Purely Belter
Αρκετό καιρό πριν το όνομά του αρχίσει να φέρνει στο μυαλό διεύθυνση e-mail, το St. James' Park, το γήπεδο της Νιούκαστλ, ήταν το σκηνικό της ιστορίας δύο Τζόρντις (σ.σ κάτοικοι της περιοχής του Νιούκαστλ) από την εργατική τάξη, που προσπαθούσαν να αυξήσουν το εισόδημά τους για να πάρουν διαρκείας για την αγαπημένη τους ομάδα. Αν βάλουμε στην άκρη τη φτωχή φιλική συμμετοχή του Άλαν Σίρερ, η ταινία είναι πανέξυπνη, γεμάτη χιούμορ και χαρακτηριστική γλώσσα. Η ερμηνεία των δύο παιδιών κάνει τους χαρακτήρες τους συμπαθείς σε όλους. Και ενώ οι χαρακτήρες είναι πειστικοί, δεν υπάρχει κάτι το υπερβολικό και στην αποστολή τους. Κάθε σύγχρονος οπαδός μπορεί να συσχετιστεί με αυτό που οι Τζόρντις αναπολούν εδώ και καιρό. Την εποχή όπου δεν χρειαζόταν να είσαι πλούσιος για να παρακολουθήσεις ποδόσφαιρο...
Zidane: A 21st Century Portrait
Θυμίζοντας το πρόγραμμα του Skysports PlayerCam, τo A 21st Century Portrait ακολουθεί τον Ζιζού με και χωρίς τη μπάλα, σε ένα μόνο παιχνίδι της Ρεάλ Μαδρίτης με αντίπαλο τη Βιγιαρεάλ. Για τους μη ποδοσφαιρόφιλους, 90 λεπτά από έναν καραφλό Γάλλο που δείχνει τις διαθέσεις του, σκέφτεται και κοπιάζει, ακούγεται ως ένας επιτηδευμένος καλλιτεχνικός... εφιάλτης. Για αυτούς που γουστάρουν, είναι ένα λαμπερό, μαγευτικό ποδοσφαιρικό πορνό, που σε κάνει να σκέφτεσαι ότι δεν απέχεις και πολύ από τον σπουδαίο Γάλλο. Μέχρι να πάρει τη μπάλα στα πόδια του...
Bostock's Cup
Μία όχι και τόσο γνωστή ταινία από το 1999, στην οποία έπαιξαν οι πρώην παίκτες της μικρούλας Μπόστον Στάνλεϊ (Ο Τιμ Χίλι, ο Νικ Χάνκοκ και ο Ραλφ Λίτλ), αναπολώντας τη σπουδαία νίκη τους στο Κύπελλο πριν από 28 χρόνια. Γεμάτη από το ιδιαίτερο χιούμορ των χαμηλότερων κατηγοριών και του ποδοσφαίρου αλάνας -έναν γκέι φυσικοθεραπευτή, ένα γήπεδο με κλίση 45 μοιρών και έναν ποδοσφαιριστή με το παρατσούκλι "παπούτσια" επειδή μια φορά εμφανίστηκε για προπόνηση με ένα νέο ζευγάρι παπούτσια- Το Bostock's Cup είναι μια κλασική ταινία, που μπορεί να καθηλώσει και τους μη ποδοσφαιρόφιλους.
Δυστυχώς, δεν υπάρχουν πλάνα για την επανάληψη της ταινίας, αν και οι παίκτες εμφανίστηκαν για ένα φιλανθρωπικό αγώνα...
Escape to Victory
Θα μπορούσε να είναι η νικήτρια της κατηγορίας. Τόσο κακή, που είναι καλή. Η ταινία εξέπληξε με την απόδοσή της στο box office. κι αυτό γιατί αποτελεί πιθανότατα την πιο γελοία ιδέα που έχει υπάρξει για ένα ποδοσφαιρικό έργο. Ο Μάικλ Κέιν παρακολουθεί τον Πελέ, τον Μπόμπι Μουρ, τον Όσι Αρντίλες, αρκετούς παίκτες της Ίπσουιτς (μη ρωτήσετε ποιους) και τον Σιλβέστερ Σταλόνε -ναι, τον Σιλβέστερ Σταλόνε - να παίζουν τους Βρετανούς και Αμερικανούς αιχμαλώτους πολέμου που υποχρεούνται να αγωνιστούν σε έναν ποδοσφαιρικό ματς απέναντι στην Εθνική ομάδα των Ναζί, που έχει κατακτήσει το Παρίσι. Πρέπει να πούμε περισσότερα; Θα πούμε.
Ο θρύλος λέει ότι ο Σταλόνε ήθελε να πετύχει το νικητήριο γκολ. Το πρόβλημα ήταν ότι έπαιζε τερματοφύλακας. Προφανώς, το σενάριο ξαναγράφτηκε, προκειμένου το παιχνίδι να πάει στα πέναλτι και ο Σταλόνε να γίνει ήρωας.
The Damned United
Η προσωπικότητα του Μπράιαν Κλαφ ήταν πολύ μεγαλύτερη από κάθε οθόνη κινηματογράφου και οι 44 μέρες του στη Λιντς μια μεγάλη τραγωδία. Το να ενσαρκώσει τον άνδρα, τον μύθο και τον θρύλο αποτελούσε μια δύσκολη δουλειά για τον Μάικλ Σιν, που στο παρελθόν είχε παίξει τον Τόνι Μπλερ, τον Κένεθ Γουίλιαμς και τον Ντέιβιντ Γουίλιαμς, αν και όχι όλους με τη μία.
Περισσότερο γλυκιά και πιο κοντά στην εκδοχή της οικογένειας Κλαφ από την οδυνηρή νουβέλα του Ντέιβιντ Πις στην οποία βασίστηκε, η ιστορία δένει ωραία με τον κινηματογράφο, αλλά το καθοριστικό είναι ότι δεν χάνει τους πολύχρωμους και ενδιαφέροντες χαρακτήρες. Ο εγωπαθής Κλαφ ήταν παράλληλα αίνιγμα και ενθουσιασμός. Αν και αποδυναμωμένα, η ταινία συλλαμβάνει καλά αυτά τα στοιχεία, γεγονός που την κάνει must για τους φίλους του ποδοσφαίρου με αγάπη για τον πραγματικό special one. Ακριβής; Ίσως όχι. Αλλά σίγουρα συναρπαστική.
Shaolin Soccer
Mπορεί να υπάρξει πιο cool ταινία; Πολύ γέλιο, όμορφες Κινεζούλες, τρελά υπερβολικές πολεμικές τέχνες και ποδόσφαιρο. Συγγνώμη, αλλά έτσι θα έπρεπε να υπάρχουν οι πολεμικές τέχνες ΜΕΣΑ στο ποδόσφαιρο! Με υπερδυνάμεις, εκθαμβωτικά ακροβατικά, περισσότερες κλωτσιές στον αέρα από τη Μάχη του Σαντιάγο και μια μικρή βοήθεια από την τεχνολογία, οι αγώνες είναι γεμάτοι με ασταμάτητη δράση που κόβει την ανάσα. Περισσότερο βιντεοπαιχνίδι παρά ταινία, το Shaolin Soccer είναι πιθανόν το πιο απολαυστικό ποδοσφαιρικό φιλμ που υπάρχει. Στην πραγματικότητα, μπορείτε να βγάλετε τη λέξη ποδόσφαιρικό. Είναι ένα από τα πιο απολαυστικά φιλμ ever!
Bend it like Beckham
Έμπνευση για κάθε αγοροκόριτσο εκεί έξω, η Τζες Μπάμρα αγνοεί την πίεση από τους Ινδο-Βρετανούς γονείς της και παίζει ποδόσφαιρο σε μια τοπική γυναικεία ομάδα. Ως Τζες, η Παρμίντερ Νάγκρα παλεύει όχι μόνο απέναντι στους αντίπαλους και τα αγόρια, αλλά και απέναντι στις δοκιμασίες και τα βάσανα του να μεγαλώνει ως Βρετανο-Ασιάτισσα δεύτερης γενιάς. Τα πράγματα πήγαν καλά για τη Νάγκρα, που σύντομα εντοπίστηκε από τα μεγαθήρια της τηλεοπτικής σειράς «Στην Εντατική». Η συμπαίκτριά της στη μεγάλη οθόνη, Κίρα Νάιτλι, επίσης μετακόμισε στο Λος Άντζελες. Και όχι για να παίξει στους Γκάλαξι.
There's only one Jimmy Grimble
Σαν το Full Monty με ποδόσφαιρο, αυτή η ταινία του 2000 είναι τόσο ξεδιάντροπα βρετανική, που τόλμησε το κλισέ του να βάλει τον Ρόμπερτ Κάρλαϊλ ως τον μέντορα του πρωταγωνιστή. Αν αφήσουμε στην άκρη τα στερεότυπα πάντως, η ταινία είναι... must με το στιλ της. Ο Γκριμπλ βιώνει το όνειρο που κάθε τύπος είχε ως πιτσιρικάς. Το να τον ανακαλύψει η αγαπημένη του ομάδα. Η φαντασίωση του Τζίμι γίνεται πραγματικότητα όταν του δίνουν ένα ζευγάρι μαγικά παπούτσια που υποτίθεται ότι άνηκαν σε ένα θρύλο της Μάντσεστερ Σίτι. Τον αφήνουν να ξεχάσει το νευρικό παιδί που τα... έκανε πάνω του στα σχολικά ματς και του παρέχουν ένα ευπρόσδεκτο διάλειμμα για την ήττα, το ρομάντζο, το χιούμορ τουαλέτας και τα στερεότυπα του βορρά που αποτελούν τη ζωή του εκτός αγωνιστικού χώρου. Αλλά του δίνουν ταλέντο τα παπούτσια; Καθαρό και ανόθευτο προϊόν των παιδιών...
Fever Pitch
Το βιβλίο του Νικ Χόρνμπι κατάφερε περισσότερο από κάθε άλλο να περιγράψει το τεράστιο άγχος του οπαδού. Η μεταφορά του στη μεγάλη οθόνη προσπαθεί να κάνει το ίδιο κόλπο, με τον περισσότερο Χολιγουντιανό τρόπο ενός love story, στο οποίο πρωταγωνιστεί ο Κόλιν Φερθ. Χάρη στο έξυπνο σενάριο (και τον θαυμάσιο υποστηρικτικό ρόλο του Μαρκ Στρονγκ) πάνω-κάτω τα καταφέρνει.
Το σκηνικό αφορά την δραματική κατάκτηση του τίτλου του 1989 από την Άρσεναλ και ο Φερθ πρωταγωνιστεί ως τρελός «Κανονιέρης», του οποίου η ζωή περιστρέφεται γύρω από την ομάδα. «Δεν ξέρω αν η ζωή μου είναι σκατά επειδή η Άρσεναλ είναι σκατά ή το αντίθετο!». Σε βάρος των προσωπικών του σχέσεων.
Αν ο/η σύντροφός σου δεν είναι ποδοσφαιρόφιλος/η ίσως βοηθήσει να τον/την κάνεις να καταλάβει τι περνάς σε εβδομαδιαία βάση. Ίσως, αλλά πιθανόν όχι. Kάποιοι συνεχίσουν να βλέπουν έναν ενήλικα να κλαίει επειδή ένα μάτσο εκατομμυριούχοι νίκησαν κάποιους άλλους εκατομμυριούχους.
Mike Bassett: England manager
Όπως φάνηκε και στο σινεμά, αυτή η ταινία μπορεί να σοκάρει κάποιον ποδοσφαιρικά παρθένο. Για αυτούς που το παιχνίδι είναι πιο σημαντικό από το γάμο, ωστόσο, θα είναι αδύνατον να μην αγαπήσουν την ταινία και τον πλούτο της σε εσωτερικά αστεία, όπως το γράμμα του Μικ Σάνον κάτω από το χαλί και την αξιοσημείωτη ομάδα της Εθνικής Ιρλανδίας.
Θα εντοπίσετε τις προφανείς καρικατούρες παικτών (τον τερματοφύλακα με την αλογοουρά, τον μεθυσμένο Τζόρντι, το ψυχωτικό αμυντικό, τον playboy μέσο), θα σιγογελάσετε στο τραγούδι για το Παγκόσμιο Κύπελλο, θα σας γυρίσουν τα μάτια από τον εχθρικό Τύπο, θα συμπονέσετε τον άτυχο πρώην προπονητή της Νόριτς και το κυριότερο, θα πανηγυρίσετε όταν βάλει γκολ η Αγγλία.
Μετά τη δύσκολη πρόκριση στα τελικά του Μουντιάλ, χάρη στη σοκαριστική νίκη του Λουξεμβούργου απέναντι στην Τουρκία, δεν υπάρχουν πολλές ελπίδες για τον Μάικ Μπάσετ, αλλά με την επιμονή και την αποφασιστικότητά του να παίξει «γαμώ-τέσσερα-τέσσερα-δύο» και με τον Ρούντιαρντ Κίπλινγκ ως έμπνευσή του, οδηγεί το τσούρμο των απροσάρμοστων προς τη δόξα...
www.gazzetta.gr
