγει από τα κλισέ της εποχής – υπηρετώντας φυσικά με ακρίβεια τα όσα συνέβαιναν στη Βρετανία των πρώτων δεκαετιών του 20ου αιώνα – και πλέον χτίζει πολύ δυναμικά τους χαρακτήρες της, όπως ακριβώς θα έκανε μια σύγχρονη σειρά.

Αν λοιπόν κατάφερε κάτι πολύ καλά η τέταρτη σεζόν είναι να μας δώσει μία γεμάτη σειρά, απαλλαγμένη από τις παγίδες στις οποίες πέφτουν μονίμως οι σειρές εποχής. Μας έδωσε μια σειρά που θες να βλέπεις.


http://www.oneman.gr