H Ινδιάνα πριγκήπισσα Ποκαχόντας υπήρξε η πρώτη ηρωίδα της Αμερικής. Έσωσε πολλούς αποίκους από το θάνατο, συνέβαλλε αποφασιστικά στην ειρήνη κι έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από τον βασιλιά της Αγγλίας.
Η ζωή της αποτέλεσε το θέμα ενός δημοφιλούς λαϊκού θρύλου της Αμερικής, που έγινε γνωστός σε πολλές χώρες μέσα από την ομώνυμη ταινία κινουμένων σχεδίων της Ντίσνεϋ.
Γεννήθηκε το 1595 σ' ένα μικρό χωριό της Βιρτζίνια. Το πραγματικό της όνομα ήτανΜατουάκα. "Ποκαχόντας" σημαίνει "παιχνιδιάρα"...έτσι τη φώναζαν όταν ήταν παιδί. Ήταν κόρη του Παουχάταν, παντοδύναμου αρχηγού της φυλής Αλγκόνκουιν.
Σύμφωνα με τον θρύλο, το 1607, η 12χρονη Ματουάκα είδε αιχμάλωτο στα χέρια της φυλής της τον ηγέτη της αγγλικής αποικίας του Τζέιμσταουν στη Βιρτζίνια, Τζον Σμιθ. Θεωρείται ότι τον έσωσε από βέβαιο θάνατο, καθώς λίγο πριν τον σκοτώσουν, παρακάλεσε τον πατέρα της να του χαρίσει τη ζωή.
Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά ότι η ιστορία αυτή είναι αληθινή. Κυρίως, γιατί η μόνη επειβεβαίωση είναι η διήγηση του ίδιου του Τζον Σμιθ, 17 χρόνια αργότερα. Η Ματουάκα, όμως, ήταν υπαρκτό πρόσωπο και χρωστά τη δημοτικότητά της στην υπόλοιπη ζωή της.
Το 1613 έπεσε θύμα απαγωγής από τους Άγγλους και μεταφέρθηκε στο Τζέιμσταουν για να γίνει η ανταλλαγή της με άγγλους αιχμαλώτους. Εκεί έγινε χριστιανή κι ένα χρόνο αργότερα παντρεύτηκε τον άγγλο άποικο και χήρο Τζον Ράλφι, καπνοπαραγωγό στη Βιρτζίνια. Ο γάμος τους έφερε οκτώ χρόνια ειρήνης μεταξύ των αποίκων και των Ινδιάνων.
Η πριγκήπισσα έμαθε αγγλικά, ονομάστηκε Ρεβέκκα και επισκέφθηκε τον βασιλιά της Αγγλίας Ιάκωβο Α' στο Λονδίνο την άνοιξη του 1616, όπου έγινε δεκτή με ενθουσιασμό και απέκτησε το κύρος της διασημότητας.
Όμως, ο αποχωρισμός της από τη φυλή και την πατρίδα της τής στοίχισε ακριβά. Το ινδιάνικο ταπεραμέντο της δεν άντεξε το αγγλικό κλίμα και την ξενιτιά.
Η Ποκαχόντας αρρώστησε ύστερα από εφτά μήνες (από πνευμονία, ευλογιά ή φυματίωση)και πέθανε το 1617, λίγο πριν επιστρέψει στην Αμερική, σε ηλικία 22 ετών.
 |
| To αγαλμα της Ματουάκα βρίσκεται στην Βιρτζίνια για να μας τη θυμίζει. |
http://aneiromai.blogspot.com
