Σάββατο 21 Μαρτίου 2015

Η Σεφ Annabel Lecter Μετατρέπει τους Εφιάλτες μας σε Τούρτες

Η Σεφ Annabel Lecter Μετατρέπει τους Εφιάλτες μας σε Τούρτες
Τα κέικ της σεφ ζαχαροπλαστικής Annabel de Vetten a.k.a Annabel Lecter, της γυναίκας που βρίσκεται πίσω από το Conjurer's Kitchen, έχουν την μορφή ανθρώπινων σκελετών, κομμένων παιδικών κεφαλιών και ταριχευμένων ζώων. Είναι ένας συνδυασμός υψηλής τέχνης (η Annabel αρχικά σπούδαζε γλυπτική), των μακάβριων έργων και των επιδορπίων.



Όλες οι φωτογραφίες είναι ευγενική παραχώρηση της Chef Annabel Lecter.
Είμαι οπαδός και των τριών αυτών στοιχειών, οπότε πρόσφατα μίλησα μέσω Skype με την Annabel για να μάθω από πού αντλεί την έμπνευσή της, τι απαντάει σε αυτούς που της λένε πω «προμοτάρει τον κανιβαλισμό» και αν πιστεύει ότι υπάρχει κάτι που παραείναι περίεργο για να γίνει γλυκό. 

- Σε ενδιέφεραν αυτές οι κάπως νοσηρές θεματικές και πριν την ζαχαροπλαστική;
Annabel Lecter: Σίγουρα. Όταν με ρωτάνε γιατί κάνω όλα αυτά τα σκοτεινά και ασυνήθιστα πράγματα, τους απαντάω ότι θα ήταν περίεργο για μένα να μην τα κάνω. Αν άρχιζα ξαφνικά να κάνω ροζ, κοριτσίστικα κέικ με λουλουδάκια, όλοι οι φίλοι μου αλλά και η οικογένειά μου θα νόμιζαν ότι μου είχε στρίψει. Σπούδασα ταρίχευση στο πανεπιστήμιο, καθώς και εφέ και τεχνικές που χρησιμοποιούνται σε ταινίες τρόμου - ήταν πάντα πράγματα που μου άρεσαν. Στα 16 ήμουν λίγο goth και τριγύρναγα στα νεκροταφεία. Μου αρέσει γενικά το σκοτάδι και τα νοσηρά πράγματα, αλλά ήθελα πάντα να υπάρχει μέσα σε αυτά και κάτι πιο «ανάλαφρο». Δεν είμαι δηλαδή κάποιο σκοτεινό και καταθλιπτικό άτομο. 

Πριν ασχοληθώ με την ζαχαροπλαστική, ήμουν ζωγράφος. Από τότε που κράτησα στυλό στα χέρια μου, ζωγράφιζω και βάφω πράγματα. Σπούδασα γλυπτική στο πανεπιστήμιο. Μεγαλώνοντας στην Γερμανία -η ταρίχευση είναι ιδιαίτερα δημοφιλής εκεί- υπήρχαν ταριχευμένοι σκίουροι στον διάδρομο του σπιτιού του παππού μου. Οπότε η ταρίχευση μου έδωσε κάτι που μπορούσα να χρησιμοποιήσω στη γλυπτική που έκανα στο πανεπιστήμιο. Ένα από τα κομμάτια μου ήταν μια ταριχευμένη κουκουβάγια που είχε από πάνω της ένα κεφάλι από μια κέρινη κούκλα μωρού.
Από εκεί σου ήρθε η ιδέα για το σοκολατένιο μωρό;
Ήταν μια τηλεοπτική εκπομπή και ήθελαν κάτι πολύ, πολύ άρρωστο. Ήθελαν κάτι που να τρώγεται. Ήταν ο πιλότος της εκπομπής και βασιζόταν στην ιδέα του «τι θα προτιμούσες να κάνεις». Δεν νομίζω ότι προβλήθηκε ποτέ. Ένα από τα πράγματα λοιπόν ήταν το «προτιμάς να φας αυτό το σοκολατένιο κεφάλι μωρού» ή κάτι άλλο που είχαν. Όταν τους έδειξα το σοκολατένιο κεφάλι μωρού είπαν κατευθείαν το ναι. Από εκεί ήρθε αυτό λοιπόν. Έχω ακόμα το καλούπι.
Πώς κατέληξες να κάνεις αυτό ως επάγγελμα;
Είναι αρκετά βαρετό. Μου ζήτησαν να κάνω μια γαμήλια τούρτα για έναν γάμο κάπως DIY. Ήξερα πώς να φτιάχνω μια τούρτα, αλλά δεν ήξερα πολλά για το πώς να την διακοσμήσω. Διάβασα λοιπόν μερικά βιβλία και έπεσα με τα μούτρα. Νομίζω έκανα και ένα μάθημα, αλλά γενικά τα έμαθα μόνη μου. Οι πρώτες φορές ήταν δοκιμαστικές, αλλά σιγά σιγά μου ζητούσαν διάφοροι γνωστοί μου να τους φτιάξω γλυκά και κάπως έτσι άρχισε να θεμελιώνεται ως η δουλειά μου. Ο λόγος που ξεχώρισα ήταν οι θεματικές των κέικ μου που ήταν ασυνήθιστες. Ήμουν κανονική ζωγράφος τότε, από αυτό ζούσα, αλλά έφτασα στο σημείο που τα παράτησα όλα για να ασχοληθώ με την ζαχαροπλαστική. Ρώτησα τον εαυτό μου τι θα προτιμούσα από τα δύο και η απάντηση ήταν τα κέικ. Είναι φοβερό. Έχουν περάσει 4 χρόνια από τότε και έχω συνέχεια δουλειά. Αν κάποιος θέλει μια περίεργη γαμήλια τούρτα, έρχεται σε μένα.
Στο site σου λες ότι δεν υπάρχει κάτι που είναι πολύ περίεργο για σένα. Ποιο είναι το πιο περίεργο πράγμα που σου έχουν ζητήσει;
Το πιο περίεργο παράδειγμα ήταν η τούρτα S&M. Με πήρε μια κυρία και μου είπε: «Μπορεί να σας φανεί περίεργο αυτό που θα σας ζητήσω, αλλά...». Αυτά είναι τα αγαπημένα μου τηλεφωνήματα. Της απάντησα πως ναι, ό,τι θέλει θα το κάνω. Ήθελε λοιπόν κάτι που να αντικατοπτρίζει τα ενδιαφέροντά της, αλλά ταυτόχρονα κάτι στιλάτο και όχι υπερβολικό. Ήταν για το γάμο της και δεν ήθελε να σοκάρει κανέναν. Κάποια κομμάτια της έρευνας που έκανα είχαν...ενδιαφέρον (μάλιστα πολλά από αυτά τα έχω μπλοκάρει από το μυαλό μου). Παραμένει ακόμα ένα από τα αγαπημένα μου project, γιατί από μακριά είναι μια πολύ όμορφη τούρτα. Ήταν μια υπέροχη κυρία. Της παρέδωσα την τούρτα στο μπουντρούμι της. Ήταν μια 50άρα που είχε και μια δεύτερη ζωή.
Υπάρχουν σχέδια που δεν αναλαμβάνεις;
Κάποιος με είχε πάρει και μου ζήτησε cupcakes σε σχήμα αιδοίου. Πρώτον δεν κάνω cupcakes και δεύτερον δεν ασχολούμαι με κάτι που απεικονίζει γεννητικά όργανα. Δεν είναι για μένα αυτά. Υπάρχουν άλλοι που κάνουν τέτοια. Επίσης, δεν αναλαμβάνω γλυκούλικα πράγματα. Έχω απορρίψει δουλειές γιατί δεν κάνω ας πούμε (κλασσικές) παιδικές τούρτες. Αλλά πλέον δεν με παίρνουν κιόλας για τέτοια. Αν θέλουν βέβαια μια τούρτα Halloween το κάνω.
Αν και μια φορά είχα φτιάξει κάτι κομμένους όρχεις. Ήταν όμως για μια ταινία και ήταν μέσα σε βάζο, τέτοια. Ήταν πιο... ιατρικό.
Δέχεσαι πολλά αρνητικά σχόλια στο διαδίκτυο;
Είναι κομμάτι της δουλειάς μου. Μου λένε ότι είμαι άρρωστη, με ρωτάνε πως κάνω αυτά που κάνω. Τους απαντάω ότι στο κάτω-κάτω είναι απλά μια τούρτα, ένα κέικ. Τροφή είναι. Δεν θάβω ούτε ξεθάβω κανέναν, δεν σκοτώνω κανέναν. Είναι απλά φαί. Αν δεις τι μου λένε για το κεφάλι του μωρού, μου λένε πως είμαι σατανίστρια και ότι υποκινώ τον κανιβαλισμό. Με λένε επίσης και ρατσίστρια επειδή το μωρό είναι λευκό. Είναι απίστευτα. Με ρωτούσαν μάλιστα αν πειράχτηκα και τους απάντησα πως όχι γιατί δεν είμαι κάτι από αυτά που με κατηγορούν. Αν όμως κάποιος έλεγε πως ήταν κακοφτιαγμένα, τότε θα έβαζα τα κλάματα. Αν κάποιος έλεγε πως είχαν απαίσια γεύση, τότε θα με πείραζε. Τα υπόλοιπα τα βρίσκω απλά διασκεδαστικά. Είναι όλα θέμα προτεραιοτήτων.

 

 

http://www.vice.com

Το άρθρο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο VICE US. 
Από τη στήλη 'Post Mortem' 
 Simon Davis