 Αψίδα της Νίκης, Ιράκ |
Μνημεία που άρχισαν να κατεδαφίζονται πριν καλά-καλά ολοκληρωθούν, μνημεία που τα χαρίζουν σε πόλεις και αυτές δεν τα θέλουν και άλλα αφιερωμένα σε τόσο αντιπαθητικά πρόσωπα και καταστάσεις που μόνο αρνητικά συναισθήματα προκαλούν. Δεν τα κρίνουμε εμείς, οι κάτοικοι, οι κυβερνήσεις και η ιστορία τα κρίνει.
Μνημείο Ειρήνης και Αδελφότητας, Kars, Τουρκία
 |
Όταν το αποκαλεί «έκτρωμα» ο πρωθυπουργός της χώρας, τότε τα πράγματα σίγουρα δεν είναι καλά για αυτό το μνημείο. Πριν καλά-καλά προλάβει να ολοκληρωθεί το μνημείο Ειρήνης και Αδελφότητας, ο Τούρκος πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογάν ζήτησε να ξεκινήσει η κατεδάφιση του. Αφιερωμένο στις φιλικές σχέσεις μεταξύ Τουρκίας και Αρμενίας, απεικονίζει έναν άνθρωπο κομμένο στη μέση με το ένα μέρος να προσφέρει το χέρι στο άλλο, και το ύψος του φτάνει τα 30μ. Ο Μεχμέτ Ακσόι, ο καλλιτέχνης που το επιμελήθηκε, δηλώνει ότι θα το ξαναφτιάξει κάπου αλλού στον κόσμο- ή μάλλον απειλεί ότι θα το ξαναφτιάξει κάπου αλλού στον κόσμο.
Άγαλμα του Κιμ Ιλ Σουνγκ, Βόρεια Κορέα
 |
Το μπρούτζινο αυτό μνημείο στην μετριοφροσύνη του Κιμ Ιλ Σουνγκ αποτελεί το επίκεντρο του Mansudae Grand Monument, του σημαντικότερου αξιοθέατου του Pyongyang στη Βόρεια Κορέα. Το άγαλμα κατασκευάστηκε το 1972 για τον εορτασμό των 60ων γενεθλίων του ηγέτη (τι, δεν είναι αυτός λόγος για να χτιστεί ένα μπρούτζινο άγαλμα ύψους 22,5 μέτρων;). Αν σκοπεύετε να το επισκεφτείτε ποτέ να ξέρετε ότι οι κάτοικοι της χώρας σέβονται πολύ το μνημείο (τουλάχιστον δημοσίως) και πως όσοι πλησιάζουν το άγαλμα οφείλουν να αφήσουν λουλούδια στα πόδια του. Ο ξεναγός του κάθε γκρουπ συνήθως αγοράζει τα λουλούδια και ύστερα επιλέγει ένα άτομο για να τα εναποθέσει στα πόδια του Κιμ Ιλ Σουνγκ. Και όση ώρα διαρκεί αυτό οι υπόλοιποι πρέπει να υποκλίνονται μπροστά στον ηγέτη. Απλά πράγματα δηλαδή, ταπεινά και καθημερινά.
Άγαλμα του Μεγάλου Πέτρου, Μόσχα, Ρωσία
 |
Οι φήμες λένε ότι ο σχεδιαστής του, Zurab Tsereteli, είχε προτείνει στην Αμερικάνικη κυβέρνηση το σχέδιο αυτό σαν αναπαράσταση του Χριστόφορου Κολόμβου και όταν αυτοί δεν το αγόρασαν το πήγε στη Ρώσικη κυβέρνηση σαν αναπαράσταση του Μεγάλου Πέτρου. Πριν ακόμα ξεκινήσουν οι εργασίες κατασκευής, ο ρώσικος λαός ξεσηκώθηκε επειδή θα φτιαχνόταν στην Μόσχα και όχι στην Αγ. Πετρούπολη- βλέπετε, το μόνο πράγμα που ξεπερνούσε την αγάπη του Μεγάλου Πέτρου για την Αγ. Πετρούπολη ήταν το μίσος του για τη Μόσχα. Φτιάχτηκε το 1998 ως φόρος τιμής στα 300 χρόνια ιστορίας του Ρώσικου ναυτικού και το 2008 ψηφίστηκε το δέκατο ασχημότερο κατασκεύασμα του κόσμου. Ίσως γι’ αυτό η Αγ. Πετρούπολη έχει αρνηθεί πολλές φορές την πρόταση της Μόσχας να μεταφερθεί εκεί το άγαλμα.
Tear Of Grief, Bayonne, Νιού Τζέρσεϊ
 |  |
Δηλαδή «Το Χάσμα της Λύπης», γνωστό και ως «Teardrop» (δάκρυ) έχει καταφέρει να προκαλέσει δάκρυα λύπης στους κατοίκους του Νιού Τζέρσεϊ. Είναι ένα μνημείο αφιερωμένο στα θύματα της 11ης Σεπτεμβρίου και στη «μάχη ενάντια της τρομοκρατίας», και δωρίστηκε στην πόλη από την ρωσική κυβέρνηση το 2006. Αρχικά προοριζόταν να στηθεί στη μέση του Jersey City αλλά όταν το είδαν οι υπεύθυνοι το απέρριψαν πάραυτα. Οι κάτοικοι της περιοχής δηλώνουν ότι τους θυμίζει γυναικείο γεννητικό όργανο και οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι καταλαβαίνουμε το γιατί.
Αψίδα της Νίκης, Ιράκ
 |
Γνωστή και ως «Τα Σπαθιά του Qādisīyah», «Η Αψίδα του Θριάμβου» και «Τα Χέρια της Νίκης». Κατασκευάστηκε στη Βαγδάτη το 1989 μετά από εντολή του τότε προέδρου Σαντάμ Χουσεΐν για τον εορτασμό της νίκης του Ιράν στον πόλεμο με το Ιράκ. Οι New York Times το χαρακτήρισαν ως το «πιο αναιδές σύμβολο της βίαιης και καταπιεστικής κυβέρνησης του Χουσεΐν».
www.thea.gr
