Το θέμα με το “Th1rt3en”, δεν είναι ότι πρόκειται για κακό δίσκο, αλλά για ένα δίσκο που φαίνεται σαν να έχει πολλά fillers και πολλά b-sides. Ένα δίσκο που φτιάχτηκε «τεμπέλικα» και με λίγη έμπνευση ή λίγο χρόνο στη διάθεσή του σχήματος. Και πως το στοιχειοθετώ αυτό; Σχεδόν τα μισά τραγούδια του 13ου δίσκου του σχήματος (από τα 13 που περιέχονται), κάπου τα έχουμε ξανακούσει, οπότε λείπει και το στοιχείο της έκπληξης!!! Ξεκινάμε με το καταπληκτικό “Sudden death”, στο οποίο ο ασύλληπτος Chris Broderick, παίζει τις κάλτσες του μαζί με τον Mustaine, αλλά το συγκεκριμένο τραγούδι υπήρχε εδώ και καιρό στο video game “Guitar Hero: Warriors of Rock”. To “Never dead”, υπάρχει στο ομώνυμο video game της Konami (υπενθυμίζω ότι παλιότερα είχαν δώσει και το “Gears of war” στο ομώνυμο video game και το είχαν συμπεριλάβει στο “United abominations”). Το “Black swan” υπήρχε διαθέσιμο σε special έκδοση του “United abominations”, για όσα μέλη του fan club τους το έκαναν προπαραγγελία, αλλά όπως είναι φυσικό, από την επόμενη μέρα το έβρισκες εύκολα στο διαδίκτυο… Το “Millennium of the blind”, σε μία μικρότερο version του, είχε γραφτεί το 1991 και υπήρχε στο remastered CD του “Youthanasia” κι έχει credits από τον Marty Friedman!!! Εδώ φαίνεται το δούλεψαν λίγο παραπάνω και το έβαλαν στο δίσκο. Το “New world order”, είχε γραφτεί επίσης το 1991 και υπήρχε επίσης στο remastered CD του “Youthanasia”. Τα συνθετικά credits, εκτός από τον Friedman, υπάρχει και ο Nick Menza!!! Αν προσθέσει κανείς το γεγονός ότι το “Deadly nightshade” είχε γραφτεί για το “Cryptic writings” (δηλαδή 14 χρόνια πίσω τουλάχιστον), αλλά και ότι το πρώτο single, “Public enemy No 1”, το έχουμε διαθέσιμο από τον Ιούλιο της χρονιάς, το στοιχείο της έκπληξης, αν μη τι άλλο, λείπει παντελώς.
Κι άλλες μπάντες έχουν γράψει τραγούδια για video games για παράδειγμα και μάλιστα από την ίδια εταιρία (όπως οι OPETH και οι DREAM THEATER), αλλά δεν μπήκαν στη διαδικασία να τα βάλουν στους δίσκους τους! Επίσης, άλλο να δουλεύεις εκ νέου κάποιες παλιές ιδέες, άλλο να τις έχεις κυκλοφορήσει για bonus tracks και για b-sides και να τις ξανακυκλοφορείς. Εμένα, αυτό μου δείχνει ότι το συγκρότημα έχει σαφή έλλειψη έμπνευσης, ότι για κάποιον λόγο βιάζεται να κυκλοφορήσει το υλικό του (αυτή η εμμονή της Roadrunner να πιέζει με τον τρόπο της τα συγκροτήματα να κυκλοφορούν δίσκους κάθε δύο χρόνια, έχει καταντήσει εκνευριστική. Αφήνω έξω το μανιπουλάρισμα σε ότι αφορά τη μουσική κατεύθυνση) και το συνολικό αποτέλεσμα ηχεί σαν μία συλλογή b-sides και ακυκλοφόρητων κομματιών. Ο δίσκος, αναμφισβήτητα έχει αρκετά καλά τραγούδια, αλλά για εμένα είναι επιπέδου “United abominations” κι όχι “Endgame”. Η κιθαριστική δουλειά είναι μνημειώδης για μία ακόμη φορά, το στυλ των συνθέσεων ίδιο πάνω-κάτω, αλλά η ποιότητά τους ελαφρώς πιο χαμηλή. Ο Mustaine έχει κατανοήσει ότι δεν μπορεί να ξαναβγάλει ένα “Rust in peace” και προσπαθεί να κινηθεί σε επίπεδα “Countdown to extinction” και “Youthanasia”. Κορυφαίες στιγμές το εκρηκτικό “Sudden death”, το πρώτο single “Public enemy No 1”, το “Fast lane” και το “Wrecker”. Δηλαδή ίσως τα πιο γρήγορα του δίσκου, από ένα σχήμα που θεωρώ ότι τα mid tempo τους τραγούδια είναι κορυφαία! Καθόλου παράλογη αυτή η προσπάθεια, μόνο που το αποτέλεσμα είναι εναλλάξ καλό. Στο “The system has failed” και στο “Endgame”, είναι εξαιρετικό, στο “United abominations” και στο “Th1rt3en”, ένα σκαλοπάτι πιο κάτω. Ίσως να φταίει ότι έχω υψηλές απαιτήσεις από τους MEGADETH, αλλά εκείνοι μου έδωσαν το δικαίωμα τόσα χρόνια και θα συνεχίσω να κρίνω αυστηρά τα αγαπημένα μου σχήματα. Έτσι βοηθιούνται και όσοι, ελάχιστοι, αγοράζουν ακόμα CD…
Άρθρο του Σάκη Φράγκου, από το περιοδικό RockHard
