Η πρώτη διδασκαλία των Τρωάδων του Ευριπίδη έγινε στην Αθήνα του 415 π.Χ., σε μια πόλη όπου η εκστρατεία στην Σικελία συγκινούσε όλες τις καρδιές αλλά που λίγο πριν είχε χρεωθεί μια μαύρη κηλίδα, τη σφαγή των Μηλίων.
Η σύλληψη του δράματος από τον Ευριπίδη, που δίχως άλλο αποτελεί καταγγελία του πολέμου, ενέχει και τη σημασία μιας προειδοποίησης για τους Αθηναίους σ' ότι αφορά τη στάση τους μπροστά στον επερχόμενο πόλεμο.
Μέσα από το έργο του ο ποιητής ακολουθεί την ανέλπιδη μοίρα των γυναικών της εκπορθημένης Τροίας, μοίρα κοινή για όλες τις γυναίκες που αποτελούν το λάφυρο ενός πολέμου.
Τα πλοία των Αχαιών παραταγμένα στο λιμάνι ανοίγουν πανιά για το νικητήριο ταξίδι της επιστροφής των στρατηγών, ενώ οι νικητές θα παίξουν την τελευταία πράξη ενός πολέμου που προκάλεσε μία γυναίκα η Ελένη, μία θεά η Αφροδίτη κι ένα πάθος η Αφροσύνη.
Με φόντο την πυρπολημένη Τροία, κορυφαία μορφή του δράματος, η Εκάβη, που κάποτε υπήρξε ευτυχισμένη βασίλισσα, σύζυγος, μητέρα, μένει ν' αναμετριέται μ' απώλειες και συμφορές τριγυρισμένη από σπαράγματα.
Ο κύκλος του αίματος για την Εκάβη, κλείνει μόνον όταν η ίδια θρηνήσει κι ύστερα θάψει με τα ίδια της τα χέρια παιδιά και εγγόνια, θυσία στην παραφροσύνη του πολέμου.
Τώρα τα γηρασμένα βήματά της θα πρέπει να μετρήσουν τους άξενους δρόμους μιας νέας μοίρας που μακάρι ν΄ απαντά στο όνομα Αθήνα ή Θεσσαλία κι όχι στην πολυμίσητη τη Σπάρτη.
Η μοίρα της Εκάβης, είναι μοίρα ίσα μοιρασμένη με τις άλλες Τρωαδίτισσες, που ως τρόπαια πολέμου πρέπει ν' αποχαιρετήσουν για πάντα τη γενέθλια γη, τη δικιά τους Τροία που χάνουν.
"Όμοια με την Τροία, στις όχθες του Ευρώτα ορφανεμένες σύζυγοι και μάνες κάθονται και μοιρολογάνε", θα πει στο θρηνητικό τραγούδι του ο χορός των σκλάβων γυναικών, δηλώνοντας υπαινιχτικά ό,τι ακριβώς πρεσβεύουν οι Τρωάδες: ο πόλεμος πλήττει νικημένους και νικητές. Έτσι όπως ακριβώς συμβαίνει με κάθε πόλεμο.
Μέσα από το έργο του Τρωάδες ο Ευριπίδης στεριώνει γέφυρες Ειρήνης και Φιλίας των λαών.
Η σύλληψη του δράματος από τον Ευριπίδη, που δίχως άλλο αποτελεί καταγγελία του πολέμου, ενέχει και τη σημασία μιας προειδοποίησης για τους Αθηναίους σ' ότι αφορά τη στάση τους μπροστά στον επερχόμενο πόλεμο.
Μέσα από το έργο του ο ποιητής ακολουθεί την ανέλπιδη μοίρα των γυναικών της εκπορθημένης Τροίας, μοίρα κοινή για όλες τις γυναίκες που αποτελούν το λάφυρο ενός πολέμου.
Τα πλοία των Αχαιών παραταγμένα στο λιμάνι ανοίγουν πανιά για το νικητήριο ταξίδι της επιστροφής των στρατηγών, ενώ οι νικητές θα παίξουν την τελευταία πράξη ενός πολέμου που προκάλεσε μία γυναίκα η Ελένη, μία θεά η Αφροδίτη κι ένα πάθος η Αφροσύνη.
Με φόντο την πυρπολημένη Τροία, κορυφαία μορφή του δράματος, η Εκάβη, που κάποτε υπήρξε ευτυχισμένη βασίλισσα, σύζυγος, μητέρα, μένει ν' αναμετριέται μ' απώλειες και συμφορές τριγυρισμένη από σπαράγματα.
Ο κύκλος του αίματος για την Εκάβη, κλείνει μόνον όταν η ίδια θρηνήσει κι ύστερα θάψει με τα ίδια της τα χέρια παιδιά και εγγόνια, θυσία στην παραφροσύνη του πολέμου.
Τώρα τα γηρασμένα βήματά της θα πρέπει να μετρήσουν τους άξενους δρόμους μιας νέας μοίρας που μακάρι ν΄ απαντά στο όνομα Αθήνα ή Θεσσαλία κι όχι στην πολυμίσητη τη Σπάρτη.
Η μοίρα της Εκάβης, είναι μοίρα ίσα μοιρασμένη με τις άλλες Τρωαδίτισσες, που ως τρόπαια πολέμου πρέπει ν' αποχαιρετήσουν για πάντα τη γενέθλια γη, τη δικιά τους Τροία που χάνουν.
"Όμοια με την Τροία, στις όχθες του Ευρώτα ορφανεμένες σύζυγοι και μάνες κάθονται και μοιρολογάνε", θα πει στο θρηνητικό τραγούδι του ο χορός των σκλάβων γυναικών, δηλώνοντας υπαινιχτικά ό,τι ακριβώς πρεσβεύουν οι Τρωάδες: ο πόλεμος πλήττει νικημένους και νικητές. Έτσι όπως ακριβώς συμβαίνει με κάθε πόλεμο.
Μέσα από το έργο του Τρωάδες ο Ευριπίδης στεριώνει γέφυρες Ειρήνης και Φιλίας των λαών.
Οι παραστάσεις θα πραγματοποιούνται απο τις 8 Αυγούστου για κάθεΤετάρτη , Πέμπτη ,Παρασκευή με αφετηρία το νησί της Ρόδου στα θέατρα Ήχος και φώς , Αρχαίο Θέατρο Λίνδου και στη συνέχεια στα γύρω νησιά,σε σκηνοθεσία του Αλέξη Μίγκα.
Τιμή εισιτηρίου 10Ε
