Όμως τώρα αυτός ο τρόπος ζωής λόγω της μόλυνσης του ποταμού αργοπεθαίνει. Η βαρβαρότητα του καπιταλισμού τα διαλύει όλα στο πέρασμά της. Αγοράζει και πουλάει ανθρώπινες ζωές με σκοπό το κέρδος. Η αναρχία της παραγωγής και η ακόρεστη επιθυμία για υπερκέρδος δεν άργησαν να ανακαλύψουν την περιοχή. Το 1976 ξεκίνησε η οικοδόμηση της πρώτης βιομηχανικής ζώνης στο Τσερκέζκιοϊ. Σήμερα αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες βιομηχανικές ζώνες στην Τουρκία. Στην ιστοσελίδα της ΒΖΤ γράφει πως εκεί απασχολούνται 60.000 εργαζόμενοι κι αυτοί είναι μόνο όσοι δουλεύουν νόμιμα. Όμως στην εργασιακή πραγματικότητα της Τουρκίας η μαύρη εργασία ξεπερνάει το 75% των εργαζομένων. Υπό αυτή την έννοια εύκολα θα μπορούσε κανείς να συμπεράνει πως οι εργαζόμενοι στην περιοχή ξεπερνούν τους 150.000. Η περιφέρεια της Τεκιρνταγ έχει 850.00 κατοίκους. Δηλαδή 1 στους 6 δουλεύει στην ΒΖΤ.

Ενώ στην Τουρκία οι κρατικοί υπάλληλοι έχει καθιερωθεί να δουλεύουν γύρω στις 10 ώρες την ημέρα, 5 μέρες την εβδομάδα, στον ιδιωτικό τομέα η κατάσταση είναι πολύ χειρότερη. Η βαρβαρότητα του καπιταλισμού είναι ολοφάνερη πια στην Τουρκία. Δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι βρίσκονται κάτω από το όριο της πείνας λαμβάνοντας μισθό που κυμαίνεται μεταξύ 250-300 ευρώ. Όποιος δεν δεχτεί να εργαστεί υπό αυτές τις συνθήκες θα βρεθεί στον δρόμο. Για παράδειγμα, όποιος ζητήσει τα νομικά κατοχυρωμένα εργασιακά του δικαιώματα ή οργανωθεί σε συνδικάτο και ζητήσει ασφάλιση απολύεται. Ακόμα κι αν καταφέρει να οργανωθεί κρυφά από τον εργοδότη του και διεκδικήσει συλλογικά, μαζί με τους συναδέλφους, του τα αυτονόητα ο εργοδότης του μπορεί να προβεί σε μαζικές απολύσεις και να διώξει με μιας όλους όσους συμμετείχαν στις διεκδικήσεις. Οι υπάλληλοι ενημερώνονται απλώς μέσω ενός γραπτού μηνύματος στο κινητό για την απόλυσή τους.

Έτσι βρέθηκαν όλα αυτά τα προβλήματα στο λεκανοπέδιο του Εργίνη. Αν ο Εργίνης μπορέσει να ξανατρέξει καθαρός σαν κρύσταλλο οι άνθρωποι θα μπορούν να δουλέψουν σε υγιεινές συνθήκες και η αγροτική παραγωγή να είναι ξανά ποιοτική. Η κατάσταση έχει ξεφύγει από τα όρια, όμως ακόμη και τώρα δεν είναι αργά να φωνάξουμε όσο πιο δυνατά μπορούμε ώστε να ακουστεί το θέμα. Το νερό είναι ζωή. Το να προστατεύσουμε το νερό σημαίνει να προστατεύσουμε τη ζωή και το μέλλον μας. Να εντείνουμε τον ταξικό μας αγώνα. Δεν θα δώσουμε τη ζωή, το νερό και το μέλλον μας στους βαρβάρους!
https://barikat.gr/
του Kamil Yildiz (μέλος της Συνέλευσης Δράσης ERGENE)