Ο Ζεμπάστιαν Φέτελ εκκίνησε από την 24η θέση του GP στο Αμπού Ντάμπι και κατάφερε να τερματίσει στην 3η θέση. Στο παρελθόν, άλλοι 4 πιλότοι έχουν καταφέρει να κάνουν τέτοιου μεγέθους comeback, τα οποία έμειναν στην ιστορία.
Τζιμ Κλαρκ (1967)
Ο Βρετανός πιλότος της Lotus ήταν ο poleman για το GP της Μόντσα και έκανε καλή αρχή, μέχρι τον 14ο γύρο, όταν έχασε ένα ελαστικό, με συνέπεια να μείνει πίσω για ένα γύρο. Επανήλθε στην 15η θέση μεταξύ 18 μονοθεσίων, αλλά κατάφερε να ανακτήσει σταδιακά το προβάδισμα και να προσπεράσει ακόμα και τους Τζακ Μπράμπχαμ και Τζον Σορτίς. Στον τελευταίο γύρο, όμως, έχασε την αντλία καυσίμων, με συνέπεια να υποχωρήσει στην 3η θέση και να χτυπάει απεγνωσμένα το τιμόνι του μετά τον τερματισμό.
Τζον Γουότσον (1983)
Ο πιλότος της McLaren, Τζον Γουότσον, καθώς και ο ομόσταυλός του Νίκι Λάουντα, πραγματοποιούν μία κάκιστη εμφάνιση στις κατατακτήριες δοκιμές και εκκινούν από τις τελευταίες θέσεις του grid, στον αγώνα του Λονγκ Μπιτς της Καλιφόρνια. Μετά από κάποιες ρυθμίσεις στα τελευταία τεστ και με μπόλικα μονοθέσια να συγκρούονται μπροστά τους (μόνο 13 από τα 26 αμάξια που εκκίνησαν, πέρασαν τη γραμμή του τερματισμού), ο Γουότσον κι ο Λάουντα βρέθηκαν στην 3η και 4η θέση αντιστοίχως, αλλά σε απόσταση 20 δευτερολέπτων από τους πρωτοπόρους Ζακ Λαφίτ και Ρικάρντο Πατρέζε. Τα ελαστικά του Γάλλου άρχισαν να φθείρονται, όμως, κι ο Ιταλός επιχείρησε να τον προσπεράσει, επιτρέποντας στις 2 McLaren να εκμεταλλευθούν τη σύγχυση και να πραγματοποιήσουν το πιο απίθανο 1-2 στην ιστορία του αθλήματος.
Άιρτον Σένα (1988)
Ο Βραζιλιάνος χρειαζόταν τη νίκη στη Ιαπωνία ώστε να εξασφαλίσει τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή στον προτελευταίο αγώνα της σεζόν. Κατέκτησε την pole position για σχεδόν ένα τρίτο του δευτερολέπτου και έπρεπε απλώς να μείνει μπροστά από τον ομόσταυλό του στη McLaren και συνδιεκδικητή του τίτλου, Αλέν Προστ. Στην εκκίνηση, όμως, καθυστέρησε και βρέθηκε στην 14η θέση. Μέσα σε 4 γύρους είχε κερδίσει 10 θέσεις. Ευνοήθηκε από το μπλοκάρισμα του Γάλλου αντιπάλου του από τον Αντρέα ντε Τσέζαρις και πέρασε και τον Προστ κι εν τέλει κατέκτησε τη νίκη με 13 δευτερόλεπτα διαφορά, διασφαλίζοντας μαθηματικά τον πρώτο τίτλο του, με την 8η νίκη (ρεκόρ) στη σεζόν.
Τζένσον Μπάτον (2011)
Πρόκειται για τον πιο χρονοβόρο αγώνα στην ιστορία του αθλήματος, αυτός του Καναδά το 2011, αφού η καρό σημαία έπεσε μετά από 4 ώρες 4 λεπτά και 39.537 δευτερόλεπτα από την εκκίνηση. Ο Βρετανός πιλότος της McLaren εκκίνησε από την 7η θέση, αλλά υποχώρησε λόγω κακής επιλογής ελαστικών, σε μία ημέρα που η βροχή διέκοψε αρκετές φορές τον αγώνα. Σαν να μην έφτανε αυτό, είχε επαφές τόσο με τον ομόσταυλό του, Λιούις Χάμιλτον, όσο και με τον Φερνάντο Αλόνσο της Ferrari, τιμωρήθηκε με ποινή διέλευσης από τα pits και 40 γύρους πριν το τέλος του αγώνα των 70 γύρων, βρισκόταν στην 21η θέση. Βάζοντας τα πολύ μαλακά ελαστικά, βρήκε το πάτημα για την αντεπίθεσή του, αφού του έδωσαν 2 δευτερόλεπτα πλεονέκτημα σε κάθε γύρο. Μέσα σε 30 γύρους είχε προσπεράσει τους πάντες πλην του πρωτοπόρου Ζεμπάστιαν Φέτελ, ο οποίος, όμως, υπό την πίεση του Βρετανού αντιπάλου του, υπέπεσε σε ένα καθοριστικό λάθος λίγες στροφές πριν το τέλος, με συνέπεια ο Μπάτον να πάρει μία ανέλπιστη νίκη.
