Αφιέρωμα στα φαγητά των 90s. Ναι, διάολε!

Θα μιλήσουμε για την χρυσή εποχή ,την ξέγνοιαστη εποχή, την εποχή πριν αρχίσουν να μας νοιάζουν τα Τρανς λιπαρά, πριν γίνουν όλα τα δημητριακά ολικής άλεσης, την εποχή που σνομπάραμε τις σαντουιτσάρες και τα σουβλάκια και μας ένοιαζαν μόνο οι σαχλαμάρες του ψιλικατζή της γειτονιάς.














Γαριδάκια «Τι & Τι»

Τετράγωνα γαριδοτσίπς, με γεύση πίτσας. Δεν θυμόμαστε αν η γεύση έκανε την διαφορά ή το εκπληκτικό σχήμα τους, όπως και να έχει ήταν η πρώτη επιλογή όταν αναζητούσαμε «πατατάκια».
Κρουασάν «Chipicao»

Από τις πρώτες επιλογές κάθε παιδιού για κρουασάν. Σε κλασσική γεύση πραλίνα ή ανάμεικτο. Bonus του προϊόντος ο χαρακτήρας του Chipicao. Ναι, μάλλον ήταν ο νώθος αδελφός του Fido Dido…
Μέντες «Smint»

Πέπλο μυστηρίου είναι απλωμένο πάνω από την επιγραφή στο κουτί που έλεγε πως υπερβολική κατανάλωση μπορεί να αποφέρει στομαχικές διαταραχές. Ήταν τόσο νόστιμες –αν και ξινές- που απλά τις κατάπινες με με δαγκωνιά. Για τους καρδιοκατακτητές…
Παγωτό γρανίτα «Solero Shots»

Ξινό πράγμα. Στην αρχή σε απωθούσε, μετά κόλλαγες. Την διαφορά έκανε το κουτί και ο τρόπος κατάποσης. Η μαγεία των Solero κρυβόταν πίσω από τα μπιλάκια από τα οποία αποτελούταν. Before molecular cuisine there was Solero Shots…
Τσίχλα «Roll' up»

Σε ένα κυλινδρικό κουτάκι, τυλιγμένη σε ρολό, η τσίχλα ένα μέτρο δεν είχε πολλά να σου προσφέρει. Σχετικά άνοστη, γινόταν πολύ σκληρή γρήγορα. Όμως, ήταν ένα ολόκληρο μέτρο, ένιωθες επικίνδυνος με αυτό το πράγμα στα χέρια σου.
Τσίχλα «Tubble gum»

Δεν θυμόμασταν πως λεγόταν αλλά ευτυχώς την βρήκαμε! Τσίχλα που έβγαινε μέσα από σωληνάριο. Λιωμένη και μαλακή σαν να την είχε ήδη μασήσει κάποιος για σένα. Απίστευτη γεύση που δυστυχώς τελείωνε γρήγορα. Δεν υπήρχε περίπτωση να μην προσπαθήσεις να ρουφήξεις  κάθε απομεινάρι από μέσα.
Μπισκότο «Choco Bloom»

Τίμιο μπισκότο από την Αλλατίνη. Γέμιση, αλλά και επικάλυψη σοκολάτας. Δεν είμαστε σίγουροι αν έμεινε στην ιστορία για την γεύση του ή για την απόλυτα αποστομωτική έκφραση που μας δώρισε. Στο δικό μου κάνει Bloom, στο δικό σου Choco Βloom.
Καραμέλες «PEZ»

Προσωπική μας άποψη πως οι καραμέλες PEZ είναι το highlight  του άρθρου. Όχι για την γεύση τους, αλλά για το κουτάκι τους. Άπειροι διαφορερικοί χαρακτήρες, από τα Looney Tunes μέχρι και τον Darth Vader. Έπρεπε να κουνήσεις το κεφάλι του χαρακτήρα για να σου «ξεράσει» μια καραμέλα, όμως πάντα άνοιγες ολόκληρη την κατασκευή. Αποτέλεσμα να σπάει με τα πολλά, ώστε να αγοράζεις καινούριο χαρακτήρα και να μην παίρνεις μόνο τα «ανταλλακτικά». Όπως και να έχει, είναι νούμερο 1 στην καρδία μας. Είναι το μόνο πράγμα που αν υπήρχε ακόμα, πραγματικά θα ντρεπόμασταν να το ψωνίσουμε, με αποτέλεσμα να νοσταλγούμε και την ύπαρξη του αλλά και τα χρόνια που πέρασαν.

Τσίχλες «Shock»

Τσίχλες «φάρσες» σε τρεις διαφορετικές εκδόσεις. Η πρώτη ήταν το κουτάκι με τις παραλληλόγραμες τσίχλες από το οποίο προεξείχε η μια. Αν την τραβούσες πάθαινες ηλεκτροπληξία. Η δεύτερη ήταν στο ακριβώς ίδιο σχήμα μόνο που αντί να σε ηλεκτρίζει σου έπιανε το χέρι σαν ποντικοπαγίδα. Η τρίτη επιλογή (και αγαπημένη μας) ήταν μια βρώσιμη τσίχλα η οποία είχε τόσο κακή και ξινή γεύση που σου δημιουργούσε πονοκέφαλο. Δεν ξέρω για σας, εμάς πάντως, μας πονούσαν τα μηνίγγια.
Γλυφιτζούρια «whistle pops»


Σε γεύσεις για όλα τα γούστα. Προφανώς και δεν τα αγόραζες για αυτόν τον λόγο όμως. Αν ήθελες καλό γλειφιτζούρι πήγαινες στα Chupa Chups που είχαν και μια τσίχλα «να» μέσα. Το όλο θέμα ήταν η σφυρίχτρα. Οι απόκρυφοι ήχοι που έβγαζε ξυπνούσαν τον μικρό βουκόλο που έκρυβες μέσα σου. Είναι αρκετό για να καθοδηγήσεις ολόκληρο κοπάδι από πρόβατα ή στην χειρότερη να υπνωτίσεις μια κόμπρα.
«Nutella sticks»


Κατά πάσα πιθανότητα δεν τρώγαμε την αυθεντική νουτέλα αλλά κάποια απομίμηση. Το θέμα είναι όμως οτι ήταν πάντα μια μικρή απόλαυση. Έτρωγες νουτέλα ουσιαστικά με τα χέρια οπότε ήταν αρκετό. Σε αυτό το σημείο να κάνουμε και μια αναφορά στις μικρές καρδούλες που ήταν γεμισμένες μισές-μισές με πραλίνα και βανίλια. Την διαφορά την έκανε αυτό το σπατουλάκι που υπήρχε στην συσκευασία!
Σοκολατούχα «Mars Drink Caramel» και «Milko Φράουλα»


Ναι, οκ. Υπήρχαν πολλά σπουδαία σοκολατούχα. Από το Carnation ως το Hemo, από το Yoko Choko μέχρι και το Super caotonic. Αυτό που δεν καταλάβαμε ποτέ, ήταν γιατί πέρασαν σαν διάτοντες αστέρες από την ζωή μας και εξαφανίστηκαν το Mars Caramel και το Milko φράουλα. Εκπληκτική γεύση αμφότερα, έπρεπε να μείνουν παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές.
Σοκολάτες «Disney family»


Μας τις θύμισε η αγαπημένη μας Χολή από την σελίδα της στο facebook. Μια τετράδα από σοκολατάκια, γάλακτος στην περίμετρο και λευκή στο κέντρο. Δεν θα πούμε πολλά, μόνο οτι επεσήμαναν και οι υπόλοιποι. Ναι, τρώγαμε πρώτα με ευλαβεια το περίγραμα και αφήναμε στο τέλος τον χαρακτήρα. Άμα το πετυχαίναμε θα ήταν μια καλή μέρα. Ορίστε και η διαφήμιση.
«Pop Rocks»


Μια σκόνη που απλά έβαζες στο στόμα και έκανε «κρίτσι, κρίτσι». Νόστιμο όσο λίγα και πολύ fun. Αν έπαιρνες την συσκευασία που είχε γλυφιτζούρι κόκα κόλα μπορόυσες να πιάσεις και τα τελευταία μέσα στο σακουλάκι. Αν όχι, έγλυφες το μικρό δαχτυλάκι και έκανες την γεώτρηση..
Παγωτά «Taco» vs «Havana»

Αν δεν κάνουμε λάθος έβγαιναν και τα δύο από την Algida. Επίσης είχαν και τα δύο την ίδια γεύση. Το θέμα ήταν αν προτιμούσες να το παίξεις Μεξικάνος στην μεσημεριανή σου σιέστα ή Κουβανός λαθρέμπορας με μια πουράκλα τόση.
Χυμός «Capri Sun»


Μέτριος χυμούλης αλλά με την δική του καινοτομία στο σακουλάκι. Κλασσικό «δώρο» από την μαμά στην παραλία. Κατά πάσα πιθανότητα οι μαμάδες πιστεύανε οτι το μεταλιζέ περιτύλιγμα βοηθούσε για να μην χαθούν οι βιταμίνες. Οτι μιλάμε για έναν συμπυκνωμένο χυμό δεν παίζει ρόλο. Αυτό που δεν ήξερεν οι μαμάδες ήταν πως αν ποτέ το παιδί κατάφερνε να βάλει το καλαμάκι στην τρύπα ο χυμός γινόταν ένα πρώτης τάξης νεροπίστολο. Αν είχες και την τσίχλα «ένα μέτρο» μαζί σου δεν ένιωθες απλά επικίδυνος…ήσουν ίδιος ο John Rambo


http://luben.tv