Πρόλογοι δεν χρειάζονται, ούτε ευχολόγια για να μην γίνει χαμός αύριο στο Δ.Σ. της ΠΑΕ: αυτά είναι ευνόητα. Το «καμπανάκι» ήταν η είδηση για την οριστική συμφωνία του Σισέ με τη Λάτσιο!
Ειλικρινά, δεν ξέρω αν αυτή την εποχή μπορούν κάποιοι φίλοι του Παναθηναϊκού να παίξουν ρόλο στις εξελίξεις για την αγαπημένη ομάδα τους. Οι καιροί είναι δύσκολοι, κάθε οικογένεια έχει έναν άνεργο ή ημιαπασχολούμενο στον κύκλο της ή στον πυρήνα της, τα ζόρια είναι πολλά και θα είναι ακόμη περισσότερα στο μέλλον. Πού χρόνος και διάθεση για ενασχόληση με την ομάδα, πέραν της «επιφάνειας» και των «χοντρών« ειδήσεων που την αφορούν; Πόσοι θα συγκεντρωθούν αύριο στο Μαρούσι δεν ξέρω. Ξέρω όμως, ότι κάθε φίλος της ομάδας έχει αρκετούς λόγους για να νιώθει αγανακτισμένος. Κάποιοι απ΄ αυτούς συνοψίζονται στην ακόλουθη ενδεκάδα…
1. Γιατί αν είσαι «βαρδινογιαννικός», αδυνατείς να εξηγήσεις στον διπλανό σου τι στο διάολο θέλει να κάνει ο Τζίγκερ, ούτε τα επιχειρήματά σου για το κακό που έκανε το «αντίο» των Πατέρα - Βγενόπουλου μπορούν να καλύψουν εξ ολοκλήρου το «είμαι ο 30% και δεν βάζω δραχμή αν δεν βάλουν οι άλλοι, παρότι είμαι ο μεγαλομέτοχος και ταυτόχρονα δεν έχω βρει ούτε έναν σοβαρό και αξιόπιστο για να πουλήσω την ΠΑΕ».
1. Γιατί αν είσαι «βαρδινογιαννικός», αδυνατείς να εξηγήσεις στον διπλανό σου τι στο διάολο θέλει να κάνει ο Τζίγκερ, ούτε τα επιχειρήματά σου για το κακό που έκανε το «αντίο» των Πατέρα - Βγενόπουλου μπορούν να καλύψουν εξ ολοκλήρου το «είμαι ο 30% και δεν βάζω δραχμή αν δεν βάλουν οι άλλοι, παρότι είμαι ο μεγαλομέτοχος και ταυτόχρονα δεν έχω βρει ούτε έναν σοβαρό και αξιόπιστο για να πουλήσω την ΠΑΕ».
2. Γιατί αν είσαι «βαρδινογιαννικός» αντιλαμβάνεσαι ότι ο Κόκκαλης τα κατάφερε πολύ καλύτερα στο «πουλάω» συγκριτικά με τον Τζίγκερ, ο οποίος ήθελε να πουλήσει, αλλά τού… έμεινε στα χέρια ο Παναθηναϊκός, τον οποίο τουλάχιστον ως τώρα δείχνει ότι αντιμετωπίζει ως «βάρος», εν αντιθέσεις με το προηγούμενο καλοκαίρι, όταν λειτούργησε ως αφεντικό.
3. Γιατί αν είσαι «Γιαννακοπουλικός», ή αν τέλος πάντων πάντα είχες σε μια άκρη του μυαλού σου το ενδεχόμενο να περάσει η ΠΑΕ στα χέρια του Παύλου και του Θανάση, τώρα απλώς ελπίζεις να μην δώσουν τις μετοχές της ΚΑΕ ή να βρουν κάποιον σοβαρό παναθηναϊκό επενδυτή που θα αναλάβει μετά τη δυναστεία τους. Αν ασφαλώς δεν είσαι από εκείνους που αντιλήφθηκαν γρήγορα ότι το «Παύλο Θεέ πάρε την ΠΑΕ» εξαφανίστηκε μετά την ιστορική συνάντηση στο «Πεντελικόν».
4. Γιατί αν είσαι «Πατερικός», όσο κι αν θες να δικαιολογήσεις τον «καπετάνιο των ονείρων» σου για το «φεύγω», πιστεύοντας και ‘γω δεν ξέρω τι (όχι, πάντως τον «πόλεμο» από τις εφημερίδες με τόση αγάπη και εμπιστοσύνη που εισέπραξε από τον ανώνυμο οργανωμένο και μη φίλο της ομάδας), έχεις στο μυαλό σου ένα «γαμώτο ρε Νικόλα, αν δεν είχες φύγει εσύ τουλάχιστον…».
5. Αν είσαι «Βγενοπουλικός» και πίστεψες όσο ποτέ άλλοτε σε ένα αληθινά σπουδαίο όραμα για τον Παναθηναϊκό που θα έπαιρνε (όχι τρεις, αλλά) έναν «Πιζάρο» κάθε χρόνο, θα είχε εξασφαλίσει το «50%-50% και δεν θα πουλούσε τους καλύτερους Ελληνες και ξένους παίκτες του παρά μόνο με deals επιπέδου Ζαγοράκη – Αντωνίου για τον Μελίσση (με τον Παναθηναϊκό στη θέση του ΠΑΟΚ, βεβαίως…), νιώθεις ο πιο προδομένος (για να μην πούμε την πασίγνωστη ανά την υφήλιο ελληνική λέξη) απ΄ όλους. Διότι δεν έχεις ούτε μισό επιχείρημα!
6. Γιατί αν απλώς είσαι… Παναθηναϊκός, έχεις όλα τα παραπάνω στο μυαλό σου και καταλαβαίνεις ότι πίστεψες πολύ αυθόρμητα, ίσως επιπόλαια, αλλά πάντως χωρίς δόλο και συμφέροντα σε ανθρώπους που σε διέψευσαν και σε «άδειασαν».
7. Γιατί συνειδητοποιείς ότι παρότι ο Ολυμπιακός δεν έχει πάρει ούτε έναν παίκτη ο οποίος στα δικά σου μάτια μπορεί να κάνει τη διαφορά (Μαρκάνο, Κοστάνζο, Δασκαλάκης, Χαβίτο, Φέισα, Κατάι), είναι το απόλυτο φαβορί όχι μόνο για να πάρει το πρωτάθλημα, αλλά και για να παίξει το καλύτερο ποδόσφαιρο.
8. Γιατί δεν γουστάρεις που συνειδητοποιείς ότι ο ένας από τους τρεις προφυλακισμένους για το “Κoriopolis” ήταν φίλος του προέδρου σου, ο οποίος σύμφωνα με όσα έχεις καταγράψει στο μυαλό σου «έριξε» μόνος του τον Γκαγκάτση και όταν έφυγε είδε τον φίλο του να συνασπίζεται με τον άλλο, παλαιότερο, φίλο του που είναι αφεντικό του Ολυμπιακού ο οποίος τελικάέγινε «δερβέναγας» στη Σούπερ Λίγκα.
9. Γιατί είχες σοβαρές προσδοκίες ότι μετά τη φυγή του Γκαγκάτση και τη διαδοχή του από τον Πιλάβιο το «50%-50%» ήταν διασφαλισμένο, αλλά είδες επί Πιλάβιου έναν βιασμό βγαλμένο από τα κατάβαθα της Παράγκας και κατάλαβες πόσο ανύπαρκτος ήσουν διοικητικά στον τομέα της «προστασίας» μετά τη φυγή του Πατέρα. Αν είσαι και πιο «ψαγμένος» και ασχολείσαι περισσότερο, αντιλαμβάνεσαι και περισσότερα, όπως τις συμμαχίες του Ολυμπιακού με τις ομάδες – «δορυφόρους», πώς κατάφεραν οι Ερυθρόλευκοι να γίνουν αφεντικά στην Λίγκα, πώς λειτουργεί στους διαιτητές η ψυχολογία υπέρ του εκάστοτε ισχυρού και άλλα ωραία. Και παρά τον «θόρυβο» δεν τρέφεις πολύ μεγάλες ελπίδες για ολική αλλαγή του σκηνικού, παρά μόνο γα τιμωρίες ορισμένων κατηγορούμενων…
10. Γιατί συνειδητοποιείς ότι η ομάδα σου – με την πώληση του Σισέ - έχει ήδη «κουρέψει» 16 εκατ. ευρώ, έχει χάσει τους δυο παίκτες – διαφήμιση του Παναθηναϊκού στην ποδοσφαιρική υφήλιο, αλλά δεν πρόκειται να πάρει παίκτη με ετήσια αμοιβή άνω των 500.000 ευρώ, δεν έχει τεχνικό διευθυντή και στηρίζεται αποκλειστικά σε έναν άνθρωπο που τρέχει για όλα (και φυσικά δεν θα τα κάνει όλα σωστά) και σε έναν προπονητή που καλείται να κάνει επιλογές από το «τρίτο» ράφι και έχει ως μεγαλύτερο όπλο την εκτίμηση των παικτών στις ικανότητες και τον χαρακτήρα του.
11. Γιατί δεν βλέπεις στον ορίζοντα ούτε μια σοβαρή προοπτική για να φτάσει η ομάδα σου σε επίπεδο ανταγωνιστικό του Ολυμπιακού. Και όταν θυμάσαι πώς ένιωθες τη βραδιά της γιορτής για το νταμπλ πριν από έναν χρόνο αισθάνεσαι ότι σου «τελείωσε» και ένα από τα πράγματα που σου ομόρφαινε τη ζωή σε μια χώρα από την οποία αν είχες τη δυνατότητα και τις προϋποθέσεις, θα είχες φύγει… χθες και ένας από τους λόγους για τους οποίους θα επέστρεφες πού και πού θα ήταν για να δεις εκείνη την ομάδα live και να ζήσεις εκείνη την ανατριχίλα της απόλυτης ένωσης των παναθηναϊκών στην εξέδρα. Tων οπαδών κάθε ηλικίας, κάθε τάξης, κάθε «παράταξης», που στήριζαν σε όλες τις «στραβές» και έβλεπαν μόνο τον Σισέ και τον Ζιλμπέρτο, τον Λέτο και τον «Κατσούρ», τον «Σάλπι» και τον Νίνη, τον Βύντρα και τον «Κάρα». Όχι τον Τζίγκερ και τον «Βγενό», τον Πατέρα και τον Παύλο, τον Δημήτρη και το «Derby», την «Πράσινη» και τον «Φορέα». Γιατί για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια είχες πιστέψει το καλοκαίρι του 2010 σε έναν πολύ μεγάλο, υγιή εύρωστο και ωραίο Παναθηναϊκό!
