Δες αυτό: Γαλλικά ζόμπι στην τηλεόραση

Οικογενειακό δράμα, μεταφυσικό μυστήριο, σειρά τρόμου, κι όλα αυτά στα Γαλλικά. Το “Revenants” είναι όσο τέλειο ακούγεται. 

Είναι ένα ακόμα οικογενειακό δράμα σε μια απομονωμένη επαρχιακή σκοτεινή πόλη. Με την κοινότητα των κατοίκων, τους δεσμούς και τα μυστικά τους. Με τις οικογένειες που περνάνε τις δυσκολίες τους και έρχονται ξανά κοντά για να αντιμετωπίσουν τις κρίσεις. Με φιλίες που δοκιμάζονται. Με έρωτες που ανθίζουν και μαραίνονται.

Α και ναι, με ένα μάτσο ανθρώπους που επιστρέφουν από τους νεκρούς τέσσερα χρόνια μετά τον θάνατό τους.

Η Γαλλική σειρά “Les Revenants” (“Τα Φαντάσματα”, λέει το google translate, ενώ στην Αγγλία παίχτηκε ως "The Returned" και ήταν η πρώτη πλήρως υποτιτλισμένη σειρά που έπαιξε το Channel 4 εδώ και 20 χρόνια) έχει νεκρούς, έχει πρώην νεκρούς, έχει τρόμο, έχει πνιγηρή ατμόσφαιρα, έχει αγωνία και μυστήριο, και αξίζει να την αναζητήσεις. Είναι η απόδειξη πως σπουδαία μη αγγλόφωνη τηλεόραση δεν κάνουν μόνο οι Δανοί κι ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης.
Κάθε ένα από τα 8 επεισόδια της πρώτης σεζόν (μια φανταστική παραγωγή που πήρε χρόνια να ολοκληρωθεί και προβλήθηκε στα τέλη του 2012 στο Canal+) είναι ονομασμένο από έναν από τους χαρακτήρες που επιστρέφουν και έρχεται να προσθέσει μια νέα οπτική, και νέα στοιχεία, στο παζλ του μεταφυσικού μυστηρίου, αλλά και στο δραματικό ψηφιδωτό του χάρτη προσώπων του χωριού. 

Η ιστορία ξεκινάει με ενα δυστύχημα, όταν ένα σχολικό πέφτει σε μια απότομη στροφή ενός βουνού, με αποτέλεσμα να θρηνήσουμε θύματα. 4 χρόνια μετά, λίγο πριν το μνημόσυνο των ανθρώπων του χωριού που ακόμα προσπαθούν να ξεπεράσουν την απώλεια, ένας-ένας οι αγαπημένοι τους αρχίζουν να επιστρέφουν.
Το πρώτο επεισόδιο ας πούμε λέγεται “Καμίλ”, και σε αυτό παρακολουθούμε την ιστορία από την οικογένεια ενός μικρού κοριτσιού. Είναι πλέον μια οικογένεια διαλυμένη, μια μεγαλύτερη αδερφή που αναζητεί συνεχώς ερεθίσματα μακριά από το σπίτι, ένας πατέρας που έχει απομακρυνθεί, μια μητέρα που προσπαθεί να κάνει το επόμενο βήμα- και ξαφνικά, ένα απόγευμα, η Καμίλ είναι ξανά εκεί. Σα να μην πέρασε μια μέρα. Δεν έχει ιδέα τι της έχει συμβεί, απορεί γιατί η μητέρα της την κοιτάζει τόσο περίεργα.

Σταδιακά αρχίζουμε να γνωρίζουμε περισσότερους χαρακτήρες, επιστρέφοντες και μη (μεταξύ αυτών κι έναν σίριαλ κίλερ) ενώ μαθαίνουμε περισσότερα για το τι συμβαίνει. Οι άνθρωποι που επιστρέφουν συνοδεύονται από διάφορα απειλητικά συμβάντα, φώρα που ανοιγοκλείνουν, περίεργα σημάδια σε σώματα και άλλα παράξενα.
Δε θα ήταν απαραίτητα κάτι που μας ενδιαφέρει όλο αυτό, όμως η σειρά το πιάνει πολύ σωστά το ζήτημα. Το χωριό στο οποίο διαδραματίζεται η ιστορία έχει χαρακτήρα από μόνο του. Ένα επιβλητικό, μουντό, απομονωμένο μέρος που δε γίνεται παρά να σου φέρει στο μυαλό το “Twin Peaks” και όχι μόνο επειδή εκεί συμβαίνου (για να δανειστούμε τα αθάνατα λόγια του Δημοσθένη Καρμοίρη) “strange things”. Πολύ απλά, θες να δεις κι άλλες ιστορίες σε αυτό το χώρο.

Με το καλημέρα, η σειρά κοιτάει να σε κάνει να ενδιαφερθείς για τους χαρακτήρες της, είτε δείχνοντάς σου την κατάσταση από την πλευρά των χαροκαμένων συγγενών, είτε βάζοντάς σε στη θέση εκείνων που επιστρέφουν. Η αλληγορική διάσταση του στόρι είναι πολύ ισχυρή: Μιλάει για το πώς όλοι μας προσπαθούμε να προσπεράσουμε τραυματικά γεγονότα και πάντα κάτι μας κρατά πίσω- εδώ αυτό το ‘κάτι’ έρχεται με πολύ βίαιο και κυριολεκτικό τρόπο, και είναι οι ίδιοι οι νεκροί.
Αυτά τα ζόμπι δεν είναι βίαια, δεν δαγκώνουν σάρκες, δεν είναι ανεγκέφαλα όντα- όμως όπως όλα τα ζόμπι, οδηγούνται κι αυτά από το ένστικτο. Καθώς οι άνθρωποι αυτοί απλώς μια μέρα είναι ξανά ζωντανοί, έχει ενδιαφέρον που τους οδηγεί το ένστικτό τους, σε μια φανταστική εξερεύνηση του τι είναι αυτό που μας κάνει τελικά ζωντανούς.

http://www.oneman.gr