Το ενδιαφέρον των πολιτών ήταν τόσο εμφανές ώστε περισσότερα από πεντακόσια άτομα έμειναν έξω από το θέατρο Quirino της Ρώμης, όπου οργανώθηκε η πρώτη συνάντηση της Sinistra Italiana (Ιταλική Αριστερά).
Εκεί βρέθηκαν τριάντα ένας βουλευτές και δέκα γερουσιαστές προερχόμενοι από το κόμμα «Αριστερά, Οικολογία και Ελευθερία», από το αριστερό ρεύμα του «Δημοκρατικού Κόμματος» τού Ρέντσι και από όσους εκλεγμένους αντιπροσώπους αποφάσισαν να εγκαταλείψουν το «Κίνημα Πέντε Αστέρων» του Γκρίλο.
Προχώρησαν στη σύνθεση ενιαίας κοινοβουλευτικής ομάδας και πρόκειται να ξεκινήσουν τις διαδικασίες -πριν από το τέλος του χρόνου- για τη δημιουργία μιας νέας ριζοσπαστικής πολιτικής δύναμης.
Οικονομικός σύμβουλος της Sinistra Italiana θα είναι ο βραβευμένος με Νόμπελ Τζόζεφ Στίγκλιτς, ενώ ορισμένα από τα κύρια σημεία αναφοράς της νέας αυτής προσπάθειας είναι η κληρονομιά του Κομμουνιστικού Κόμματος Ιταλίας και του ιστορικού του ηγέτη, Ενρίκο Μπερλινγκουέρ, ο χώρος της Οικολογίας, ο ΣΥΡΙΖΑ και, ώς έναν βαθμό, οι Podemos από την Ισπανία.
Στο στελεχικό δυναμικό της «Ιταλικής Αριστεράς» συμπεριλαμβάνεται ο Στέφανο Φασίνα, πρώην αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης του Ενρίκο Λέτα, ο βουλευτής των Δημοκρατικών Αλφρέντο Ντατόρε (ο οποίος είχε ζητήσει, το περασμένο καλοκαίρι, περισσότερη αλληλεγγύη προς την Ελλάδα) και όλοι οι βουλευτές, γερουσιαστές, και η ηγετική ομάδα του κόμματος «Αριστερά και Ελευθερία».
«Στόχος μας είναι να καταφέρουμε να κερδίσουμε το 15% των ψήφων, να δώσουμε πραγματική ελπίδα και να κινητοποιήσουμε όλους τους απογοητευμένους αριστερούς», τόνισαν οι περισσότεροι ομιλητές της πετυχημένης πολιτικής συνάντησης.
Πρόκειται, ουσιαστικά, για πρωτοβουλία σαφώς εναλλακτική στη «χλιαρή Κεντροαριστερά» του Ματέο Ρέντσι, η οποία με τη διακυβέρνησή της επέλεξε να ευνοήσει πρώτους από όλους τους επιχειρηματίες, με ουσιαστική μείωση της φορολογικής πίεσης και πιο εύκολες απολύσεις των εργαζομένων.
Οπως δήλωσε με έμφαση ο Φασίνα:
Διαθέτουμε μια συγκεκριμένη πρόταση για τη διακυβέρνηση της χώρας, εναλλακτική στον οικονομικό φιλελευθερισμό του Ρέντσι και στο κλίμα που θυμίζει την τηλεοπτική σειρά Happy Days (Ευτυχισμένες Μέρες).Εχουμε την υποχρέωση να καταβάλουμε αυτή την προσπάθεια, να οικοδομήσουμε έναν δημόσιο χώρο της Αριστεράς, η οποία δεν πρέπει να πέσει στην παγίδα δελεαστικών προτάσεων εξουσίας, αλλά ούτε και να υποκύψει στην ανικανότητα που παρουσιάζεται ως αιώνια μειοψηφική προσδοκία», πρόσθεσε ο Νίκι Βέντολα, επικεφαλής τού «Αριστερά και Ελευθερία.
Η προσπάθεια και η πρόκληση δεν έχουν μια μόνο προτεραιότητα: «πρέπει να διασωθούν και να αξιοποιηθούν οι ρίζες της Αριστεράς, δίνοντας παράλληλα έμφαση και στην ανανέωση», τόνισε ο Σέρτζιο Κοφεράτι, πρώην επικεφαλής του κεντροαριστερού συνδικάτου CGIL.
Φυσικά, η ιταλική Αριστερά πρέπει παράλληλα να καταφέρει να ξεπεράσει τις αιώνιες έριδες, τους χίλιους διχασμούς της.
Η νέα αυτή δύναμη θα προσπαθήσει να ανοίξει διάλογο με τους ανέργους, με τους εποχικούς εργαζόμενους και το «πρεκαριάτο», με τους νέους που -και στην Ιταλία- αναγκάζονται όλο και πιο συχνά να αναζητήσουν δουλειά και καταξίωση στο εξωτερικό.
Πολλοί έως τώρα θεώρησαν πιο άμεσες και ρεαλιστικές τις προτάσεις του «Κινήματος Πέντε Αστέρων» του Γκρίλο, το οποίο συνεχίζει να καταγγέλλει ότι η παλιά πολιτική κάστα έχει αποκοπεί εντελώς από την πραγματικότητα και τις ανάγκες των πολιτών.
Από την άλλη, ο Ματέο Ρέντσι επιχείρησε ήδη να τορπιλίσει την πορεία της «Sinistra Italiana», δηλώνοντας ότι πρόκειται για «μια νέα ήττα, για επανέκδοση παλιών προτάσεων και εμπειριών».
Η μάχη θα κριθεί από θέματα κύριας, καθημερινής σημασίας, όπως η ανανέωση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, η ανάγκη ενός εγγυημένου εισοδήματος για τους άνεργους, η χρόνια, βαθύτατη κρίση του ιταλικού Νότου.
Αν η ιταλική ριζοσπαστική Αριστερά καταφέρει να συνδυάσει τις αρχές της ιστορικής κληρονομιάς με ρεαλιστικές, εφαρμόσιμες, άμεσα κατανοητές λύσεις, πιθανώς να μπορέσει να κάνει και το μεγάλο πολιτικό άλμα που χρειάζεται.
