Είναι οριστικό, οπότε δεν έχουμε πλέον να κάνουμε με "αν" και "εφ' όσον". Ο Σωτήρης Νίνης επιστρέφει στον Παναθηναϊκό, με συμβόλαιο συνεργασίας και όχι δανεισμούς, οψιόν και άλλα που συζητήθηκαν στο πρόσφατο παρελθόν. Το πόσο θα διαρκέσει αυτή η συνεργασία εξαρτάται από τον ίδιο τον ποδοσφαιριστή και στο καλύτερο και στο χειρότερο ενδεχόμενο.
Το καλύτερο είναι να επιστρέψει στα στάνταρ απόδοσης και προσφοράς, που τον έσπρωξαν στο Καμπιονάτο και το χειρότερο να βάλει ταφόπλακα σε μία πολλά υποσχόμενη καριέρα που καθηλώθηκε ανεπανόρθωτα. Αποκλειστικά στα πόδια του είναι το μέλλον του.
Δικό του είναι και το στοίχημα της επιστροφής. Κανένα στοίχημα δεν υπάρχει για τον Παναθηναϊκό στην υπόθεση Νίνη. Δεν έχει υποχρέωση να τον αναγεννήσει, ούτε θα ακουμπήσει πάνω του ως απελπισμένος ναυαγός. Θέλει και μπορεί να παίξει, θα παίξει. Δεν θέλει ή δεν μπορεί, από δω παν' κι οι άλλοι και "πάντα φίλοι θα είμαστε".
Έχει μόνο να κερδίσει ο Παναθηναϊκός
Είναι πολύ απλά τα πράγματα για να τα μπερδεύουν κάποιοι στο μυαλό τους. Είτε τον θεωρούν ταλαντούχο αλλά εγκλωβισμένο σε υπερφίαλες συμπεριφορές, είτε "παλαίμαχο" στα 24, ο Παναθηναϊκός έχει μόνο να κερδίσει από την επιστροφή του. Τίποτε δεν τζογάρει και συνεπώς δεν ρισκάρει τίποτε για να χάσει. Απεναντίας, έχει μόνο να κερδίσει από έναν αποφασισμένο να αναγεννηθεί Νίνη.Και τότε, γιατί τώρα και όχι τον Αύγουστο; Γιατί χρειάστηκε λίγο χρόνο για να αντιληφθεί στην πραγματική της έκταση την άσχημη κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει. Φάνηκε ήδη από τότε με τα συμβόλαια που ζητούσε και τις προτάσεις που περίμενε ότι θα δεχτεί μόλις απέκτησε την ελευθερία του από την Πάρμα. Το έδειξε και με τις δηλώσεις του "γελάω με τα σενάρια επιστροφής στην Ελλάδα" και τον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπιζε, ακόμη κι εκείνους που με ειλικρινές ενδιαφέρον τον συμβούλευαν να επιχειρήσει το restart σε γνώριμο περιβάλλον και όχι μέσα από ακόμη μία διεθνή περιπέτεια.
Τώρα όμως φαίνεται και η (ανώμαλη έστω) προσγείωση στην πραγματικότητα, με το συμβόλαιο που συζήτησε και συμφώνησε με τον Παναθηναϊκό. Μία συνεργασία που εξαρτάται εν πολλοίς από τη δική του αγωνιστική παρουσία και όχι μόνο σε επίπεδο οικονομικών απολαβών.
Η στρατηγική επιλογή
Τώρα βέβαια εμένα κάτι με "τρώει", αλλά αφήστε με εμένα. Μπορεί και να κολλάω αναίτια σε μερικά πράγματα. Όπως εκείνη η δημόσια τοποθέτηση του Γιάννη Αλαφούζου στο πρόσφατο απολογιστικό αντάμωμα των μελών της "Παναθηναϊκής Συμμαχίας" στον "Τάφο του Ινδού". Τότε που χαρακτήρισε ως περίπου στρατηγική επιλογή, το γεγονός ότι δεν έγινε μεταγραφή μεσοεπιθετικού το καλοκαίρι "γιατί αν παίρναμε μέσο, δεν θα έπαιζε ο Δώνης".Οπότε δικαιολογημένα κάποιος μπορεί να τρέμει στην ιδέα, τώρα που γίνονται δύο αυτοί που θα ζητούν τις ευκαιρίες τους. Ξαναλέω, δεν είναι στοίχημα για τον Παναθηναϊκό η επιστροφή Νίνη. Στοίχημα θα γίνει, αν μείνει μόνο στον Νίνη. Τότε, ναι, θα παίξει για δεύτερη συνεχόμενη μεταγραφική περίοδο, την αναβάθμιση του ρόστερ στα ζάρια, προσμένοντας τις εξάρες.
Το καλοκαίρι η διοίκηση τιμώρησε τον εαυτό της με την απώλεια των 2 (και κάτι) εκατομμυρίων ευρώ από τη μη συμμετοχή στα πλέι οφ του Champions League (παρακάτω περίμενε η Ζενίτ). Τώρα όμως θα τιμωρήσει τον σύλλογο, κρατώντας τον καθηλωμένο στα στάνταρντς που ενδεχομένως εξυπηρετούν την οικονομική του εξυγίανση, αλλά όχι την συνεπή πρόοδό του.
www.contra.gr
